Waarom krijgt een telefonische benadering altijd voorrang?

Dat zal afhankelijk zijn van de persoon lijkt me. Als ik in een goed, redelijk belangrijk face-to-face gesprek zit, dan druk ik mijn mobieltje weg. Ik heb toch niet voor niets voice-mail op dat ding zitten.

Klopt, dat is wel zo hinderlijk... Het is gewoon voorschieten en dan de tijd dat zo´n voordringgesprek krijgt ook nog... Ik ben dan bijna in staat om die telefoon zelf te pakken en de persoon te woord te staan...

Yep, je hebt ergenis nummer 1 te pakken en die is volledig terecht. Waarom de telefoon altijd voorrang krijgt is in verband met de valse hoop die de mens heeft om toch nog onder je uit te kunnen komen.

Ik vind het erg als je in een drukke winkel staat te wachten bij de kassa en de telefoon gaat... Wordt 'ie nog opgenomen ook... En ik was vóór!

Ja! Zeer ergerlijk. Als je staat te praten met een verkoper in een winkel, en die gaat uitgebreid een telefoontje zitten beantwoorden. Ik ben in staat om de winkel uit te lopen.

Dit heeft volgens mij voor een deel te maken met dat je niet weet hoe belangrijk het is - en dat de beller óók niet weet in wat voor gesprek je zit. Aan de andere kant zou iemand het een welkome onderbreking kunnen vinden van een zwaar gesprek... inderdaad, vluchtgedrag. Tijdens een gesprek zelf vind ik het niet heel hinderlijk, zie ik het vooral als een moment waarop ik zelf ook even mijn gedachten op een rijtje kan zetten. Tenminste, als het om eens een enkel telefoontje gaat - als dat ding onophoudelijk afgaat én wordt beantwoord vind ik het wel vervelend. En ook als ik ergens sta te wachten op iemand voor *een antwoord, bestelling of iets anders*, ik sta al een half uur in de rij, ben ik eindelijk aan de beurt gaat de telefoon. En de beller hoeft totaal niet te wachten voor zijn *antwoord, bestelling of iets anders*.

Los van het feit dat het een hinderlijk verschijnsel is, vermoed ik dat het een aangeleerde Pavlovreaktie is die wij hebben ontwikkeld dankzij de wekker. Wij MOETEN de wekker aandacht geven, zo is ons jaren lang, iedere ochtend weer geleerd... Die telefoon doet exact hetzelfde met ons... Hij rinkelt en wij reageren er direct op.

mijn tel. gaat niet vaak, en als die gaat neem ik hem wel op. als het niet belangrijk blijkt te wezen of dat ik weet dat het wat langer als 30 sec. dan zeg ik gewoon dat ik later terugbel omdat ik met iemand in gesprek ben. zodat diegene met wie ik gesprek ben duidelijk kan horen dat ik hem of haar wel belangrijk vind.

Ik werk elke dag bij klanten en als ik wordt gebeld zijn het andere klanten. Toch neem ik in een gesprek nooit op en zet de telefoon meestal op trillen. Ik probeer ze later op de dag terug te bellen en daar hoor ik nooit problemen over. Je zou het ook in je voicemail kunnen inspreken: "Ik ben er even niet of in gesprek. Als u na de piep een bericht inspreekt bel ik u straks even terug". Je vraag was echter niet hoe je er ook mee om kunt gaan, maar waarom de telefoon door veel mensen wordt opgenomen. Het is een soort reactie die wordt aangeleerd en die indirect ook beloont. Je hebt dan twee gesprekken in één en hoeft later niet terug te bellen. Om zo'n vastgeroest patroon te doorbreken moet je van goede huize komen.

haha ik vind het wel een gv. ik vind een deel van de samenleving verpest door de mobiele telefoon. of idd dat je met iemand in gesprek ben en die telefoon gaat de hele tijd. ik denk zelf dat het komt door de beltoon, die alarmeerd je op te nemen, ook al sta je met de koningin te praten, zelf mensen op tv in een intervieuw als per ongeluk dat ding gaat zag ik iemand hem van de week nog opnemen ook. de studio lag in een deuk maar ik zat me te ergeren.

Simpel, als je hem wegduwt, dan is hij ook weg. Een persoon die je face-to-face ziet, kan wel even wachten. Je kunt altijd netjes zeggen: Ogenblik alstublieft. Nog een reden die ik kan verzinnen: soms heb je geen beltegoed. Dus je kunt niet even snel terugbellen (zal niet vaak voor komen) Bij echte belangrijke gesprekken druk ik de persoon ook weg hoor, daar niet van. Toegevoegd op 12-06-2009 01:59:05 ps. Sommige mensen zijn hier wel echt aso in. Niet eens even, telefoon zeggen maar gewoon direct opnemen.

Dit is een aangeleerde reflex uit het verleden toen de telefoon uitsluitend werd gebruikt voor zeer belangrijke mededelingen.Op die momenten leer je mensen onderscheiden met opvoeding en zonder. "Met" zullen ,ofwel de tel negeren of snel beantwoorden en tergelijkertijd zich excuseren bij hun gesprekspartner en het korter houden dan 15 seconden.De anderen zijn de ongelikte beren die er dapper op los lullen terwijl jij daar staat te wachten.Nu ken ik mensen die hem gewoon afzetten of overschakelen op de voice mail als ze in een face2face zitten, wat niet meer dan normaal is.