Tsja... en waarom is het DE rapportage en HET rapport?
Ik ben van origine Spaanstallig en ik word helemaal gek hiervan. Iedere taal heeft uiteraard zijn eigen regels en geschiedenis, en dat verklaart heel veel... maar niet alles.
In ieder geval, heb ik in het begin geleerd dat er een aantal basisregels zijn die bepalen welk lidwoord bij elk naamwoord hoort.
Pelle gaf een paar voorbeelden en een link naar deze regels, en zo heb je ook meer, zoals b.v. naamwoorden die afstammen van een werkwoord, die vaak HET krijgen (b.v. het bellen, het opruimen...), maar ook niet altijd (b.v. de regen)
Iedere taal heeft zijn eigen regels ontwikkeld. Sommige regels zijn "uit zichzelf" ontstaan, omdat deze logisch waren, andere zijn later geformuleerd om orde te brengen op aspecten van de taal die te onregelmatig dreigden te worden.
Talen met een gezamenlijk verleden (behorend tot eenzelfde stam zoals b.v. Engels, Duits en Nederlands) hebben grote overeenkomsten, maar kunnen ook grote verschillen vertonen.
Waarom gebruikt men in het Engels altijd en alleen "the" voor mannelijk, vrouwelijk en onzijdig, terwijl ze toch mannelijke, vrouwelijke en onzijdige naamwoorden hebben? Makkelijk antwoord: omdat de taal zo zich heeft ontwikkeld.
Waarom in het Nederlands "de" zowel voor mannelijk als vrouwelijk? Zelfde reden.
En dan het Duits heeft alles, inclusief naamvallen! En waarom zijn een mes, een lepel en een vork (das Messer, der Löffel, die Gabel) allemaal anders? Het is gewoon zo ontstaan.
In enkele gevallen zit er een zekere logica achter de keuze van "het" of "de", zoals b.v. de man (mannelijk), de vrouw (vrouwelijk), en het kind (onzijdig, omdat hoewel een kind toch een geslacht heeft (jongen of meisje), is dat minder relevant dan bij een volwassene) Dat zie je ook in de meeste talen, zelfs in het Spaans, waar een onzijdig lidwoord haast nooit wordt gebruikt, en toch is het naamwoord "bebe" onzijdig.
Maar goed, de conclusie is dat een taal is niet eigendom van iemand die de regels bepaalt, maar eigendom van alle mensen die deze gebruiken, en omdat de mensen en hun gewoontes veranderen, veranderen de talen ook mee. Nu steeds minder in de basisregels, omdat deze regels vastgelegd zijn, maar toch...
Dus ja, mijn collega's moeten soms lachen van mijn lidwoord keuzes, maar dat maakt een taal rijker, dus moet je dat koesteren.
Ik ben zelfs een beetje logica gaan vinden achter het gebruik van de lidwoorden, dus wie weet, ooit zal ik ook foutloos spreken!