Is liefde voor jezelf, je medemens en je maatschappij een illusie?

Als je het woord liefde bedoelt als "zorg" of "bekommeren" dan is het wat mij betreft beslist geen illusie.

Bij het gemis van overleden familieleden en huisdieren voel ik een steen in mijn maag. Bij de gedachte aan de breuk met mijn ex-vriend word ik kwaad op mezelf en krijg ik tranen in mijn ogen. Bij de herinnering aan mijn broer die gevallen was en onder het bloed op mij af kwam lopen voel ik het kippenvel op mijn armen en de paniek in mijn lichaam.
Wanneer mensen mij kwetsen voel ik tranen, wanneer ik een reclame over dierenmishandeling op tv zie kan ik 's nachts niet slapen.

Dit zijn allemaal echte reacties van mijn lichaam.
De gevoelens dringen zich op via een lichamelijke reactie om gevoeld en erkent te worden, tot ik er haast misselijk van kan worden.

Wat mij betreft is liefde haast nog het enige dat waar is in dit leven.

Illusie of Werkelijkheid? Bij liefde die je zelf geeft bepaal je hetzelf, bij gekregen liefde bepaalt de gever.

Ook al geeft hij/zij het als illusie, dan kan je dat zelf als werkelijk ervaren en waarderen.

Het is een illusie om dit te denken.
Het is absoluut geen illusie, Liefde heelt, geeft vertrouwen, beschadigd niet, heeft de ander lief, en cijfert zichzelf weg, en rekent de ander het kwade niet aan.
Dus echt.

Nee, het is geen illusie.
Maar makkelijk is het niet.

Er zijn mensen die zeggen:
“De ware liefde bestaat niet, maar dat wil toch niemand geloven. Dicht in de buurt van de 'ware liefde' komt wel een 'deugddoende betrokkenheid', waartoe je komt door aan je relatie te werken en te blijven werken.”

Maar ook>
“De ware liefde bestaat en is een antwoord op de existentiële eenzaamheid van de mens.”

Ik geloof er in dat liefde voor een ander vooral begint bij jezelf. Liefde voor jezelf is de basis. Pas als dat is teweeggebracht kan je houden van een ander. Ik leer van mijn fouten en van mijn omgeving.
Maar dat moet je willen, je bewustzijn.

Wij zijn geboren in liefde en gedurende ons hele leven is het geven en ontvangen van liefde onze natuurlijke staat van zijn. En als we deze oorspronkelijkheid opnieuw kunnen ontdekken, zijn we in staat ons leven en onze relaties naar een hoger plan te tillen.

Je zult eerst jezelf moeten liefhebben,en om dat te doen zul je de ander moeten liefhebben,en samen bouw je aan een liefdevolle maatschappij!

Het is geen illusie,het is wel een heel moeilijk iets om te bewerkstelligen.De stap om naar de buurman te gaan waarvan je ziet dat zijn arm in het gips zit is vaak groter om voor de tv te gaan zitten te kijken naar de nieuwe maanlanding.

Het kost ons meer tijd om na te denken waarom we die persoon voor hebben laten gaan bij de kassa,dan om ons het besef te laten doordringen dat we die tijd al hebben ingehaald toen iemand ons een winkelwagentje aanbood op het parkeerterrein.

Je kunt van Jezus denken wat je wilt.De boodschap uit het nieuwe testament is duidelijk:Iemand die afstand neemt van het materialisme en slechts de boodschap verkondigt dat we elkaar als ons onzelf moeten liefhebben word vaak vermoord.Kijk naar john Lennon,Bob Marley,Ghandi,John F Kennedy en vele andere.

Het is geen illusie,maar de grote massamedia neemt zich het recht voor om ons te laten denken in hokjes,wij/zij suggesties, hun/hun vingertje wijzen.Echte liefde is onbaatzuchtig,degene die daarmee begint word geholpen door dat wat altijd overleeft heeft ,van gesteente tot gebeente,en dat is LIEFDE.