Waarom wil een mens altijd maar meer?

Nee, ik vind niet dat "we" ons moeten schamen. Het gaat de mensen niet zo zeer om "meer' eerder om beter; niet de kwantiteit maar de kwaliteit telt. We lijken wel een rijk land, maar een volk dat weinig ruimte en weinig tijd heeft is niet rijk. Voor een gewoon rijtjeshuis werkt de Nederlander zich krom bijvoorbeeld. We leven in een consumptiemaatschappij die vraagt dat we steeds meer en meer gebruiken, meer willen. Daardoor is er welvaart en daardoor ontstaat een weggooimaatschappij. Maar we zijn ook kampioen in het gescheiden afval. Tevreden zijn is goed. Socrates heeft gezegd: 'liever een ontevreden Socrates dan een tevreden varken".

Ik vind, dat er de laatste tijd een soort afkeren is van die tendens naar altijd meer in kwantiteit, zoals hierboven al staat. De mensen gaan zich meer verdiepen in de spirituele kant van hun leven : hoe kunnen ze meer zin geven aan hun leven, en op een kreatieve ipv. een consumptieve manier in het leven staan. Beter is niet meer huis, auto, status en geld verdienen, maar hoe kom ik beter in mijn vel, en hoe krijg ik rust in mijn hoofd. Veel mensen gaan daar, bijv na een burn-out, ook veel meer bij stil staan, en voelen zich inderdaad veel meer tevreden, en vinden hun geluksmomenten niet meer in hun portemonnee en in thuiskomen met de zoveelste volle plastic tasjes, maar in dingen als warmte, aandacht, tijd hebben voor elkaar en voor de wezenlijke dingen in het leven. Als een mens daarvan altijd maar meer wil, is dat m.i. als positief te zien !!!

Ik praat niet namens mezelf, maar blijkbaar zijn er mensen die daarmee willen afleiden dat ze eigenlijk niet gelukkig zijn in hun huidige situatie. ze kopen spullen, omdat het hen afleid van de realiteit waarin zij leven. of afgunst omdat een ander meer zou hebben. als ik niks te besteden zou hebben, zou ik het ook niet uit kunnen geven. ben fors tegen leningen (m.u.v. mijn hypotheek) en zou nooit een lening afsluiten, omdat bijvoorbeeld mijn buurman een grotere en duurdere auto als ik zou hebben. leuk voor hem, boeit me weinig moet ik zeggen.

Dat is vermoedelijk een overblijfsel uit de tijd - helemaal niet zo lang geleden als we wel eens plegen te denken - dat alles schaars was. In onze huidige samenleving echter lijkt het helemaal nergens meer op, en kun je beter streven naar meer immateriele, moeilijk te krijgen zaken (zoals tijd. rust en ruimte, al genoemd in een eerder antwoord) die we vroeger genoeg hadden en waar we dus niet gewend zijn moeite voor te doen. Blijkbaar compenseren we onze werkelijke gebreken / behoeften met wat we nog kennen vanvroeger, en hamsteren spullen alsof ons bestaan er nog steeds van afhangt, maar worden we er strikt genomen niet rijker en al helemaal niet gelukkiger van. Vooral niet als je voor dat bezit vrijwel niets hoeft te doen ; het is geen echte beloning voor een prestatie meer, en verliest daarmee een groot deel van zijn waarde. Kennelijk valt het niet mee dat in te zien en je daarvan los te maken.

De mens wordt geindoctrineerd door een consumptie maatschappij waar marketing de dienst in uitmaakt. Vanaf jong af aan krijgt een mens reclame te zien dat het altijd weer beter kan. Dit zet zich vast in je beleving als mens. Je ego gaat reageren op dergelijke zaken. Als je weer wat nieuws hebt of je hebt weer wat verbetert aan omgeving reageert je ego door je een goed gevoel te geven. Als je dit niet doet dan is het ook je ego dat je rusteloos maakt. Zaak voor een mens is goed naar dit fenomeen te kijken diep in zichzelf en balans te zoeken in "ik"(Ratio) en "ego"(Gevoel). Zoek je innerlijke rust en tevredenheid zal komen.

Bronnen:

Persoonlijke mening

De mens wil gewoon altijd meer, omdat ze zich bedenken hoe beter het kan zijn als ze nog meer geld hebben, als ze meer auto's hebben, als ze meer van dit en dat hebben,etc.. Je hebt gelijk: we hebben het eigenlijk heel goed (de meeste mensen in NL), maar ja dan kijk je tv en zie je die knotsgrote huizen en dan wil je meer van je leven maken... dat is het probleem van de mens: we leven maar 1 x en willen het perfecte leven, we willen iets achterlaten of gewoon enorm genieten.