Wie hebben meer fantasie, Aziaten of Europeanen? En uiteraard waarom?

Fantasie is persoonsafhankelijk, niet ras-afhankelijk...
Waarom omdat een ras in feite niet bestaat als ANDER mens, het is allemaal dezelfde mens... Maar anders opgebouwd, andere uitvoering, maar van binnen is er totaal geen verschil.. En fantasie zit in het binnenste verankerd...

Ik denk dat iets als fantasie niet is vast te stellen, zeker niet bij hele bevolkingsgroepen. Het is al lastig om van 1 persoon echt te bepalen hoeveel fantasie hij/zij heeft, want dat is iets want in de privacy van je hersenen gebeurd. Laat staan van grote groepen mensen.
Bovendien zijn we lichamelijk misschien (lichtelijk) verschillend (andere allergieën, meer of minder aanleg voor bepaalde afwijkingen), geestelijk zijn we toch wel min of meer hetzelfde.
Het enige waar je aan zou kunnen denken is cultuur die fantasie aanmoedigd of juist ontmoedigd. Hier zullen veel mensen misschien zeggen dat dit in Azië meer ontmoedigd zal worden, maar ik zou het eerlijk gezegd niet weten. Misschien is daar wel onderzoek naar gedaan.

Ik geloof in MENSEN, en in de fantasie van MENSEN zonder daar een ras of religie aan te koppelen. En over welke fantasie hebben we het hier? De fantasie om ontdekkingen te doen, de fantasie om eten te bereiden?

Hoe kun je mensen in twee groepen splitsen en daar een balans uit opmaken met een woord als fantasie wat zoooo breed is?

ik zou niet durven zeggen dat er wat fantasie betreft een verschil bestaat. Ik heb niet veel Aziatische literatuur gelezen, maar voor mij doet een roman als 'de sleutel' van Junichiro Tanazaki niet onder voor onze beste romans.
Hooguit kan het zo zijn dat cultuurverschillen er voor zorgen dat Aziaten minder gauw over hun fantasieën praten.