Is het wel normaal dat het zolang duurt voordat ik het kan verwoorden?

Dit fenomeen komt vaker bij mensen voor.
Het kan zijn dat je een beelddenker bent. Je ziet de scenes en plaatjes in je hoofd maar kan er geen woorden bij bedenken.

Het kan ook een vorm van dyslexie zijn. Daarbij hoef je helemaal geen problemen met lezen of schrijven te hebben, maar je hersenen hebben moeite met het vinden van het juiste woord.

Het kan erg lastig zijn, zeker als je moe of geëmotioneerd bent wordt vaak erger. Probeer niet naar mooie of dure woorden te zoeken maar vertel het in makkelijkere woorden, dat zal helpen om je verhaal te kunnen continueren, anders loop je vast.

Ik denk dat het een kwestie van oefenen is. Zoek er niet teveel achter. Misschien ben je niet gewend om je gedachten onder woorden te brengen.

Of het wel of niet normaal is, dat laat ik even in het midden; dan gaan we al richting de meningen. Ik herken het wel, ik heb het zelf soms ook wel eens. Maar dan heb ik mijn praatje vantevoren bedacht, en dan wanneer ik het moet doen, weet ik niet alles meer. Dus

Wat heel goed helpt in zo'n situatie is even rust nemen. Klinkt cliché: adem in, adem uit, denk na en spreek :-)

Dus (ab)normaal? Wie weet. Maar het komt wel meer voor.

Ik vind het helemaal niet abnormaal. Sterker nog, als het om echt belangrijke dingen gaat kan ik me heel goed voorstellen dat je tijd nodig hebt voor een zorgvuldig antwoord.

En weet je, misschien lukt het je niet, omdat er voor jouw gevoel een soort druk achter staat.

Waarom probeer je niet iets anders dan "liegen"
De volgende keer dat je het gevoel hebt dat het erg belangrijk is wat je zegt dan vraag je gewoon de tijd.
Zeg gewoon eerlijk dat je er even over wil nadenken.
Dat je er " op terug komt" of dat je moeite hebt om nu ala minute de juiste woorden te vinden.

Heel veel mensen vinden dat helemaal niet erg. Zeker niet als het om belangrijke dingen gaat.
En als ze dat wel vervelend vinden, dan is je antwoord voor hen blijkbaar niet belangrijk genoeg!

Als iemand echt waarde aan jou antwoorden hecht dan mag je er alle tijd voor nemen.

Succes!

Ik denk dat het een mate van onzekerheid is. Dat je misschien ook bang bent om iets verkeerds te zeggen. Dan wil je het maar liever niet zeggen. Niet geschoten is altijd veilig.

Dat kan soms zelfs zover doorschieten, dat je zelfs niet eens meer de juiste woorden kan vinden. Dat je bewustzijn je onderbewuste wens heel zorgvuldig en juist uitvoert.

Veel mensen hebben dit, maar omdat ze allemaal niets zeggen (niet durven, of kunnen) weet je het niet van elkaar.
Ik was ook wel zo iemand. Op een gegeven moment was het zelfs eenvoudig geworden om niets te zeggen.
Bij mij is het weer weggegaan dus ik denk dat het met de tijd en je groei vanzelf weer over gaat.