Waarom is het begraven en begraFenis, terwijl het beleven en beleVenis is?
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Het beste antwoord
Dat is niet in één zin uit te leggen. Een paar eeuwen geleden eindigden het soort woorden als begrafenis en droevenis niet op -enis. Ze waren gevormd met het achtervoegsel -nis. Dit achtervoegsel kwam soms achter een werkwoordstam (erf - erfnis, begraaf - begraafnis), soms achter een bijvoeglijk of zelfstandig naamwoord (droef - droefnis, duister - duisternis), en soms achter een voltooid deelwoord (bekend - bekendnis, gebeurd - gebeurdnis). De laatste medeklinker voor -nis werd stemloos uitgesproken, en daardoor vaak ook als een stemloze letter geschreven: bekentnis, gebeurtnis. In een later stadium werd in een aantal woorden op -nis een e ingevoegd om de uitspraak te vergemakkelijken; de medeklinker daarvoor bleef daarbij echter in de meeste gevallen stemloos. Vandaar begrafenis, erfenis, droefenis, bekentenis, gebeurtenis, etc. De geschiedenis van belevenis is echter anders. Dit woord bestaat niet al eeuwen, zoals de voorbeelden hierboven, maar is pas in de twintigste eeuw gevormd. En het is ook geen afleiding van beleven of beleef met het achtervoegsel -nis, maar een leenvertaling van het Duitse Erlebnis. Door erleben te vertalen als beleven wordt Erlebnis al snel belevenis – met een v, net als het werkwoord. Toegevoegd na 1 minuut: Droevenis in de tweede zin moet droefenis zijn. Toegevoegd na 2 minuten: Het slaat nergens op om dit wetenschappelijk correcte antwoord met een negatieve duim te veroordelen...
Het enige wat mij logisch lijkt is dat bij het woord begrafenis er een A voor de F staat, waardoor de f wat harder klinkt dan wanneer je belevenis zegt, die na een E komt en gelijk wat zachter klinkt. Ik denk dat het daardoor komt....
Hee leuke vraag! Zie een hoop foute antwoorden boven me staan, haha! Heb het even aan mijn oom gevraagd die erg in de taalkunde is, en hij vertelde mij het volgende: Begrafenis komt net als belevenis uit de Duitse taal, echter staat er in de Duitse taal voor de f een umlaut op de a (begräbnes) , waardoor de vervoeging met de F is. Bij belevenis (erlebnis) is dit niet het geval, waardoor de V gebruikt wordt. Een ander voorbeeld is bijvoorbeeld droefenis (betrübnis). ;)
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
