Is het egoïstisch om geen orgaan-donor te willen zijn?
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Het beste antwoord
Ik zie hier behoorlijk verontrustende argumentatie voorbij komen, vooral aangaande de situatie dat een orgaandonor altijd voorrang dient te krijgen als hij/zij ook te kennen heeft gegeven na de dood zijn/haar organen ter donatie af te staan. Dat vind ik behoorlijk te ver gaan. Dat impliceert namelijk dat je gaat discrimineren op levensovertuiging. Je gaat hiermee hele groepen uitsluiten van levensreddende behandelingen met de woorden: eigen schuld dikke bult! Sterker door de artsen die een eventuele orgaantransplantatie nodig achten om iemand te redden en er is een geschikt donororgaan gevonden zal in dat geval gekeken worden in de database of iemand zelf ook donor is, indien negatief? eigen schuld dikke bult? Next!! Daarbij gaat de arts/chirurg voorbij aan zijn eed van Hypocrates omwille van een aantekening in een database. Over het algemeen zijn patiënten die een orgaantransplantatie nodig hebben, niet de meest ideale kandidaat om tevens orgaandonor te zijn. Of je moet zoals een paar lieden die hier hun pennenvrucht ventileren als iemand dood is gewoon ervan af oogsten wat je kunt gebruiken, immers heeft de overledene daar zelf toch geen weet meer van. Het egoïsme van het niet orgaandonor zijn, vervalt naar het egoïsme van zij die dat wel zijn, met alle gevolgen van dien.
Nee hoor! Jij bent baas over je eigen lijf.. Misschien kom je nog eens terug en dan mis je een been ofzo...dat kan toch niet!
nee, niet persee. geloofsovertuiging en angst kunnen ook een rol spelen. het is wel ontzettend jammer. mensen op de wachtlijst leven tussen hoop en vrees, en overlijden vaak bij gebrek aan een donor.
Nee hoor, dat is gelukkig een eigen keuze. Maar je moet je wel realiseren dat jij ooit het orgaan van een ander nodig kunt hebben. Vind ik persoonlijk een dilemma waar ik nog geen besluit in heb genomen.
Egoïstisch wil ik het niet noemen,maar ik vind het wel sociaal om het wel te zijn.Als je geen donor wilt zijn,moet je indien nodig ook geen organen van een donor accepteren!
Het is in mijn ogen niet egoïstisch. Ik zou het wel eerlijk vinden dat iemand die wel donor is voorrang krijgt op iemand die om wat voor reden ook geen donor is.
Nee, ik vind het het recht van iedereen om daar zelf over te beslissen. Ik heb bewust geen papiertje ingevuld. Iedereen die mij dierbaar is weet hoe ik erover denk, dat op het moment dat er echt geen hoop voor mij is de boel compleet leeggesloopt kan worden. Ik heb alleen de angst dat als ik maar 5% overlevingskans heeft en aan ander met mijn organen 90%, dat de dokter dan dezelfde rekensom maakt die ik ook kan maken... en ik wil dan toch zelf gebruik maken van die 5%. Om het feit dat ik geen papiertje bij me wil dragen te compenseren, ben ik wel bloeddonor.
Ja, dat is egoïstisch. Je vindt het - om wat voor reden dan ook - belangrijker dat je organen in jouw lichaam blijven dan dat jouw organen iemand anders redden. Je geeft jezelf dus prioriteit. Maar gelukkig mógen we egoïstisch zijn. Zelfbeschikkingsrecht is hartstikke egoïstisch, mijn keuze boven het algemeen belang, en het is een fundamenteel grondrecht.
Het is niet egoïstishe maar wel jammer want het is een heel fijn gevoel voor personen die geholpen kunnen worden met een orgaan. Ik ben de donor die een hartklep heeft afgestaan aan mijn vrouw heel dankbaar. Dank zij zijn hartklep is mijn vrouw vandaag wel weer een jaartje ouder geworden. Anders was ze er niet meer geweest.
Uiteraard is het ieder zijn eigen keuze om wel of geen orgaan donor te zijn. Ik denk persoonlijk wel dat "wij als mensen" een steentje bij kunnen dragen aan het verlengen van een mensen leven. Toen ik 12 jaar was ben ik geopereerd aan mijn bovenarm en heb ik donorbot gekregen. Een dankbare oplossing, want zonder dit donorbot zou de cyste die op dat moment in mijn arm zat alleen maar groter en groter worden. Met als gevolg dat ik mijn arm niet meer zou kunnen gebruiken.
nee. orgaan-donatie heeft verstrekkende gevolgen. de ontvanger moet vrijwel altijd pittig zware medicatie tegen afstoting gebruiken. niet iedereen kan organen afstaan, het moet 'matchen' en organen geven bij leven is ook weer anders dan bij overlijden. je vraag is heel legitiem. en voert veel verder dan zo even ja of nee te antwoorden. toch houd ik het even hierbij.
Overal nee, nee, nee, ik vind van wel! Ik ben van mening dat orgaan donatie verplicht zou moeten worden! Na je dood heb je niks meer over je lijf te zeggen. Je ziel is eruit, en die komt er echt niet meer terug in hoor! Wat er overblijft is gewoon een stuk vlees, wat gebruikt kan worden om mensen te redden. Helaas komt er altijd weer dat sentimentele gedoe bij kijken, en zal het dus nooit verplicht worden. Vind ik jammer. Want wat is er niet egoistisch aan het feit dat je na je dood geen mensen meer zou willen helpen met de organen waar je dan toch niks meer aan hebt??!! Maar ja, ieder zijn mening he? Ik vind het in elk geval heel erg egoistisch!!
Goeie vraag. Mijn eerste reactie hierop is: Ja, dat is egoïstisch. Maar als je dan verder gaat denken, dan zijn er zat redenen om het niet te willen. Ik kan me voorstellen dat angst en onwetendheid een reden zijn om geen donor te zijn. Maar ik zie in de dagelijkse praktijk heel zieke mensen zonder toekomst , weer een heel nieuw leven kado krijgen. Gewoon omdat iemand onbaatzuchtig denkt, ik heb mijn organen toch niet meer nodig na mijn dood. Echt, orgaandonatie is een geschenk uit de hemel. Je geef letterlijk iemand zijn/haar leven terug. Dat is toch een van de mooiste kado's die je kan geven...
Zolang je ook geen donorontvanger wil zijn(niet omdat je het niet nodig hebt maar uit overtuiging dat je het nooit wil zijn) is het niet egoistisch maar als je ooit zou overwegen om een orgaan te accepteren als je het nodig zou kunnen hebben ja dan is het egoistisch.
Ergens vind dat best egoïstisch ja. Wanneer je zelf een donororgaan nodig hebt ben je ook blij dat er 1 voor jou beschikbaar komt. Er zijn veel mensen die wachten op een donororgaan en het niet redden omdat er te weinig donoren zijn. Je kunt een leven redden door na je dood organen of weefsel af te staan. Ik heb ze toch niet meer nodig dus waarom zou ik het niet doen. Ik heb zelf ook al eens een dergelijke vraag gesteld. http://www.goeievraag.nl/vraag/donor-overlijden.28566
Nee hoor. Sommige zijn geen donor vanwege overtuiging of angst voor het onbekende. Het is je eigen keuze om donor te zijn en elke keuze is goed.
nee niet egoïstisch, het is totaal je eigen keuze, iets voor "jezelf willen houden" wil niet zeggen dat het egoistisch is... alleen bedenk je wel dat jij zelf niks meer aan je organen hebt, en dat je er andere een totaal nieuw leven mee zou kunnen schenken.. dat is waarom ik me al vanaf mijn 16e heb "opgegeven" als orgaan-donor...
Dat hoeft niet... Maar als je wel een donororgaan zou willen hebben, als je zelf ziek wordt, zou ik me eens even achter m'n oren krabben....
Het gaat om je eigen lijf en daarom heb je alle recht om het niet te willen. Wat ik wel interessant vind (niet voor mezelf hoor) of je er heel bewust voor hebt gekozen om het niet te doen? Je hoeft niet te schrijven waarom, want dat is jouw reden maar vraag je eens af wat jij zou doen als jij zelf bijvoorbeeld een nier, hart of andere essentieel orgaan nodig hebt om in leven te blijven. Of je kind of kleinkind. Dan wil je ook graag dat er iemand is die deze stap heeft gezet en jou (of je dierbare) een orgaan kan schenken. Ik zie het als een bedankje voor het leven dat ik heb gekregen en wil graag helpen om anderen een langer leven te geven als dat kan door een orgaan dat ik niet meer nodig heb. Alle respect als je er goed over hebt nagedacht en er toch voor kiest zelf geen orgaan af te staan nadat je het zelf niet meer nodig hebt. De keus blijft altijd bij jezelf en wat een ander vindt, is de visie van een ander.
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
