Hoe maak ik de mensen om me heen duidelijk dat ik ondanks gezondheidsbeperkingen nog een heleboel kan en dat ik uitstekend mijn grenzen ken?
Ik zit al jaren in de WAO.
De eerste jaren kon ik niet veel meer dan in bed liggen.
Maar ik heb me een weg terug gevochten en kan nu weer heel veel ondanks dat er beperkingen blijven.
Alleen krijg ik de kans niet.
Mensen blijven me dingen uit de handen trekken en me tegen houden.
Mensen die me kenden in de tijd dat het erg slecht met me ging, accepteren mijn vooruitgang niet.
Mensen die me niet kennen vullen gelijk vanalles in zodra ze horen dat ik in de WAO zit.
Vrijwilligerswerk met enige inhoud vinden is een ramp.
Vaak kom ik niet eens binnen omdat men bang is mij te belasten.
En als ik wel binnenkom zijn ze zo overbezorgd dat ik totaal vleugellam gemaakt wordt.
Alsof ik niet in staat zou zijn om mijn eigen grenzen te bewaken.
Mijn beperking is niet zichtbaar en heeft ook geen duidelijk etiketje.
Maar ik weet er prima mee om te gaan.
En na al het harde werken om dit te bereiken wil ik ook graag een zinvol bestaan.
Maar hoe overtuig ik mijn omgeving dat ik in staat ben tot meer, als ik niet de kans krijg om dat te laten zien?
Toegevoegd na 1 dag:
Even een aanvulling om misverstanden te voorkomen.
Het hebben van gezondheidsbeperkingen maakt me niet automatisch hulpbehoevend.
Er hoeft niets voor me aangepast te worden.
En niemand hoeft iets voor mij te doen.
Ik kan volledig zelfstandig fuctioneren.
Alleen geen uren achter elkaar.
Ben minder stressbestendig.
En ik moet een omgeving met scherpe geluiden mijden.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.