Als je van nederlandse nationaliteit bent en je heb hier tot je 25e gewoond en altijd nederlands gesproken, denk je dan voor altijd in het nederlands?

Het zal per persoon verschillen, maar over het algemeen zal het zich wat gaan mengen. Dus deels denken in het Nederlands, deels in (Amerikaans) Engels. Overigens is denken lang niet alleen in taal, vaak is dat voor een deel ook non-verbaal/niet-talig.

Ik ben zelf Nederlands, ééntalig opgegroeid, maar als ik een tijdje heel veel met Engelse vrienden heb gecommuniceerd, kan ik soms niet meer op bepaalde Nederlandse woorden komen. Ik droom soms in het Engels en deels in het Nederlands, en dan woon in gewoon in NL maar moet ik puur voor m'n werk veel lezen en schrijven in het Engels. Dus zelfs als je in Nederland woont, gaan de verschillende talen die je gebruikt al vaak wat mengen met elkaar. Datzelfde geldt trouwens voor dialectsprekers, die denken vaak ook deels in het Nederlands, deels in dialect. Waarschijnlijk zal iemand die lange tijd in het buitenland woont en totaal niet meer in het Nederlands communiceert, vooral gaan denken in de taal die hij/zij dagelijks gebruikt, al zal af en toe het Nederlands weer naar boven komen.

Nee, je gaat in die taal denken die je dagelijks moet spreken en lezen en die je de hele dag om je heen hoort.
Ik heb zelf enkele jaren in Duitsland gewoond en gewerkt in de verkoop. Ik heb tot mijn 21ste gewoon alleen Nederlands gesproken enz. want ik bén Nederlandse.
Mijn toenmalige partner was Duitser, maar sprak alleen Nederlands omdat hij hier al enkele jaren woonde en werkte. We gingen naar Duitsland omdat er hier zo slecht woonruimte te vinden was en daar was het eenvoudig om een nieuw huis te betrekken.
Eenmaal in Duitsland moest ik de hele dag de taal spreken, want als verkoopster moet je wel en van lieverlee
ga je automatisch ook in het Duits denken. Thuis gekomen sprak ik weer Nederlands met mijn partner omdat we dat zo gewend waren. Was ik weer eens een weekendje thuis bij mijn ouders/familie, dan had ik gewoon toch moeite om de Nederlandse woorden te vinden. Ik had het dan bijv. over de ramen poetsen ipv lappen, omdat ze in Duitsland 'die fenster putzen'. Dit was met vele woorden zo die ik klakkeloos vanuit het Duits vertaalde. Ik zal het je nog sterker vertellen. Kruiswoordpuzzels maakte ik in een mum van tijd als het in het Duits was, voor de Nederlandse had ik meer tijd nodig, terwijl ik altijd heel goed was in Nederl. puzzels. Zelfs Duitse boeken las ik op gegeven moment liever, omdat het Nederlands dan ineens 'plomp' overkomt. De Duitsers hebben overal veel mooiere woorden voor en beschrijven alles veel 'mooier/bloemrijker'.
Toen ik weer terug in Nederland kwam wonen en werken, moest ik ook weer omdenken en mijn Nederlands weer serieus aanpakken. Zelfs nu, na jaren kan me ineens een Duits woord te binnen schieten, tijdens het antwoorden of spreken, waarvan ik zo snel het Nederlandse woord niet voor tevoorschijn kan toveren. Alles wat je nl. ooit hebt geleerd blijft ergens in je hersenen aanwezig en kan zomaar getriggerd worden. Je Nederlands vergeet je net zomin als een andere taal die je dagelijks gesproken en gedacht hebt. Mits je je moedertaal ook af en toe blijft spreken. Voorgoed in het buitenland zonder ooit nog eens je moedertaal te spreken, doet zelfs je moedertaal vergeten. Je zal dan alleen nog flarden ervan weten te herinneren, indien je hier al jarenlang leeft.

Nee. Taal is iets wat we aanleren. Een kind dat in verweggistan uit verweggistaanse ouders wordt geboren maar in Nederland door Nederlandse opvoeders in het Limburgs dialect wordt opgevoed spreekt in principe Nederlands met een Limburgs accent en denkt ook in het Nederlands.

Gaat die mens verhuizen naar verweggistan dan zal Nederlands zijn moedertaal zijn. De taal waarin we 'voelen'. Meestentijds zal het dromen en denken dan ook in die nieuwe taal gebeuren, het voelen echter gebeurt voornamelijk en ten principale in het Nederlands.

Dit laatste is lastig uit te leggen maar ik ga het toch proberen met een voorbeeld. Neem bijvoorbeeld het woordje: shit. Dat is een woord uit het Engels welk woord wij in het Nederlands hebben geadapteerd als uitroep van onvrede. Daarmee is het onderdeel geworden van onze moedertaal als wij dat van allerkleinst af aan hebben geleerd. Denk daarbij aan de eerste taalontwikkelingen die niet bewust zijn. Tsja, ga daar maar eens 'caramba' voor in de plaats zetten bijvoorbeeld. Uiteindelijk lukt je dat wel maar zul je bij het woordje shit meer en diepere gevoelens hebben dan bij caramba.

Nee het hoeft niet zo te zijn dat je voor altijd in het Nederlands denkt als je de Nederlandse nationaliteit hebt, volgens mij verschilt het inderdaad per persoon.

Ik ben een Nederlandse, maar denk ook vaak genoeg in het Engels.