Hoe leerde men vroeger een instrument zoals een banjo spelen?
Zonder de tutorials op Youtube van tegenwoordig, misschien van een familielid of de buurman?
Antwoorden (2)
Op muziekles! Van een muziekleraar!
(Lees meer...)
Bronnen:
SentWierda
2 jaar geleden
Vroeger was het gebruikelijk dat je groepsgewijs les kreeg in het bespelen van muziekinstrumenten. Dan werd vaak een klein orkest gevormd met bijv. accordeon, gitaar, mandoline, banjo. Of met diverse blaasinstrumenten en slaginstrumenten.. Zo zijn ook de hafabra's ontstaan: harmonie/fanfare/brassband.
Amadea
2 jaar geleden
Welnee, dat is niet de ontstaansgeschiedenis van hafabra. Die heeft een militaire oorsprong.
SentWierda
2 jaar geleden
@Amadea. Wat de fanfare betreft heb je ongetwijfeld gelijk. Fanfare heeft een militaire oorsprong en een oorsprong in de jacht.
Wat harmonie betreft ben ik nog niet overtuigd, omdat er naast koperen ook houten blaasinstrumenten zijn en ook een contrabas en saxofoon. Dat gaat niet echt samen met een militair optreden in de vochtige buitenlucht..
De brassband is van recente datum; na de Tweede Wereldoorlog.
Wat harmonie betreft ben ik nog niet overtuigd, omdat er naast koperen ook houten blaasinstrumenten zijn en ook een contrabas en saxofoon. Dat gaat niet echt samen met een militair optreden in de vochtige buitenlucht..
De brassband is van recente datum; na de Tweede Wereldoorlog.
Thecis
2 jaar geleden
@SentWierda
Vroeger kreeg je inderdaad les, zij het alleen, zij het in een groep. Maar het spelen in orkesten is iets aparts. Dat werd ook veel gedaan, maar dat was niet om les te krijgen. Er zullen ongetwijfeld docenten zijn geweest die het ook zo aanpakten, maar het vergt nogal wat van de docent om mensen les te geven in verschillende instrumenten tegelijkertijd (je gaat op school ook niet tegelijkertijd aardrijkskunde, rekenen, taal en geschiedenis doen). Met de groepslessen die ik heb gehad, was het met hetzelfde instrument. Daarnaast was er ook mogelijkheid om in een orkest te spelen, maar dan was er al zeker een bepaalde basis nodig.
Vroeger kreeg je inderdaad les, zij het alleen, zij het in een groep. Maar het spelen in orkesten is iets aparts. Dat werd ook veel gedaan, maar dat was niet om les te krijgen. Er zullen ongetwijfeld docenten zijn geweest die het ook zo aanpakten, maar het vergt nogal wat van de docent om mensen les te geven in verschillende instrumenten tegelijkertijd (je gaat op school ook niet tegelijkertijd aardrijkskunde, rekenen, taal en geschiedenis doen). Met de groepslessen die ik heb gehad, was het met hetzelfde instrument. Daarnaast was er ook mogelijkheid om in een orkest te spelen, maar dan was er al zeker een bepaalde basis nodig.
Via een docent. Dat is nog steeds nodig wil je het echt goed leren, Youtube geeft geen feedback...
Muziekonderwijs is ongeveer zo oud als de muziek zelf. Bij vele primitieve volkeren is nog steeds sprake van mondeling, schriftelijk of imitatorisch (voordoen-nadoen) doorgeven van muzikale theoretische en praktische kennis, instrumentenbouw en bijbehorende uitvoeringspraktijken.
Het muziekonderwijs was tot de late middeleeuwen nagenoeg uitsluitend het domein van kerken en kloosters. Muziekonderwijs stond gelijk met opleiding in een kerkkoor. Sedert de Renaissance kwam ook de wereldse muziek meer tot ontwikkeling, zodat kerkelijke kapelmeesters wat konden bijverdienen aan het hof van edelen en prinsen. Dit systeem breidde zich verder uit: rijke ouders betaalden beroepsmuzikanten om hun kinderen de basis van de muziek aan te leren. Muziekonderwijs was ook nauw verweven met onderwijs in andere wetenschappen, zoals retorica, wiskunde en talen.
Vivaldi bijvoorbeeld gaf les in een meisjesweeshuis in Venetië, het Pio Ospedale della Pietà, waar de meisjes vioolles kregen. Dit resulteerde overigens ook in vele nieuwe werken van de hand van deze componist.
Lange tijd bleef muziekles iets dat alleen rijke mensen zich konden veroorloven. Deze muzieklessen waren privélessen, scholen besteedden überhaupt geen aandacht aan muziek. Vanaf de 19e eeuw werden muzieklessen echter toegankelijker voor mensen uit alle standen. Deze lessen waren nog altijd privélessen, maar veel goedkoper.
(Lees meer...)
Muziekonderwijs is ongeveer zo oud als de muziek zelf. Bij vele primitieve volkeren is nog steeds sprake van mondeling, schriftelijk of imitatorisch (voordoen-nadoen) doorgeven van muzikale theoretische en praktische kennis, instrumentenbouw en bijbehorende uitvoeringspraktijken.
Het muziekonderwijs was tot de late middeleeuwen nagenoeg uitsluitend het domein van kerken en kloosters. Muziekonderwijs stond gelijk met opleiding in een kerkkoor. Sedert de Renaissance kwam ook de wereldse muziek meer tot ontwikkeling, zodat kerkelijke kapelmeesters wat konden bijverdienen aan het hof van edelen en prinsen. Dit systeem breidde zich verder uit: rijke ouders betaalden beroepsmuzikanten om hun kinderen de basis van de muziek aan te leren. Muziekonderwijs was ook nauw verweven met onderwijs in andere wetenschappen, zoals retorica, wiskunde en talen.
Vivaldi bijvoorbeeld gaf les in een meisjesweeshuis in Venetië, het Pio Ospedale della Pietà, waar de meisjes vioolles kregen. Dit resulteerde overigens ook in vele nieuwe werken van de hand van deze componist.
Lange tijd bleef muziekles iets dat alleen rijke mensen zich konden veroorloven. Deze muzieklessen waren privélessen, scholen besteedden überhaupt geen aandacht aan muziek. Vanaf de 19e eeuw werden muzieklessen echter toegankelijker voor mensen uit alle standen. Deze lessen waren nog altijd privélessen, maar veel goedkoper.
Toegevoegd op 13 september 2021 11:57: bron
2 jaar geleden