Is er ooit een gedicht over dromen geschreven door een bekend vaderlands dichter?

Vliegen
Vliegen is een beetje dromen
zonder einde en begin.
Ergens weggaan, ergens komen
en de droom daar tussenin:
aan de wolken kunnen raken,
dichter bij de sterren zijn
en de wereld kleiner maken.
Klein, klein, kleiner, kleinst….

Dromen is een beetje vliegen,
fladderen in het begin
leren stijgen, hoger komen
tussen twee gedachten in.
Even aan de wolken raken,
even bij de sterren zijn
en de wereld kleiner maken.
Klein, klein, kleiner, kleinst…

Leren vliegen,
toch weer dalen,
zien opnieuw omhoog te komen,
grijpen en het net niet halen,
dat is dromen.

Dromen is toch blijven vliegen,
weer beginnen bij ‘t begin.
Dromen is een beetje liegen
tegen beter weten in

auteur: Mies Bouhuys
bron: Omdat ik in de wereld loop
Uitgever: Holland - Haarlem 1985

Tijd
(uit „Parken en woestijnen“)

Ik droomde, dat ik langzaam leefde ....
langzamer dan de oudste steen.
Het was verschrikkelijk: om mij heen
schoot alles op, schokte of beefde,
wat stil lijkt. 'k Zag de drang waarmee
de bomen zich uit de aarde wrongen
terwijl ze hees en hortend zongen;
terwijl de jaargetijden vlogen
verkleurende als regenbogen .....
Ik zag de tremor van de zee,
zijn zwellen en weer haastig slinken,
zoals een grote keel kan drinken.
En dag en nacht van korte duur
vlammen en doven: flakkrend vuur.
- De wanhoop en welsprekendheid
in de gebaren van de dingen,
die anders star zijn, en hun dringen,
hun ademloze, wrede strijd ....
Hoe kón ik dat niet eerder weten,
niet beter zien in vroeger tijd ?
Hoe moet ik het weer ooit vergeten "
van Maria Vasalis

Dit hoogtepunt van de nederlandstalige letterkunde:

Droom

Vannacht verscheen mij in een droomgezicht mijn oude moeder,
eindelijk eens goed gekleed:
boven het woud waarin zij met de Dood wandelde
verhief zich een sprakeloze stilte.
Ik was niet bang. Het scheen mij toe dat ze gelukkig was
en uitgerust.
Ze had kralen om die goed pasten bij haar jurk.

Gerard Reve

verlos ons van de droom
die leven heet,
waarin men schuifelt
op vermoeide voeten,
ofwel zich haast
naar een verbeeld ontmoeten
en even later
zich weer eenzaam weet;
waar kinderen reeds
boosaardig zijn en wreed
en zachte dieren
zich verbergen moeten;
verlos ons van de droom
die leven heet.

hwjm keuls