Waarom wordt in de politiek het woord liegen een onwaarheid genoemd?

jokken, liegen en vechten is voor kinderen

onwaarheden, moeilijke nuances, en irak platbombarderen is voor volwassenen

en zo simpel is dat helaas

omdat politici te slim zijn om te liegen ze vertellen onwaarheden.
het is ook niet te bewijzen dat iemand liegt
door te zeggen dat iemand een onwaarheid verteld blijft je bij het eigenlijk topic en verval je niet in discussies over welles, nietes dat is niet nuttig

Liegen en een onwaarheid uitspreken hoeft niet hetzelfde te zijn. Je kunt een onwaarheid uitspreken terwijl je denkt dat dat waar is. Liegen doe je bewust.

Ja klopt, Ik kan best iets beweren en dat volhouden en er mijn hele betoog op baseren. Als dan uitkomt dat er niets van klopt heet het dat ik een onwaarheid heb verteld. Maar als mijn handelen niet overeenkomt met wat ik sta te beweren heet het dat ik heb staan liegen.

Ook al zou iemand in de politiek liegen, zegt men hij sprak een onwaarheid uit. Dit klinkt toch veel milder en is politiek correcter dan hij/zij stond te liegen. Ze willen tenslotte verder in hun vak en een leugenaar(ares) heeft het moeilijker aan te blijven dan iemand die niet de waarheid spreekt. Dit werkt psychologisch zo.

Het liegen van politici komt eruit voort dat ze altijd met compromissen en achterbannen en mandaten moeten werken. Er is nooit sprake van een duidelijk ja of nee. We leven in een democratie, dus zoveel hoofden zoveel zinnen.
Wiens waarheid moet de politicus verwoorden, het moet altijd erop gericht zijn dat hij/zij verder moet kunnen. Er moeten altijd voldoende mensen zijn die zich in zijn/haar spreken kunnen herkennen.

B.v. De VS willen dat Nederland in Afghanistan blijft en de minister van buitenlandse zaken ziet dat er wel wat belangen voor Nederland te halen zijn, en hoopt dat er een kansje in zit dat we blijven en doet dan bij de VS niet helemaal de deur dicht. Een VS krant vermeldt dat Nederland zal blijven. Nou ja, de rest weten we allemaal.

Ik denk niet dat ze echt liegen, maar compromissentaal proberen te spreken.

Het zou wel duidelijkheid geven als er onderscheid gemaakt wordt in het spreken van politici in
-de uitkomst van een compromis, een ad hoc compromis
-het beleid zoals in het regeeraccoord
-wat de doelstelling van de partij is (wat ook weer een grootste gemene deler is, want niemand staat 100% achter een partijprogramma)
-wat iemands persoonlijke mening is.

Maar dat is moeilijk.
Spreken van politici is dus een moeizaam op pad zijn naar een doelstelling die nog tientallen keren wordt bijgesteld.

-

Toegevoegd na 2 minuten:
En daarom is het spreken van politici vrijwel nooit een bewuste leugen, maar vrijwel altijd onwaarheid of halve waarheid.

Behalve in tijd van crisis als er een daad moet worden gesteld. Dan moet er duidelijk een uitspraak worden gedaan, hoe het ook uitpakt, want er moet iets gebeuren,
bv minister Bos steunt de banken.

Ik denk dat ministers niet liegen. Ze kijken wel uit. Alles weten ze van ambtenaren en die kunnen wel eens fouten maken en dingen verzwijgen. Alleen de minister is de lul, die krijgt alles op zijn kop. Om zich de redden gebruikt hij eufemismen.

Liegen doe je met opzet. Onwaarheden vertellen kan ook, omdat je niet beter weet. Als je dus een onwaarheid vertelt, kan het zijn dat je liegt. Omdat politici onder elkaar er niet vanuit gaan dat ze elkaar expres onwaarheden vertellen, zullen ze het woord liegen niet snel gebruiken. Liegen heeft ook verregaande politieke consequenties.