hoe kan je dit stuk beter laten doorlopen (zie stuk in uitleg)?

'Ik geloof er niets van', zei Aragon. 'Alleen maar aan denken? Dat is genoeg?' 'Inderdaad' zei Maighdlin. 'Probeer het maar eens....'
Maar dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan. Die spreuken waren heel erg lang en ingewikkeld. Hoe ging ie ook weer? Aragon probeerde mat alle macht de spreuk goed op een rijtje te krijgen. Dat viel niet mee! Maar het lukte hem.
Maighdlin begon zijn fout in te zien. 'Nee, niet hier!' schreeuwde hij het uit, 'NIET HIER, DAT MOET JE BUITEN DOEN!' Maar het was al te laat. Aragon steeg met grote snelheid op. Dwars door het plafond van het balzaal van Maighdlin's kasteel. En toen ie daar doorheen was begonnen de torens te wankelen. En enorme rookwolken stegen op vanuit het vallende puin. 'Het is gelukt' riep Aragon, maar Maighdlin kon het niet meer horen...

'hoe dan?' vroeg Aragon. Maighdlin zei: 'je moet je het inbeelden. je moet de kracht zien, je moet het voelen. laat het om je heen zweven zorg dat de tijd stilstaat en dat je één bent met de kracht om je heen. 'oh' Aragon wist niet goed hoe hij hierop moest reageren. 'mag ik het proberen?' vroeg hij maar. 'alleen als jij denkt dat je er klaar voor bent' antwoorde Maighdlin. geconcentreerd ging Aragon staan hij ademde diep in en hield zijn blik strak op de boom voor hem. hij probeerde het te voelen. hij tilde zijn hand op en beelde zich in dat daarop een kleine vonk ontstond. Tot zijn schrik vloog er een blauw vonkje uit zijn hand. Snel trok hij zijn hand terug en keek vragend naar Maighdlin. 'toe maar' knikte hij. Aragon probeerde opnieuw en sneller deze keer sprong er een vonk op zijn hand. hij concentreerde zich nog meer en een tweede vonk vloog erbij opeens zag hij er ook 1 op zijn arm belanden. Het ging heel snel voor zijn gevoel. Opeens was hij omgeven door blauwe vonken die op en neer sprongen. Hij verbaasde zich, was dit het gevoel waar Maidhdlin het over had gehad? moest hij het zo doen? hij probeerde verder te gaan en nam zich in gedachte voor dat alle vonken naar zijn arm gingen. langzaam maar zeker hoopte zich daar de vonken op. langzaam hief hij zijn andere hand ook op, hij nam zich de gedachte voor. opeens zouden alle vonken naar de boom vliegen en de boom zou verbranden. hij zag het voor zich gebeuren hij concentreerde zich heel erg en zette toen in één keer alle energie van zich af. Hij kreeg een schok achteruit en viel met zijn rug op de harde stenen. Alles werd zwart voor zijn ogen maar vlak voordat hij het bewustzijn verloor hoorde hij gekraak. het laatste wat hij dacht was: 'het is me gelukt'