Waarom leer je Brits engels op school?

In een bepaalde zin is Brits Engels wel oorspronkelijker, omdat Amerikaans daaruit is ontstaan uiteraard. Maar in een ander opzicht is het Amerikaans weer oorspronkelijker, omdat de Amerikanen meer de oorspronkelijke uitspraak hebben behouden dan de Britten.

Hoe kom je daar bij, Widar? Mij is dit volkomen nieuw.

onzin reactie van widar !

Geef mij één reden waarom het niet mogelijk is, yann1.

Mijn leraar Engels heeft dat vroeger eens uitvoerig uitgelegd. Even wat voorbeelden die ik van internet heb geplukt: "In de dagen van Shakespeare werden woordparen als horse en hoarse en morning en mourning verschillend uitgesproken: woorden met in de spelling twee klinkers hadden ook een (vallende) tweeklank in de uitspraak. Mourning klonk dus ooit als ['mɔərnıŋ]?, morning gewoon als ['mɔrnıŋ]?. In zowel het Brits als het Amerikaans-Engels verdween deze klank, maar in het Amerikaans-Engels gebeurde dit naar alle waarschijnlijkheid veel later. Nu nog zijn er enkele gebieden waar deze taalontwikkeling nog niet heeft plaatsgevonden bij de meeste sprekers (zie het kaartje)." "Het Brits, en vooral de Received Pronunciation, verwaarloost de r als er geen klinker op volgt moedwillig al laat ze in de voorafgaande klinker een duidelijk spoor na. Deze letter werd echter tot vrij recent nog uitgesproken, en in de Verenigde Staten is ze gebleven." "De w klonk als de Engelse of Vlaamse w, de wh (in veel oude talen als hw gespeld) werd stemloos gearticuleerd, als een soort blaasgeluid. In het Brits-Engels werd dit verschil tot voor kort in ere gehouden, en in het Amerikaans-Engels is het nu nog duidelijk aanwezig in een groot gebied in het zuidoosten." De uitspraak van can't is nog een voorbeeld. Oorspronkelijk was dat "kent", gelijk "kennot". De Britten hebben daar "kant" van gemaakt, terwijl de Amerikanen het bij "kent" hebben gehouden. Een paar voorbeelden. Nou zijn er natuurlijk ook wel voorbeelden waar de Amerikanen iets hebben veranderd waar de Britten dat niet hebben gedaan, maar over het geheel genomen is het Amerikaans Engels behoudender dan het Brits Engels.

Ik heb mij inmiddels wat geïnformeerd. De waarheid ligt een beetje naar het midden, beide varianten hebben zich ontwikkeld, het Amerikaans heeft zich alleen wat meer ontwikkeld, mede door de grotere gebruikersgroep en de grotere invloed van 'import' sprekers. Lees ook het stuk onder de link: http://www.pbs.org/speak/ahead/change/ruining/

Of dit: http://esl.about.com/gi/o.htm?zi=1/XJ&zTi=1&sdn=esl&cdn=education&tm=14&f=00&tt=14&bt=0&bts=1&zu=http%3A//www.uta.fi/FAST/US1/REF/usgbintr.html

Dat ze zich beide in verschillende richtingen hebben ontwikkeld, is wat ik probeerde duidelijk te maken. De een kan niet een standaard voor de ander zijn. Ik denk dat sinds de komst van de moderne media de 2 varianten wel wat dichter naar elkaar kunnen groeien. De Britten nemen hier en daar al wat Amerikaanse uitspraakvormen over. Daarnaast zijn in Engeland verschillende oude uitspraakvormen nooit geheel vervangen door de nieuwe. In bepaalde streken zegt men daar bijvoorbeeld nog steeds "kent" ipv de modernere vorm "kant". Wellicht dat deze door de Amerikaanse invloed nog weer wat meer terug kunnen komen. Maar ik geloof dat we het nu wel zo'n beetje eens zijn, of niet?

Bijna. Je hebt nog een afstand genomen van "...de Amerikanen meer de oorspronkelijke uitspraak hebben behouden dan de Britten". Wat mijns inziens niet juist is.

Als ik zo de mij ter beschikking zijnde informatie, waaronder jouw links, bekijk, hebben qua uitspraak de Amerikanen minder veranderd dan de Engelsen, maar hebben ze op andere vlakken de taal meer veranderd dan de Engelsen. Ik wil dus zeggen: In het geheel genomen zijn ze allebei veranderd, maar op bepaalde punten is de een oorspronkelijker dan de ander. En uiteindelijk, wat doet het er allemaal toe? De taal van de ene mens is niets minder waard dan de taal van de andere mens, daar de ene mens principieel niet minder waard is dan de andere.