Klopt, alles is hier erg gehaast. En waar leidt het toe? Tot stress, spanning, je ongelukkig voelen.
Er is eens gemeten wat de gemiddelde loopsnelheid was van voorbijgangers in een grote stad - ik meen Rotterdam, maar dat kan ik mis hebben. Die snelheidsmeting is twee keer gedaan, met meerdere jaren ertussen. De loopsnelheid bleek flink te zijn toegenomen.
We doen het onszelf aan. We moeten, moeten, moeten maar. En van wie? Eigenlijk alleen maar van onszelf.
*Moet* ik lid zijn van twee sportverenigingen? Nee, ik vind één genoeg. *Moet* ik een superbreedbeeldplasmatelevisie? Nee, waarom zou ik dat moeten? *Moet* ik superblitse kleren aan tijdens het sporten? Nee, mijn ouwe kloffie zit het lekkerst.
*Moet* ik nog even naar televisieprogramma X kijken om morgen mee te kunnen praten? Nee, natuurlijk moet dat niet - mijn collega's weten al, en accepteren, dat ik soms niet kan meepraten. Blijkt helemaal geen probleem te zijn. Door dat programma niet te bekijken, houd ik tijd over, waardoor ik rust krijg. En ik kan een kwartiertje eerder naar bed omdat ik alles wat ik wilde doen af heb gekregen. Daardoor kan ik een kwartiertje eerder opstaan, en op mijn gemakje naar het station fietsen, in plaats van dat ik als een gek tussen de langsstormende auto's door moet zigzaggen.
Het toverwoord is Rust. Het maakt het leven aanzienlijk prettiger.