Boeken die mijn kijk op de wereld veranderden ; waarna de wereld nooit meer hetzelfde was toen ik ze uithad :
Vechten voor Overmorgen van Evert Hartman.
Dit boek dat speelt in 1992 / 1997 dat toen de toekomst was, vertelt heel levendig wat de effekten zijn op een samenleving die te ver naar links en te ver naar rechts zijn doorgeschoten. Soort Big Brother voor dummies.
Het heeft mij politiek gevormd in die zin dat het me leerde dat extremen NOOIT goed zijn, maar dat de waarheid ook niet in het midden ligt. Het is een balans die nooit te ver naar de ene of de andere kant mag doorslaan, maar altijd in een schommelende beweging moet blijven.
Een ander boek dat veel indruk op me heeft gemaakt is The Stand van Stephen King. Een klassieke strijd tussen goed en kwaad, waarin het me verbaasde dat vooral de goeden de kans niet grijpen een betere wereld te maken met maar 1 % van de wereldbevolking nog in leven, maar in mum van tijd er weer een puinhoop van proberen te maken. En de vele grijstinten ; niet iedereen is wat hij lijkt.
En de Mythe van het Moeder schap van Aminata Forza. Dat boek was echt een eye-opener; al die onzin en propaganda en ongefundeerd waardeloos onderzoek waarop wij onze 'kennis' over vrouwen in het algemeen en moeders in het bijzonder blijken te funderen.
Meer recent : de boeken (alle in het Nederlands verschenen delen) van Theodore Dalrymple, over de invloed van intellectueel links op de verloedering van de samenleving en het creeeren van een onderklasse. Verplichte kost voor iedereen ,wat mij betreft.
Maar er zijn er zoveel meer dat ik er onmogelijk aan kan beginnen ze allemaal op te noemen. Meestal zijn het inderdaad boeken (soms fictie, meestal non-fictie) die haarfijn bestaande kennis volledig onderuithalen of in een ander perspectief zetten waarvan ik denk : ja, verrek..... Ze allemaal opnoemen ga ik al over de 2500 tekens, laat staan uitleggen. Nog een paar must-reads die ik niet wil overslaan :
Big Brother en Animal Farm natuurlijk - George Orwell
Wilde Zwanen, drie dochters van China - Jung Chang
Smoke, lies and the Nannystate (een essay)- Joe Jackson