ADHD kan je dat ook op de lijftijd krijgen tussen de 40 tot 67?

Als je een 30-35 jaar in een ontkenningsface hebt gezeten kan dat ja...

Het schijnt wel zo te zijn dat wanneer het onder ADHD lijdende kind actief is op het gebied van regelen/organiseren dat het effect van ADHD veel minder opvalt...

Ik vermoed (sic) van wel.

ADHD is een neurologische/psychologische aandoening. Op latere leeftijd kunnen neurologische/psychologische veranderingen optreden. Van nature, of door iets dat een versterkt aftakelingsproces veroorzaakt.

Denk bijvoorbeeld aan de karakterveranderingen vna mensen met een hersentumor, van dementerende mensen, of van mensen met een herseninfarct of een gesprongen aneurysma. Die karakterveranderingen kunnen zowel voor de patiënt als voor de omgeving heel pijnlijk zijn.

Het karakter kan grondig veranderen; allerlei aandoeningen (tics, angsten, hechtingsproblemen, verlatingsangst, noem maar op) kunnen ontstaan. Daarom lijkt (sic) het mij dat ook ADHD kan ontstaan.

ADHD (Alle Dagen Hyper Druk) krijg je met je lichaam meegeleverd en daar kom je dus tijdens het gebruik van dat lichaam ook niet meer kwijt...
Hier ligt dus een andere oorzaak, het kan zijn dat je door omstandigheden gevoeliger wordt voor stoffen waar je voorheen geen last van had, zoals MSG of kleurstoffen of andere zaken... Dat kan dan resulteren in onrust of zelfs gelijkenissen van ADHD, maar dat wat komt moet ooit stoppen, dus dit kan dan weer wel over gaan...

Maar na je AOW-leeftijd krijg je het dus niet meer...

Bij kinderen wordt ADHD wel makkelijker (en dus vaker) ontdekt dan bij volwassenen. Dat er als kind geen ADHD bij je is ontdekt is vrij logisch: veertig jaar geleden wist nog niemand van ADHD. Maar als je het evengoed mee geboren bent, dan heb je het rond je vijftigste nog altijd.

ADHD is een stoornis waarvan men nog steeds niet zeker weet hoe het ontstaat (zie geknipte en geplakte info hieronder). Het kan niet zomaar ontstaan op volwassen leeftijd, het kan wel plotseling (h)erkend worden op volwassen leeftijd. Vroeger kende men geen ADHD, maar had men het gewoon over "drukke" kinderen. Veel huidige volwassen ADHD-ers zijn daardoor nog steeds niet op de hoogte dat ze het hebben. Er is de laatste tijd wel steeds meer informatie over.

Geknipt en geplakt het volgende:

ADHD heb je voor het leven. Maar het is wel goed mogelijk om ermee te leren leven of om het te beheersen, bijvoorbeeld door gedragstherapie en/of medicatie. Vooral de aandachtsproblemen, de onrust in het hoofd, kunnen blijven bestaan. Naar schatting heeft één procent van de volwassen ADHD’ers er nog behoorlijk veel last van, zozeer dat ze
vastlopen in hun werk en relaties.

ADHD is over het algemeen niet vast te stellen met behulp van bijvoorbeeld een EEG. Slechts bij 5 procent van het aantal patiënten werd een hersenbeschadiging aangetoond, meestal veroorzaakt door zuurstofgebrek tijdens de geboorte. Wel zijn er steeds meer aanwijzingen dat er bij dit soort gedragsstoornissen iets misgaat in de hersenschors in het gebied achter het voorhoofd (frontale cortex). Hier worden de plannende functies geregeld. Simpelweg komt het erop neer dat bepaalde informatie door de hersenen anders wordt verwerkt.