Hoe ga je om met iemand die van mening is dat hij het zeker weet?

Als iemand iets heel zeker denkt te weten kun je een paar dingen doen: hem blijven tegenspreken, waarmee je in een welles-nietes-discussie belandt. Of je kunt diegene gelijk geven om van het gezeur af te zijn. Of je respecteert zijn mening en doet er verder niet moeilijk over. In alle gevallen zal ooit wel een keer blijken wie er nu echt gelijk had.

Maar er zijn van die gesprekken waarbij het gelijk ergens in het midden ligt, waarbij je nooit echt tot elkaar komt. Dan gaat het vaak over religieuze, filosofische of politieke kwesties. Of kwesties waarin het gevoel heel sterk een rol speelt (relaties, liefde, persoonlijke ervaringen en herinneringen). De meningen lopen uiteen en zullen dat waarschijnlijk altijd blijven doen. Het zij zo.

Hem of haar laten in die waan....anders verzand je in een ja/nee spelletje, een machtsstrijd.
Kort maar krachtig antwoord en ik weet zeker dat ik gelijk heb :-) :-)

poe....
mijn eerlijkste reactie zou zijn: NIET, maw wegwezen daar (dus niet meer mee omgaan)!!!

Maar dat is vast geen optie anders had je de vraag niet gesteld!

Mijn andere advies is uitputten!!!
Dus niet ertegenin gaan maar vragen blijven stellen (tot hij uiteindelijk ook de weg kwijt is). Vragen, wat bedoel je precies met.....? en dan: en waarom vind je dat nou precies....? of: wacht even, even terug naar wat je net zei, wat was dat ook al weer.....?

Ik zeg je niet dat je het debat hiermee wint maar uiteindelijk zal hij er ook een kater van hebben (en niet alleen jij) en..... als je heel veel geluk hebt zal hij als dit een paar keer lukt een beetje bang van je worden want een gesprek met jou gaat altijd zo "raar" lopen als hij je uitlegt waarom hij gelijk heeft, en misschien wordt hij dan iets voorzichtiger met zijn argumenten bij jou

Het lijkt me duidelijk dat er in zo'n geval emoties omhoog gekomen zijn betreffende de discussie, en dat hij daarmee niet meer fatsoenlijk gevoerd kan worden...

Wanneer iemand het idee heeft dat de ander maar raak babbelt en hij er verder niet meer naar wil luisteren omdat hij toch al zeker van zijn zaak is, betekent dat dat het dan ook geen enkele zin heeft om hem/haar nog ergens van te (proberen te) overtuigen.

Grote kans dat deze persoon zich A) in de hoek gekletst zag en vrij trots was B) Geen zin had om verder te discussieren en (wederom) vrij trots was.

Vind je het dan echt nodig om het contact te herstellen?

Zoals John Lennon het ook wel zo mooi zei,

Let it be! And have a cold one! :)

Zulke mensen zijn hopeloze gevallen. Ooit zo'n schoonvader gehad die zij dat hij gelijk had terwijl het gedrukt (aantoonbaar!) heel anders in elkaar stak. Ik heb toen wel afgeleerd om mijn tijd nog aan zulke eigenwijze mensen te verspillen. Als iemand niet bereid is om een andere visie te horen moet je dat vooral niet proberen te promoten. Beetje gemakkelijk maar ik kap het af, verspil geen seconde meer aan zulke mensen.

Toegevoegd na 46 seconden:
die ZEI (Oh wat een taalfout!!)

Dat is heel eenvoudig. Je zegt: we zijn het niet met elkaar eens. Daarom zoeken we het op, en komen er later op terug. Of we leggen het voor aan een deskundige. Er is niets zo vervelend als een welles-nietesstrijd.

Toegevoegd na 1 uur:
Als de communcatie geen nieuws meer oplevert, we noemen het herhaling van zetten, dan moet je dat benoemen. Je zegt dan: we zijn onszelf aan het herhalen we komen hier niets verder mee (waarschijnlijk herhaalt hij zich, maar jij hebt er geen zin meer in, want hij luistert toch niet naar argumenten). Dus je zegt dat jezelf herhalen niets oplevert, en dus kunnen we er beter over ophouden. Misschien later nog eens op terugkomen.

Ik heb dit serieus zo geleerd in mijn opleiding, het heeft mij ook veel geholpen, om niet steeds maar boos te worden.

De wereld is vol IWABs (Ik Weet Alles Beter).Ik hoorde term een keer op de radio.

keihard bewijs zoeken op internet , in de bieb en overal .
een keer die persoon dan verschrikkelijk de oren wassen , en lekker afscheid nemen.

Ik herken het probleem. En op bv bepaalde verjaardagen houdt ik me precies aan het protocol. Dan heb ik het over het weer van vandaag en hoe of het weer morgen zal zijn en dat het twee jaar terug nog warm was voor de tijd van het jaar en ja, ja . Jaaaah.
Soms laat ik me in een zwak moment iets ontvallen over problemen thuis met bv de opgroeiende jeugd als antwoord krijg ik dan; bij ons is er nooit iets aan de hand want wij zijn hard werkende mensen (en als je werkt hoef je niet na te denken; zeggen ze er nog net niet bij)
Dan vallen er stiltes alsof de dominee voorbij kwam. Evengoed stap ik na een uurtje op en ik neem hartelijk afscheid ook van mijn van broertje die me nog even volgt op weg naar buiten en dan hebben we toch nog even een gezellig gesprekje waarbij gelachen mag worden.
Een advies uit mijn eigen ervaring; dat je de mensen die alles zeker weten naar hun waarde moet schatten; een gesprek zul je er wel nooit mee krijgen. In mijn geval; als ik niet oppas dan kom ik helemaal leeggezogen naar huis daarom houdt ik altijd oog op de klok bij verplichte visites. Wat je moet doen met zulke mensen bij spontane ontmoetingen? ik zou er niet mee willen praten.
Maar ik vind de antwoorden die hiervoor geplaatst zijn wel heel erg goed omdat ik altijd dacht dat er geen manier was om hen te provoceren. De reacties van anderen op je vraag brengen me wel op goede ideeen.

Je hebt het oude discussie paard weer van stal gehaald.
Omdat je niet begrijpt wat er mis gaat.
Je zoekt vaak naar kwetsbare en zwakke punten in een ander zijn antwoord en dan probeer je die persoon met jouw vaak grote kennis van zaken en inzichten totaal onder te sneeuwen, je dwingt ze hierdoor in de verdediging.
Iets wat ze vaak helemaal niet willen.
Als ze dan meedelen de discussie te stoppen omdat ze hier geen zin in hebben, komen er vaak hele lappen tekst.
Hiermee gooi je de laatste deur dicht.
Daarna ben je ineens weer aardig en lief en eindig je met een vriendelijke vraag, om de ander weer de discussie in te trekken.
Blijven de deuren echter dicht, dan wordt je boos.
Je vraag" hoe ga je om met iemand die van mening is dat hij het zeker weet: kan je ook omdraaien, hoe ga je met jouw om, die van mening is, dat hij het altijd zeker weet.
Ik kan je een heel lijstje geven van mensen hier op G.V. waar het net zo eindigden.
Leer je zelf te begrijpen, dan begrijp je de ander.
Dit is een welgemeend advies.

Hem in z'n eigen waarde laten,bij jezelf denken van "ok,is goed zo,als jij de betweter wil zijn dan houd t op" .

logisch en verstandig (volwassen?) praten heeft dan geen zin meer,want die nader gelooft dan alleen nog maar in zichzelf.

dus bots je op een muur.

gewoon je eigen weg gaan,toch?
alleen die ander met respect blijven behandelen,dan ziet tie zelf wat respect inhoudt.

Het ligt aan jou of je in zo'n situatie ook wil domineren, of dat je een eerlijk gelijk wil.
Met behulp van lichaamstaal kun je zo'n situatie een beetje sturen.
Openheid kan ook een oplossing zijn, mensen reageren vaak goed op een open mening over hun gedrag als je het subtiel weet te brengen.
Ik raad je o.a. 2 boeken aan: manipuleren kun je leren & wat mannen en vrouwen met hun lichaam zeggen wat ze eigenlijk niet willen vertellen.
Wil je je gelijk krijgen, beschouw jouw mening dan ook als feit. Feiten die je kan onderbouwen staan altijd sterker, omdat iemand niet kan bewijzen dat het niet zo is. Bijvoorbeeld: "ik vind dat mannen beter rijden dan vrouwen" kun je geloofwaardiger er sterker maken door te zeggen "mannen veroorzaken 40 procent van de verkeersongevallen, wat betekent dat mannen beter kunnen rijden."
Aan jouw de keus of je het oplost als "vuur" of als "water".

Toegevoegd na 1 minuut:
"Aan jouw de keus" moet natuurlijk geen bezittelijk voornaamwoord zijn (jouw = jou)

Ik geef even een citaat uit een boek: -Zo maakt u vrienden en goede relaties- van Dale Carnegie.
Ik citeer: "Negen van de tien keer eindigt een dispuut ermee dat beide partijen meer dan ooit overtuigd zijn van hun gelijk.
Een discussie valt niet te winnen. Eenvoudig omdat je, als je verliest aan het kortste eind trekt; en omdat je, als je wint, ook aan het kortste eind trekt. Waarom? Nou ja stel eens dat je over die ander triomfeert door zijn hele betoog te ontzenuwen en zo te bewijzen dat hij -non compos mentis- is (niet goed snik dus) Wat dan? Voel jij je dan kiplekker? Maar hoe staat het met hèm? Je hebt hem het gevoel gegeven een sukkel te zijn. Je hebt z'n trots gekrenkt. Hij zal je triomf niet in dank afnemen. Hij zal eenvoudig de pest in hebben. En: -A man convinced against his will is of the same opinion stil.-" Zover dit citaat.
Ik heb de indruk dat hij zich zo zou voelen het geen jij nu aanvoelt. Misschien zeg je wel: dat is nu nu wat ik juist wil, hem laten voelen hoe ik me voel. Bedenk dat dan gewoon de rollen zijn omgekeerd en dat jullie nooit vrienden zullen worden...
Ik raad je aan dit boek eens te lezen, het staat vol met voorbeelden en raadgevingen hoe je van de mensen gedaan kunt krijgen wat je wil.
Het is het meest gelezen boek buiten de bijbel waarvan de eerste uitgave dateert van voor wereldoorlog II.
Warren Buffet een van de rijkste mensen ter wereld (nu 80 jaar) heeft ooit les gekregen van -Dale Carnegie- en heeft dit boek gebruikt als leidraad in zijn leven. Deze man is nog steeds enorm populair bij jong en oud.
Bedenk dat heel veel mensen met hoge en belangrijke functies dit boek eens hebben gelezen.
Veel succes nog.

Ik begrijp uit wat reacties dat één van de problemen die je hiermee hebt is hoe de 'zekerwetende' persoon anderen beïnvloedt. Juist door de stelligheid van de beweringen van de ander kunnen die beweringen overkomen als de sterkere positie, terwijl natuurlijk het tegendeel het geval is bij iemand die in feite weigert zijn positie te beargumenteren.

Wat ik soms doe - liefst in een vroeg stadium als de loopgraven nog niet te diep zijn - is de discussie zelf opzijleggen en expliciet signaleren wat er precies gebeurt. Een heel simpele opmerking is bijvoorbeeld 'je zegt wel heel vaak dat de lucht altijd rood is, maar de lucht wordt echt niet roder als je het maar vaak genoeg zegt.' Ik wijs aan waar de ander mijn argumenten ontwijkt, en vraag waarom diegene dat doet, want als hij er zo zeker van is dat hij gelijk heeft, dan heeft hij het toch niet nodig om mijn argumenten te ontwijken? Dan kan hij er gewoon antwoord op geven, toch?

Hetzelfde geldt voor stromannen, 'blanket statements' als 'ieder weldenkend mens <...>' en meer van dat soort fraais: ik wijs aan waar de ander die gebruikt, en merk op dat dat soort tactieken alleen zinvol zijn om een discussiepartner - blijkbaar bij gebrek aan argumenten - buitenspel te zetten. Als je zo zeker van je zaak bent, dan heb je die toch niet nodig? Waarom gebruik je ze dan?

Ik heb geen moment de illusie dat dit zal werken om de ander te overtuigen van mijn standpunt, en het zal hoogst zelden gebeuren dat de andere persoon zich zelfs maar realiseert dat het onderwerp iets is waar discussie over kan zijn in plaats van dat zijn waarheid universeel is. Maar het kan wél werken om toehoorders er bewust van te maken wat er nou eigenlijk gebeurt en dat grote stelligheid niet hetzelfde is als de beste argumenten hebben.

Toegevoegd na 8 minuten:
Verder een tip om het voor jezelf minder frustrerend te maken: ik merk dat het kan helpen om me te realiseren dat niet iedereen begrijpt wat (in ieder geval voor mij) het doel is van een discussie. Dat is niet om de ander te verslaan, maar om begrip te vergroten. Een discussie is geen bokswedstrijd, het is sparren. Een gezamenlijke mentale bezigheid waarmee je tot grotere kennis kunt komen, of minstens door de tegendruk van de ander je eigen positie scherper en helderder kunt krijgen.

Voor mij is een discussie een stimulerende bezigheid die je samen uitoefent. Het helpt om te onthouden dat dat niet voor iedereen zo is; voor sommigen is het een aanval op het eigen wereldbeeld.

Volgens mij gaat het om 2 personen met exact dezelfde instelling! Het beste is dan afscheid van elkaar te nemen, want bij elke ontmoeting zullen jullie weer botsen.

ik zeg heel luchtig en zo vriendelijk mogelijk: "laten we het er mee eens zijn dat we het er niet mee eens zijn." Zo geef je de ander de kans om jou alsnog in je waarde te laten. Als het mogelijk is een nieuw onderwerp aansnijden. Bij mij heeft het al verschillende malen gewerkt.

Drammerig doen........is zeker geen oplossing. Het gaat ten koste van je stijl, energie en imago.

Je moet jezelf afvragen hoe belangrijk je het vind om op dit vlak "tot elkaar te komen". Misschien is dit meningsverschil, voor jou enorm van belang, maar misschien is het je energie niet waard. Misschien is deze persoon jouw energie niet waard. Neem ff afstand, en probeer je te bezinnen. Maar een plus en min-lijst.

Misschien roep je zelf onbewust dit gedrag bij de ander op, misschien zal de ander nooit jou de erkenning geven. Welke conclusie je ook trekt, jij bent de enige die met jouw mening en beslissingen opstaat en naar bed gaat. Jij bekijkt jezelf in de spiegel, en weet wat je daarbij denkt.

Ik heb bij mensen wel eens mijn grens aangegeven, en ze gevraagd een keuze te maken, of hun gedrag te veranderen, omdat het voor mij een te persoonlijke dealbreaker was. Al die keren, hebben die mensen natuurlijk niet voor mij, of de verandering gekozen. Dat doet natuurlijk pijn, maar daarna is het wel duidelijk, en kan ieder zijn eigen weg gaan. Mij gaf het een hoop rust. Ik was van een hoop gevoelsmatige verplichtingen af, en ik kon mijn energie weer op de mooie dingen van het leven richten.

succes!

Heb vaker met dit soort mensen te maken. Veel mensen lijken niet te begrijpen dat er verschillende meningen en antwoorden kunnen zijn, die elkaar niet uitsluiten. Dat jij gelijk hebt wil niet zeggen dat ik ongelijk heb. We kunnen beiden gelijk hebben.
Mijn antwoord is meestal, je kan wel gelijk hebben, maar ik denk er anders over.

Jammer dat mensen zo met elkaar communiceren.
Als iedereen er eens van uit zou gaan dat als je allebei een andere mening hebt er niemand gelijk heeft.
Als ik vind dat ik gelijk heb, maar mijn gesprekspartner ook hebben we toch geen van beiden gelijk, al denken we het wel. Maar als je elkaar niet kunt overtuigen moet je het zo laten. Dan kom je er niet uit. Het heeft ook te maken met de manier waarop je een gesprek met iemand voert. Als je laat blijken dat je goed luistert naar wat je gesprekspartner zegt en zelfs herhaalt wat deze heeft gezegd, vervolgens verteld wat jou visie is moet het genoeg zijn.
Je hoeft het toch niet altijd met iedereen eens te zijn, we mogen toch een eigen mening hebben, het is alleen wel fijn om te weten welke mening de ander heeft.
Daardoor leer je de persoon ook beter kennen.
Zoek je gelijk niet, het feit dat je gelijk krijgt wil nog niet zeggen dat gelijk bestaat.
Niets is maar alles was en wordt

Tja je moet ieder zijn eigen mening respecteren, maar ik denk ook dat in bepaalde situaties best wel eens iemand iets zeker kan weten. Bv. wanneer de ene persoon er verstand van heeft van het bepaald onderwerp en de ander niet.

Als het gaat om een wat uitgebreidere discussie, zou jij je bij het standpunt kunnen houden dat jij zeker weet dat het niet zo is, wat de ander zegt.

Ik ben tandartsassistente van beroep. Ik heb er verstand van. wanneer mensen denken dat ze het zelf allemaal wel beter weten,dan mag ik daar best wel overheen gaan met mijn antwoord.

gewoon vragen waar hij die zekerheid vandaan heeft.

Moeilijke en erg goede vraag ook.

Natuurlijk weet ook ik alles "zeker".....anders schreef/vertelde ik het niet....of er blijkt duidelijk uit dat het een overweging of suggestie is..
Het is nu eenmaal een menselijke eigenschap , zelfs een overlevingsstrategie, om "zeker" over te komen.

Alleen is mijn "zekerheid" gebaseerd op op dat moment mij bekende gegevens.
Als er iemand met een gezichtspunt komt dat ik daarvoor nog niet gezien of gehoord had kan dat mij overtuigen dat de ander gelijk heeft.....

Nu: Wat te doen met een ander die iets "zeker" weet maar waar ik dan van overtuigd ben dat ie fout zit. (terecht of onterecht is dan nog niet bekend...)

Ik ga proberen hem open vragen te stellen waar die over moet nadenken. Geen antwoorden insinueren in die vraagstelling en goed luisteren naar zijn antwoorden. Zo mogelijk weer inhaken met vervolg vragen of verdere uitleg vragen.

En mbv die open vragen hoop ik dan dat diegene ook de andere kant van de kwestie gaat zien. Kan een lange, maar ook vruchtbare gedachtenwisseling worden...en daarbij kan ook blijken dat ik alsnog mijn mening moet herzien omdat ik zelf achtergronden gemist had bij het vormen van mijn mening.

Irritant, ik ken het! Ik zou voor bewijzen gaan of diegene lekker laten praten, negeer die mensen! Ik word er soms heel gek van als iemand dat doet maar zet je eroverheen tel tot 10 en loop weg. Nodig ook zeker zulke mensen niet uit voor een 'gezellig' bakje thee..

Wat een leuke uitdaging krijg jij van Moeder Natuur.

Ik ben van mening dat er in elk van ons een 'Ik weet Alles Beter' fenomeen huist.
De ene keer zijn wij ons daarvan bewust, de andere keer niet.

Volgens mij maakt het verder niet uit of die ander gelijk heeft of niet want naar mijn ruime visie heeft iedereen ALTIJD gelijk vanuit een bepaald standpunt gezien.

Het is aan jou als betrokken partij in dit soort gesprekken om je te verplaatsen in zijn/haar standpunt waardoor jij leert begrijpen 'waarom' die ander dat standpunt zo fel verdedigt.
Je kan jezelf in de comfortzone houden door duidelijke vragen te stellen over het 'waarom' hij/zij gelijk meent te hebben.
Zo wordt voor jou ook één en ander duidelijker, zo voelt die ander zich Begrepen en zo zal die ander ook JOUW tactiek overnemen door ook jou te vragen 'Waarom' jij het met één en ander niet eens kan zijn.

Een hele goeie optie is dat jij op deze manier wel degelijk begrip kan leren op brengen voor zijn/haar standpunt.
Je hoeft niet eens te doen alsof want dat werkt enkel op korte termijn.

Jij krijgt hier een kanjer van een uitdaging om dit soort 'One Way Statements' geen voeding meer te geven.
Als jij jezelf de mindere voelt in zo'n gesprek dan is dat JOUW keuze om je zo te voelen.
Zeker weten dat die ander dat niet persé opzettelijk doet.

Tijd winnen door vragen te stellen.
Elkaar in de comfortzone houden door begrip te tonen voor het standpunt en/of de overtuiging van de ander.

In wezen heeft het helemaal geen belang wie er gelijk heeft, het gaat er om dat wij ons steeds vaker de vraag gaan stellen 'WAT kan IK hieruit leren?' en ja hoor, er zit ook ALTIJD een wijze les voor onszelf in.

Maar...
Als wij ons in een hoekje laten drijven of we denken in termen van 'Gelijk' willen hebben, dan (h)erkennen we onze EIGEN les in de voorgehouden Spiegel niet.

Glimlachen is een subtiele manier om met je interne communicatie-syteem 'ongemerkt' te communiceren met anderen. Op die wijze wissel je informatie uit met de anderen zonder enige vorm van ongemak.
Glimlachen brengt ons bevattingsvermogen op dezelfde Golflengte van de ander en het klinkt wellicht gek maar deze weinig gekende vorm van Communiceren werkt in eender welke situatie.

Veel Geluk met het toepassen van Glimlach-Communicatie & Win-Win-Gedachte-Kracht (= Glimlach-f-Luisteren)
Iedereen kan dit en wereldwijd zijn er duizenden mensen die er succesvol gebruik van maken.

Geniet met volle teugen van deze efficiënte Communicatie-methode!

Compleet negeren en niet serieus nemen. Als het om zaken gaan die niet direct in jouw belang zijn, zou ik er niet teveel woorden aan vuil maken.