Hoe zag het midden oosten en afrika uit in de 2e wereld oorlog?

In Berlijn werd reeds gedroomd van een Midden-oosten dat de Duitse zijde koos. Dit was niet geheel onmogelijk, want een deel van de bevolking in Syrië en Irak koesterde pro-Duitse gevoelens. Het Suezkanaal in handen van de asmogendheden zou een grote hinderpaal vormen voor de geallieerde aanvoer en communicatie: elk transport zou om Afrika heen moeten varen. Generaal Erwin Rommel kreeg de leiding. Hij doopte zijn eenheden het Afrikakorps
Palestina was een Engelse kolonie, maar kon weinig weerstand bieden.

De grote Duitse successen op het Europese vasteland in 1939 en 1940 gaven Mussolini het idee dat zijn troepen Hitlers veroveringen elders konden nadoen en in Afrika een nieuw Romeins Rijk konden vestigen. Sinds zijn machtsovername in 1922 was de fascistische leider ervan blijven dromen van een imperium dat het klassieke Romeinse Rijk evenaarde, dat betrof dus ook Noord-Afrika.

De geallieerde landing in november 1942 in Marokko, Algerije en Tunesië (Operatie Toorts) betekende een bespoediging van het einde. Op 13 mei 1943 gaven de laatste troepen in Noord-Afrika zich over.

Voor de rest van Afrika verwijs ik naar onderstaande bronnen.