Wat doe jij als je ziet dat iemand asociaal gedrag vertoont?Zeg je daar wat van of niet? En waarom wel of niet?

Laatst zat ik in de metro, en zag hoe 4 mannen ( hele grote) bezig waren met zakkenrollen.
1 van die vier was een tas aan het openritsen, mijn buurvrouw zei er wat van, en kreeg gelijk een duw van 1 van het viertal.
De eigenaar van de tas kreeg na een woordenwisseling een trap in zijn rug, toen hij besloten had weg te lopen van het viertal.
en ik ? ik zat met mijn mond open te kijken, en deed niks.
En ik schaam me daar wel voor, want ik vind dat je juist wel wat moet doen, maar ik durfde echt niet!

ik zeg daar zeer zeker niets van.
ik ben een middelbaar meissie, en ik heb geen behoefte aan geweld, ben er bang voor zelfs.

Dat ligt er heel erg aan wat voor situatie het is en wat voor persoon en ook of die persoon alleen is of met meerdere. Een jongere die iets vernield of op straat gooit, daar zal ik wel wat van zeggen, een groepje van 3 daar hou ik mijn mond tegen.
Een oudere man die zijn hond ergens laat poepen en het niet opruimt zal ik zeker erop aanspreken en iemand die iets uit zijn autoraampje gooit daar toeter ik naar (als ik zelf in de auto zit).
Ik doe dus iets, ik zeg iets als ik mezelf veilig voel. Ik vind wel dat we met zijn allen verantwoordelijk zijn voor wat er op straat gebeurt, maar ik heb geen zin in een klap voor mijn kop.

Wat ik doe wijkt heel erg af van hetgeen ik vind dat ik zou moeten doen. Ik doe nl. niks, ik ben domweg bang. Ik voel me daar vreselijk laf over, want ik ben van mening dat wanneer iedereen wat zou zeggen over zulke dingen het echt zou verminderen.

De enkeling zal misschien in zijn schulp kruipen als je hem ergens op aanspreekt, maar in een groep voelen al die enkelingen zich oppermachtig.
Dus als je leven je lief is... Doorlopen.

Als een minderjarig iemand wat op de grond gooi zeg ik daar wat van.

Als een groepje jongens wat vernield loop ik rustig door aangezien ik daar niks mee te maken wil hebben.

Ik denk dat iedereen de zelfde mening heeft , als degene groter dan jou is of je zit in een gevaarlijke situatie doe je niks.

Vaak kan je wel zien of iets zeggen nut heeft. Toen ik nog op de middelbare school zat, had je wel eens van die opstootjes dat 2 kereltjes een 3e aan het pesten zijn ofzo. Als ik er wat van zei (op mijn vermanende toon, die schijnbaar best angstaanjagend is) dan hield dat meestal echt wel op hoor.

Als ik denk dat de situatie veilig genoeg is, zal ik zeker wat zeggen, maar anders ben ik helaas niet zo'n held.
Ik heb hier nog een mooi verhaal over.
Enig tijd woonde ik tegenover een coffeeshop.
De meeste bezoekers daarvan waren prima mensen, maar er waren altijd wel een paar vervelende bij.
Een groepje jongelui plaste graag even in mijn portiek als het zo uitkwam. Ik had er wel eens wat van gezegd en werd meteen bedreigd.
Eens kwam mijn dochter met haar vriend aan(vriend is een grote brede stoere man) in de auto en ze zag weer iemand staan plassen tegen onze voordeur. Ze werd heel kwaad, stapte uit en sprak de jongens aan. Een jongen haalde meteen naar haar uit en bedreigde haar terwijl de ander gewoon door bleef plassen. Toen kwam mijn schoonzoon uit de auto, die ze dus nog niet gezien hadden.
Ze wisten niet hoe snel ze weg moesten komen, de plasser struikelend en vallend met zijn broek en onderbroek op de hielen.
Mijn schoonzoon heeft nogal een imponerende uitstraling en onze "plashelden" waren opeens minder stoer toen hij uit de auto stapte!
Uiteindelijk heeft regelmatige politiesurveillance het probleem definitief opgelost!
Maar wel triest dat zulke dingen gebeuren en dat het zo opgelost moet worden!!

als ik er iets van zeg doe ik het in de vorm van een grapje:
zag je die prullenbak niet?

En poepende honden vreselijk tijdens de Avondvierdaagse nog pal voor ons huis op de stoep waar de kinderen liepen. Ik zei tegen de man heeft u een zakje nodig om het op te ruimen ik zal ivm de censuur niet herhalen wat hij als antwoord gaf

Maar als er een grote groep staat moet ik tot mijn spijt bekennen dat ik mij mond houd.
Met al die lichtgeraakte typetjes tegenwoordig en ik kan niet hard wegrennen!!

Met vorige reactie eens. Als het "veilig'lijkt te zijn reageer ik. Mijn man daarentegen reageert bijna altijd. Zoals laatst op parkeerplaats AH te Putte waar 4 jonge knapen in (getune-de) auto op een invalide parkeerplaats bstonden. "Lekker asociaal jongens om hier te gaan staan" "Ja, maar wij zijn alle 4 gehandicapt hoor meneer!" (ja,ja) Waarop mijn echtgenoot reageerde "Ja, dat zie ik. Geestelijk gehandicapt!" NOOT: Mijn echtgenoot wil hiermee niemand kwetsen!

De 4 jongemannen verblikten noch verbloosten.

Toegevoegd na 21 minuten:
Tja Biertje, dat zal zijn bedoeling ook wel zijn. Hij heeft al een paar maal mot gehad (nog geen handgemeen). Hij kan zich niet stil houden. Zijn insteek is "Als iemand zichzelf het recht geeft om mij (of mijn gezin) a-sociaal te behandelen, een grote bek heeft ed. dat geeft mij het recht om dubbel a-sociaal terug te doen of een dubbel grote bek terug te geven". Is dit van hem a-sociaal? Ik vind van niet. In de meeste gevallen druipen de mensen af of weten niet goed hoe te reageren. Vergeet niet dat de mensen met de grootste bekken vaak de grootste lafaards zijn!

Toegevoegd na 25 minuten:
En met het laatste bedoel ik dan de bekstukken die beginnen. Mijn echtgenoot is in wezen een goedaardige lobbes en zeker geen lafaard. Integendeel. Hij behandeld voorts iedereen met veel respect. Maar als een ander het verdiend dan krijgt ie het ook niet. Respect is ook een woord wat je vaak hoort de laatste tijd. Op tv vaak jongeren tussen de 15 en 25 die vinden "dat ze respect moeten krijgen!' Nou, één ding: respect krijg je als je dat verdiend hebt. Daar behoor je aan te werken.

Dat hangt er van af wie het zijn (gek genoeg zie je hier nooit iemand alleen zich misdragen), hoeveel het er zijn, waar het is, hoe laat het is en wat er gebeurt.
"Raar" naar iemand kijken is in deze Prachtwijk al voldoende voor een hoop heisa.

Ook hier: dat ligt er helemaal aan of i verwacht een klap of een mes tussen mijn ribben te krijgen. Ik weet ook dat ik geen steun van omstanders hoef te verwachten als ik mijn nek uitsteek.

Wat ik wel doe, is de politie bellen als dat me nodig lijkt. Niet voor dingen als de buurman die de poep van zijn hond niet meteen opraapt, wel als ik geweld zie of, zoals niet al te lang geleden, bewijs van een misdaad.

Als we allemaal minstens bereid zouden zijn om hulp van de politie in te roepen voor degene die wél dapper genoeg is om iets te zeggen en daardoor slachtoffer dreigt te worden, zouden we ook met zijn allen minder bange muisjes zijn. Op dit moment is de kans groot dat mensen met een boog om je heen lopen terwijl je in elkaar wordt geslagen. En dát vind ik pas echt beschamend.

in 1e instantie kijk ik of degene aan kan. Als dat niet geval is. Heb ik ook niks te zeggen. Even kijken wat voor siuatie het is. Als het gaat om een misdrijf is. En ik kan er niks aan doen. Dan probeer ik misschien om op te nemen of een foto van maken. En aan politie af geven. En rest zoeken hun maar uit. Ik bemoei me zelf er niet mee. Want ik heb mijn leven niet op straat gevonden...