Ik bedenk vaak hele scenarios voordat er maar ook iets gebeurt is. Hoe kom ik hier vanaf?

ik denk dat je beter een specialist kan raadplegen want ik heb het idee dat je er anders aan onderdoor gaat en je sleept de rest van je familie er ook in mee .
neem die stap ,ga gewoon naar de huisarts en die weten wel waar je moet zijn .

Wat vervelend voor je! En voor je omgeving.

Je benadert gebeurtenissen nogal negatief. De ene mens is positiever dan de andere, dat is wel zo. Maar als je zelf zo n last krijgt van je negatief denken, dan moet er een mogelijkheid zijn dat het kan verbeteren.
Ik kan je toch niets beters aanraden dan een goede therapeut te zoeken, die met jou zoekt naar de lichtpunten van het bestaan. En je helpt om vertrouwen in de medemens en jezelf te ontwikkelen.

Probeer je in die tussentijd te richten op leuke dingen, en je erop te verheugen. Verzin samen met je vriendin of met vrienden dingen om te doen, waar je plezier in hebt.

"Denken, denken, denken en een beetje doen"...
Je denkt zeker een hoop ja...en...je vult ook heel veel in voor de ander, een ander, anderen!
Ik citeer: " Ik hoef dit niet te vragen...WANT HIJ GAAT DIT EN DIT ZEGGEN.
Neem me niet kwalijk...dat ik dit nu ga zeggen...ik bedoel het niet rot en wil je ook niet kwetsen...maar.....hoe weet jij zo zeker...dat iemand ,dat en dat, gaat zeggen?
Ben je helderwetend, helderziend, helderhorend, heldervoelend, helderruikend of helderdenkend?
Zoniet....dan ben je dus ten onrechte zo zeker...en kun je er wel eens naast zitten met je invulling.
Check je wel eens bij die ander...of het klopt...wat jij denkt...dat hij gaat zeggen?
Je komt op mij over...als iemand ...die continue met angsten leeft...of liever gezegd...Die zich laat leiden door angsten...en die bedenk je OOK nog zelf!
Jij maakt jezelf ,onzeker, met die angsten.
Zeg eens eerlijk...hoe vaak was je angst terecht?
Kloptte het met wat je dacht en invulde?
Waar is die angst begonnen?
Hoe oud was je toen?
Er moet ergens een aanleiding zijn...waardoor jij zo bang bent geworden om te leven...zowat.
En je bent een ster...in doemdenken!
Worsed Case Scenario....Het is niet erg om een beetje alert te zijn ..om je heen..maar het moet niet zo worden dat je overal wat achter zoekt.
Heb je dat al je hele leven?
Of is het ergens begonnen...
Als je dat weet of daar achter kunt komen...dan kun je jezelf ook gerust stellen en een oplossing vinden voor dit probleem.
Je bent toch geen rotmens?
Of gemeen of vals, toch?
Nou dan...niet zo onzeker doen...niet nodig.
Je schrijft foutloos en hebt een mooie zinsopbouw.
Een intelligent persoon, die verder denkt dan zijn neus lang is....alleen niet ,te ver' denken en ook niet in het negatieve oke...
Put a smile on...they smile back know...Goodluck.

Dit klinkt heel erg als het beruchte 'doemdenken' en helaas moet ik je melden dat dit vaak een symptoom is van depressie. Zoals ik het lees heb je waarschijnlijk een vorm van verlatingsangst en das een hele vervelende angst, geloof me, been there, done that!
Ik heb mezelf een paar technieken aangeleerd die mij hebben geholpen hiermee om te gaan.

Een heel belangrijk ding dat ik mezelf heb aangeleerd is het 'geconditioneerde denken' (geen idee of dit een bestaande term is, maar ik vind m wel passend). Dit houdt in dat je voor jezelf 3 onderwerpen bepaald die 'neutraal' zijn van onderwerp. Dit zijn dus onderwerpen waar je zonder gevaar over na kunt denken, dus zonder dat je er meteen negatieve gedachten bij krijgt. Op het moment dat je merkt dat je gedachten 'de verkeerde kant' op gaan, dwing je jezelf om over deze onderwerpen na te denken. Let wel, dit heb je niet binnen een week onder de knie!

Wat betreft de scenario's, je moet je vooral heel goed realiseren dat je op geen enkele manier invloed kunt uitoefenen op externe factoren. Dit is nu eenmaal zo en daar zul je mee om moeten leren gaan. Hier komt het geconditioneerde denken weer om de hoek kijken.
Haal heel diep adem en zeg heel duidelijk tegen jezelf dat dit buiten je invloedssfeer ligt en dat je er echt niets tegen kunt doen (desnoods hardop). Vervolgens stuur je je gedachten weer bewust naar je onderwerpen en probeer op die manier er mee om te gaan.

Dan de smsjes. Dit vind ik iets moeilijker, kun je hier een voorbeeld van geven? Dan kan ik daar iets beter op in springen.......

Heel herkenbaar wat je daar zo schrijft. Dit soort getob en dwanggedachten kan je hele leven beheersen. Het blijft maar malen in je hoofd en je wordt er doodmoe van.
Je weet dat je er niets mee opschiet en dat het compleet zinloos is en toch kun je het constant piekeren en herhalen van gedachten niet stopzetten.
"Laat het gaan, het is zoals het is" zeg ik altijd tegen mezelf als ik weer eens in zo'n spiraal van gedachten zit. Helaas werkt vaker niet dan wel.
Ga naar je huisarts en laat je doorverwijzen naar het GGZ.
Je kunt dan praten met een psycholoog of een sociaal psychiatrisch verpleegkundige. Dat kan echt helpen.
Misschien is Mindfulnesstraining iets voor jou.

Je zult er waarschijnlijk niet vanaf komen.
maar troost je er zijn zoveel meer mensen die dit hebben.
t Is gewoon een bepaald karakter trekje.( klinkt heel luchtig ik weet het)
Het heeft zich bij jou heel erg sterk ontwikkeld en je zou eventueel afleiding in je gedachten kunnen zoeken door bijvoorbeeld als je weer die rare :wat nou als, gedachten in je op voelt komen, een liedje gaat neurien of gewoon in je hoofd gaat zingen.
t is in t begin wel moeilijk en dit lijkt misschien een waardeloos advies als je t zo leest maar probeer het eens.
Dat helpt in ieder geval iets.