Stel, je vriend(in), partner, lover of whatever er niet meer zou zijn, zou je dan op zoek gaan naar een nieuwe liefde?

Ik denk uiteindelijk wel, ben niet de jongste op GV, maar echt oud ook nog weer niet. Ik zou niet de rest van mijn leven alleen willen blijven. Het ligt er ook wel aan hoe je geliefde is overleden, plotseling of na een ziekbed. In geval van ziekbed kun je het er nl. evt. nog over hebben of de ander dat erg zou vinden of niet.

Pfoei, da's treurig, zo op de late avond. Zwaar onderwerp... Ik denk dat ik niet op zoek zou gaan. Dat gaat niet werken. Ik zou wel zien of ik weer iemand zou tegenkomen. En dan hopen dat ik opnieuw kan beginnen, dus niet continu "vergelijken met".

Een periode ga ik daar geen trek in hebben. Maar ik denk wel dat ik na een x periode, geen idee, hoelang. Als het rouwen zeg maar echt voorbij is en ik het alles een plek heb kunnen geven, dan sluit ik het niet uit.

Niet op zoek, maar ook niet uit de weg.

tjee diep zeg. nou ik ben uit de jaren 80 dus vrij jong. ik heb nu 3 keer samen gewoond, en dat is voor mij eerder een reden om het niet een 4e keer te doen. de dood van mijn huidige partner is een andere reden dan de andere waren, dus ik denk niet dat ik er voor kies dan alleen te blijven.

Nee, voor mij houdt het dan echt definitief en absoluut op.

Sinds vrijdag toevallig geen relatie meer. Heb voorlopig echt geen trek in andere jongens en dat kan ik ook niet omdat iedere dag raar aanvoelt zonder hem. Maar zodra ik eroverheen ben en me goed voel en geen behoefte meer heb aan een relatie met hem [want missen zal ik altijd doen] dan wel weer. Maar voorlopig echt ff niet.

zolang ik nog van iemand houd kan ik geen relatie met een ander beginnen zelfs er niet over denken en vooral met de dood hou je nog steeds heel veel van iemand + de verdriet en alles er bij pfff ik zou het niet kunnen misschien na een paar jaar

"Times goes by" Ik kan me al heel lang niemand bedenken die voor deze categorie in aanmerking komt. Van de laatste keer heb ik wel geleerd dat het leven veel meer te bieden heeft dan erom te lopen treuren. En het is zeer zeker niet altijd even gemakkelijk. Maar hier is mee om te gaan... Gewoon leven en laten leven...

Ik ben veertig jaar getrouwd met een en dezelfde vrouw, Ook werken wij al die tijd samen, zodat we een soort van twee-eenheid vormen die je niet meer KUNT scheiden. Wij zijn dus al een serieus eind op weg naar de 400.000 uur samen! We hebben een goed en geslaagd leven achter de rug en kijken daar heel tevreden op terug. We hebben beide ook al jaren de wens om samen dit leven te mogen verlaten als de tijd daar is. Als één van ons tweeën het tijdelijke verruilt voor het eeuwige weten wij zeker dat de ander direct zal volgen al moeten we daar de natuur een handje bij helpen. Onze kinderen weten hiervan en hebben vrede met ons besluit. Wij zeggen samen dus zeker: "het was mooi zo!"

De liefde vind jou

Niet direct op zoek, maar ik zou na enige tijd wel open staan voor een nieuwe relatie, die toch een wat ander karakter zal krijgen denk ik. Hoe weet ik tuurlijk niet, maar ik verwacht dat het accent vooral op vriendschap zal liggen.

Ik zou, uiteraard zodra mijn hoofd ernaar staat, zoiets is een ingrijpende gebeurtenis, zeker open staan voor nieuwe liefde. Maar dat sta ik nu ook al. Ik hoef niet te stoppen met van iemand te houden om van iemand anders te kunnen houden. Sowieso is dit iets waar mijn man en ik het wel eens over gehad hebben. Als één van ons zou sterven, wensen we wel dat de ander een gelukkig leven zal hebben. Inclusief geluk met een andere partner.

Nee ik heb nog nooit naar een liefde gezocht... Ik heb nog nooit een vrouw versiert, altijd hebben vrouwen mij versiert... En als mijn partner wegvalt, dan komt er wel een andere naar me toe... Er zijn er genoeg die met mij het leven willen delen, maar ik doe dat niet, omdat ik trouw ben aan maar één partner... En dat weet iedereen, dat weet mijn partner, dat weten die andere vrouwen en dat weet ikzelf... Ik heb me daar nooit druk over gemaakt of zorgen om gemaakt, dat zal ik ook nooit doen...