Hoe verbeter ik mijn evenwichtsgevoel?
Voor mijn evenwicht heb ik mijn ogen nodig. Ik wil graag mjin evenwichtsgevoel onafhankelijk maken van mijn ogen, of van een referentie die ik kan voelen. Hoe doe ik dat?
Een paar voorbeelden.
In het donker een trap aflopen zonder een leuning vast te kunnen houden, is een risico.
Op één been staan lukt goed, behalve met ogen dicht.
Ik moest eens een zware balk omhoogbrengen, en daartoe een ladder oplopen. Daarbij moest die balk nauwkeurig langs wat obstakels heen worden gemanoeuvreerd. Als ik maar naar de ladder of naar de muur kan kijken, lukt dat. Als ik naar de balk en de obstakels moet kijken, val ik om. Ik heb het opgelost door de balk op een schouder te leggen en met de andere hand vast te houden. Met de vrije hand kon ik de muur voelen. Niet vasthouden, niet leunen, maar alleen voelen geeft me al voldoende referentie.
Aan de rand van een afgrond staan vind ik helemaal niet eng. Maar ik weet dat ik kan vallen als ik geen referentie heb. Het maakt niet uit of ik die referentie kan zien (rotsbodem onder mijn voeten) of voelen - al staat er maar een dun boompje dat mijn gewicht nooit zou houden, puur het voelen van zo'n boompje houdt mij al in evenwicht.
Ik probeerde eens een ligfiets van een vriend. Ik viel steeds om. Tot die vriend met mij mee ging rennen. Eerst hield hij mijn hand stevig vast; dat werkte niet. Toen hield hij mij losjes vast. Geen enkele steun. Toen ging het wel: het ging niet om het bieden van steun, het ging erom dat ik een referentie had.
Toen ik leerde roeien en een smalle (dus wiebelige) boot, heeft mijn instructeur heel vaak gezegd dat ik naar de horizon moest kijken. Maar dan val ik om. Als ik naar het puntje van mijn boot kijk, en daardoor tegelijk het water rondom mij zie, houd ik prima evenwicht.
Ik heb geoefend met staand overeind blijven in de metro zonder vasthouden. Gaat prima, maar ja, dan zie ik voldoende referentiepunten.
Zelfde met sloffen uitdoen en schoenen aantrekken: staan, één voet optillen, slof uitdoen, terwijl ik op één been blijf staan bukken om de slof neer te zetten en de schoen op te pakken, overeind komen, schoen aantrekken, veters strikken - alles op één been, maar alweer, ik heb heel veel referentie om mij heen.
Hoe zorg ik er nu voor dat ik mijn evenwicht behoud zonder afhankelijk te zijn van mijn ogen of van een voelbare referentie?
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.