Hoe ga je het best om met racisme, als je er mee geconfronteerd wordt?

Omdat hier meestal al de nodige gesprekken en (heftige...)discussies over gevoerd zijn, en ze mijn mening hierover kennen, houd ik m'n kiezen stijf op elkaar, en geef geen kik en geen oogkontakt - meer duidelijk kan ik niet maken, dat hun gepraat/geblaat volledig langs me heen gaat. Als na enige tijd er een direkte, nadrukkelijke vraag komt, zeg ik zo minzaam mogelijk : je kent mijn mening hierover, waarna ik gelijk een direkte vraag stel over een totaal ander onderwerp, ten teken, dat het vorige thema wat mij betreft volledig afgehandeld is. Ik ben nl. van mening, dat iedereen zelf na kan denken, en zelf conclusies kan trekken - en die zijn nu eenmaal voor iedereen anders.

zeg hoe jij er over denkt en zeg ijnde discusie

Dit hangt van de situatie af. Wanneer je bijv. constateert dat een collega op de werkvloer zich racistisch naar jou toe uit, dan zou ik een persoonlijke en effectieve manier toepassen om een gesprek met deze desbetreffende collega aan te gaan. Mocht deze aanpak niet werken dan kan je altijd nog naar je werkgever stappen. Deze aanpak zou ik zeker toepassen als het om familie, vrienden en kennissen gaat. Worden er racistische opmerkingen gemaakt door mensen die je niet persoonlijk kent, dan zul je altijd een goede inschatting moeten maken of de bovenstaande aanpak zin heeft en of je jezelf er misschien niet mee in problemen helpt. In het uitgaansleven is het in de meeste gevallen af te raden. Soms kun je beter de eer aan jezelf houden en simpelweg met lichaamstaal laten merken dat de persoon én de racistische opmerking je volledig koud laat.

Als ik merk dat mensen discrimineren ga ik soms, heel soms met die mensen in discussie. Maar dat zijn echt uitzonderingen omdat mij is opgevallen dat mensen die discrimineren nogal vaak de neiging hebben ook in discussies erg kort door de bocht te zijn. Voor de rest kan je er weinig aan doet dat mensen discrimineren, dus laat ik ze maar. Ze komen hopelijk ooit zelf tot de conclusie dat discrimineren niet deugt.

en hoevaak ik al gediscrimineerd ben op mn werk !! ik ben dus een nederlander,geboren en getogen. dus wat is racisme nu nog? Ik word er op aan gekeken,omdat ik mensen moet inleren die nog niet eens nederlands begrijpen. en steeds maar ja zeggen en er geen bal van snappen ! Toegevoegd na 1 minuut: integratie en een beetje nederlands begrijpen is dan wel makkelijk

mijn man heeft de donkerste huidskleur die er is. ik ben blank. ik dacht dat het wel meeviel met discriminatie. maar niets is minder waar. we hebben al zoveel meegemaakt. het is kwetsend, ik voel het persoonlijk en ik begrijp er niets van. geweigerd worden in een discotheek ofzo is orde van de dag. om je id vragen midden op straat terwijl we gewoon lopen, terwijl er aan mij niks gevraagd word en dit zijn kleine voorbeeldjes. hij is heel rustig gelukkig, en reageert bijna altijd beleefd en houd zijn schouders recht en hoofd omhoog. alleen als er gescholden word over zijn afkomst/uiterlijk kan hij wel eens wat feller reageren. het doet namelijk echt pijn! mijn zoon is halfbloed en ook daar heb ik al veel mee meegemaakt. zelfs als klein kind. ik ben daar nog wel eens fel tegenin gegaan en voor mijn kind opgekomen. maar het beste is er boven staan. zolang we leven zullen mensen elkaar discrimineren en zichzelf beter voelen als een ander. en als het echt erg is, gewoon maar een klacht indienen, hoewel je dat ook niet zo snel doet is mijn ervaring.

Ja, ook ik heb een donkere man. Een Antilliaan nog wel,dus dat is oppassen! Wij hebben in de 21 jaar dat we samen zijn heel wat naar ons hoofd gekregen. Vroeger raakte mij dat enorm, tegenwoordig lach ik erom. Lachen om zoveel kortzichtigheid, domheid, zielig gedrag. Als wij op straat lopen, en ik hoor een oud vrouwtje roepen: 'ik zeg altijd maar: soort bij soort!' (echt gebeurd!) moet ik dan in de stress schieten? Ik moet daar echt om lachen. Mijn man is wel eens op de vuist gegaan hoor in het verleden, bijv. toen hij de tram instapte en een skinhead riep: 'nou zitten er hier al zwartnekken ook!'. Toen mijn man excuses voor die opmerking eiste, stonden er nog 3 skinheads op. Hij is toen op de vuist gegaan, en de politie die er later bijkwam heeft hem groot gelijk gegeven en de skinheads afgevoerd. Dat geeft gelukkig toch voldoening. Waar ik wel enorm van schrik, is het (al dan niet verkapte) rasicme dat ik op deze site tegenkom. Mensen die er bijvoorbeeld van overtuigd zijn dat asielzoekers potentiele criminelen en messentrekkers zijn. Dat doet me eigenlijk meer pijn dan een opmerking van een stompzinnig iemand op straat. En eerlijk gezegd weet ik nog altijd niet goed hoe ik daar mee om moet gaan: Je kan namelijk discussieren wat je wilt met zo'n persoon, hij of zij zal altijd gelijk willen halen en staat niet open voor de waarheid.