Heb je wel eens iemand gered?

In dit ruime begrip heb ik wel eens iemand gered ja... Ik vraag me alleen wel af, waar je precies op doelt met 'iemand gered'. Want bedoel je daarmee dat je die jongen hebt terug getrokken en zo een aanrijding hebt voorkomen op het zebrapad. Of bedoel je dat is gebleken dat iemand het naar een goed gesprek weer allemaal helder zag en geen 'stomme', of 'erge' dingen ging doen...

Ja, iemand die voor dood op de grond lag gereanimeerd,en met succes, terwijl iedereen stond te schreeuwen en te janken en niets deed.

Ja, op mijn dagelijkse route naar huis. Op de snelweg zag ik een auto rechts de `´berm``in gaan en direct de sloot in. Daarop heb ik mijn auto aan de kant gezet. Ik ben in de sloot gesprongen en heb de man op de kant geholpen. Zijn reactie was : ik ben in slaap gevallen. Inmiddels waren er nog wat mensen gestopt en die hadden 112 gebeld. Indien dit s´nachts had plaatsgevonden had het anders af kunnen lopen.

'Gered' vind ik een groot woord, maar toch... Het was 31 december 2004, rond 3 uur 's middags. Ik stond met mijn fiets in mijn woonplaats bij een verkeerslicht op een druk kruispunt te wachten. (En zeker op DIE dag!) Schuin voor mij stond er een vrouw met haar fiets te wachten. Er was een beetje een opstopping ontstaan op dat kruispunt. Ons verkeerslicht was op groen gesprongen, dus die vrouw wilde gaan rijden. Maar net op dat moment kwam er een auto, met hoge snelheid, langs de opstopping rijden. Dus ik riep tegen haar: 'Ho! Stop!' Ze had het daardoor net op tijd in de gaten. Ze had òf voor haar leven in een rolstoel beland òf het waarschijnlijk niet meer na kunnen vertellen! Ze was me erg dankbaar. Het bleek zelfs, dat ze in dezelfde flat als ik woonde! Ik vind mezelf geen held, maar ik ben wel erg blij, dat het goed afliep. Ik had zelf ook nog geraakt kunnen worden, achteraf bezien. Stel dat die automobilist op z'n rem had getrapt, wie weet welke kant zijn auto op was gegleden...

Ja meerdere keren. Toen ik jong student was had ik een bijbaantje als badmeester en heb in die functie soms mensen moeten oppikken van de bodem van het zwembad. Later toen ik in Indonesia werkte gebeurde het een keer dat een jongeman voor mij op straat in elkaar zakte. Ik heb hem toen opgepikt en naar het ziekhuis gebracht en zijn verblijf daar betaald. Niets bijzonders. Ik voelde mij zeker geen held of zo.

Ja, maar niet zo spectaculair. Het was iemand die niet goed oplette. Die liep zonder te kijken een houten brug op waar meerdere planken ontbraken. Het was heel diep. Gelukkig heeft die persoon alleen het hoofd gestoten aan een dikke tak. Verder ging alles goed die dag.

Ja dat heb ik... Meerdere mensen zelfs...

Iemand stikte zowat door een te groot stuk eten, haar gezicht was al blauw. De hartslag verminderde. Vanuit mijn rolstoel heb ik de verzorgster die op een kruk zat om de middel gegrepen ( dat is de hymlichgreep) met enorme kracht trok ik haar met de handen onder de buik op m`n schoot zodoende proeste ze de brok uit. Ze kon weer ademen, 10 minuten aan mijn zuurstoof fles gezeten en in het ziekenhuis een foto laten maken van de longen om zeker te zijn dat alles schoon is. Heel gekke gewaarwording is als je als zorgvrager plotseling een zorgverlener wordt. Zo zie je maar dat we elkaar allemaal nodig hebben. Addy