hoe kun je je inhouden om niet te beginnen met huilen bij een afscheid ?

dat moet je niet willen proberen.
als een afscheid je doet huilen, dan toon je daarmee degene van wie je afscheid neemt hoeveel je om hem of haar geetr, en dat is niet verkeerd toch?
pleng dus maar gerust een traantje, en schaam je er vooral niet voor.

Toegevoegd na 1 minuut:
sorry, had het toch echt overgelezen :s
geetr moet geeft zijn natuurlijk.

Waarom zou je je anders voor willen doen dan je bent? De ene persoon is de andere niet; dus als jij emotioneler bent en hierdoor sneller een traan laat dan siert dit je karakter.

Waarom zou je, je inhouden?
Je laat zien wie je bent en wat je voelt.
Je bent gewoon een eerlijk, vriendelijk en fijn gevoelsmens, ga dat niet veranderen om wat sommige anderen van je denken, blijf je zelf!
Wees er trots op, dat je laat zien wat je voelt!

Je kan met je aandacht naar je voeten gaan. Dat doe ik als ik op het punt sta te huilen op een moment dat het echt niet uitkomt. Even stil worden van binnen en even niet denken aan dat wat je doet huilen, maar even een paar seconden alleen met je aandacht bij je voeten zijn. Dat maakt mij vaak weer redelijk rustig. Werkt niet altijd, maar vaker wel.

Even rustig naar je buik ademen kan ook. Maar als je erg overstuur bent, is je adem soms zo onrustig dat dat niet gaat.


Overigens ben ik het met de anderen eens dat het niet nodig is om je huilen in te houden. Huilen mag best. Maar soms is het handig om het huilen wat in toom te houden, zodat je wel kan praten. Als je heel hard moet huilen en daardoor geen verstaanbaar woord kan uitbrengen, is niet zo handig. En door het huilen wat tot rust te brengen kan je toch nog wat verstaanbare zinnen zeggen tegen diegene die weg gaat, of een verstaanbare speech houden op een begrafenis. Natuurlijk hoeft dat niet traanloos, absoluut niet, het is juist mooi om te zien voor de aanwezigen, maar het is soms gewoon fijn om dat wat je wilde te zeggen ook echt te kunnen zeggen, wat door te hard huilen soms gewoon niet gaat.