Veranderen Chinezen de tonen van woorden bij het zingen?

Goeie vraag! ;-)

Chinees is een toontaal, maar het is goed je te realiseren dat de verschillen in toonhoogte in een woord bijdragen aan het goed begrip van de betekenis van een woord, maar niet altijd per definitie een vereiste zijn.

Puur theoretisch zou je kunnen stellen dat als 2 Chinezen converseren, en ze zouden al die verschillen in toonhoogte weglaten, dat helemaal niet hoeft te betekenen dat ze elkaar helemaal niet meer begrijpen.

Als wij in het Nederlands accenten in woorden zouden weglaten, dan zou dat heel vreemd klinken, maar we zouden nog best begrijpen waar het over gaat. Het sleutelwoord is hier context. Als er in een Nederlands liedje gezongen wordt over een bal, dan zal het ook snel duidelijk zijn, of het hier over een dansfeest, een stuk speelgoed, of een corpsbal gaat. En ook onderstaande zin is voor jou en mij ook direct te begrijpen:
"Ene stku tkest mte allmaale ltterse droolkeara is ngo hlee geod et bgeprijen, omdta we ed cntoext drietc zein".

Het is dus niet zo'n probleem als een Chinees een liedje zingt, hij zicht richt op de toonhoogte die de melodie voorschrijft, en de toonhoogte van de woorden minder belangrijk vindt.

Maar er is ook nog iets anders. Als je goed luistert naar Chinese zang, valt je direct op, dat wat je hoort nauwelijks te vangen valt in ons westerse toonsysteem of notenschrift. Wat er gebeurt is uiterst complex. Er is hier geen sprake van opeenvolgende "stilstaande" tonen, maar razendsnel verandert iedere zelfstandige toon. In de westerse (klassieke) muziek noem je dat versieringen.

Daaruit kun je opmaken dat er ook in de zang, waarschijnlijk in beperkte mate rekening wordt gehouden met de (taal-)toonhoogte, en dat het dus mogelijk is beide zaken te combineren: de toonhoogte van de melodie, èn de toonhoogte van het uit te spreken woord.
Wat mij betreft is onderstaande filmpje daar een prima voorbeeld van.