hoe ging men vroeger om met autisten?
Autisme wordt zelfs nu nog niet door iedereen geaccepteerd, dus hoe was dat vroeger?
Ik weet niet of er bijvoorbeeld verschil zal tussen de middeleeuwen en de tijd dat mensen belangrijke ontdekkingen deden.
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Het beste antwoord
Vroeger waren al die ziekten niet zo gedefinieerd. Vroeger had je mensen "die niet helemaal goed waren". En als het heel erg was, dan waren dat gekken en die gingen naar een gekkenhuis of gesticht. Vroeger dacht men dat alleen mensen met een verstandelijke handicap autistisch konden zijn. Tegenwoordig wordt autisme als grotendeels onafhankelijk van de intelligentie beschouwd. Vroeger was het veel normaler dat er iemand was die "niet spoorde". Ieder dorp had wel zijn dorpsgek. Afhankelijk van de omgeving en de mate van afwijking (van de norm) werd alles wat afweek van die norm OF geaccepteerd als "dat hoort er bij", OF weggestopt in een gesticht. Mensen met autisme en hun omgeving hebben in de loop der tijd hard geijverd voor de erkenning van autisme als een ernstige handicap die recht geeft op professionele hulp. Mensen die heden ten dage autisme niet accepteren weten er niks van. Dus die moeten er meer over lezen. http://nl.wikipedia.org/wiki/Autisme#Erkenning
Onderstaande citaten zijn uit de wikipedia. In feite is het antwoord dus al gegeven, maar ik dacht er goed aan te doen deze citaten te lichten. Ik denk dat men in de middeleeuwen nog niet in zulke termen over dit ook toen bestaande probleem sprak. Dat kwam pas ergens in 1800 aan de orde. Autisme is een pervasieve ontwikkelingsstoornis die zich kenmerkt door beperkingen in de sociale interactie, de communicatie en zich steeds herhalend gedrag. De stoornis is al aanwezig voor de geboorte, maar is op zeer jonge leeftijd vaak nog niet duidelijk te diagnosticeren. Vaak is dat pas vanaf het derde levensjaar mogelijk, maar het kan ook pas op latere leeftijd duidelijk worden, afhankelijk van de alertheid van ouders, verzorgers en artsen. De stoornis kan niet genezen worden. Een persoon met een ernstige vorm van autisme kan niet zelfstandig leven. Vroeger dacht men dat alleen mensen met een verstandelijke handicap autistisch konden zijn. Tegenwoordig wordt autisme als grotendeels onafhankelijk van de intelligentie beschouwd. Wat de oorzaken van autisme betreft, zijn er nog maar weinig wetenschappelijk goed onderbouwde conclusies. Autisme is afgeleid van het Griekse woord αὐτός, zelf. Historisch overzicht Halverwege de negentiende eeuw werd in Engeland al over autisme geschreven. Daarvoor werden mensen met autisme ‘eenzelvig’ of ‘psychotisch’ genoemd. De Amerikaanse kinderpsychiater Leo Kanner beschreef in 1943 als eerste het infantiel of vroegkinderlijk autisme. Hij nam het woord over van de Zwitserse psychiater Eugen Bleuler (1857-1939). Deze gebruikte de term echter voor schizofrene patiënten die moeite hadden om met andere mensen in contact te treden. Pas in 1989, met het succes van de film Rain Man, kwam er meer aandacht voor de diagnose en erkenning van volwassenen - met normale begaafdheid. Voorheen kregen vooral kinderen - met een verstandelijke handicap - de diagnose. Definitie en beschrijving Autisme wordt bestudeerd door verscheidene takken van de wetenschap. Naargelang het vakgebied kan de omschrijving van autisme behoorlijk verschillen. In de psychologie dient (observeerbaar) gedrag als basis voor de diagnose van autisme. In de neurowetenschap zijn dat vooral de hersenfuncties.
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
