heeft agressiviteit invloed op je creativiteit(of muzikaliteit)?

Ja dat kan een goede invloed hebben op je muziek. Bijvoorbeeld neem Katy Perry, haar ( inmiddels ex man ) maakte het uit via een sms en nu heeft ze een heel album pover liefde en overwinnen geschreven! ( het album heet PRISM ) maar pas wel op dat je niet de verkeerde richting ingaat met genotsmiddelen, schrijf alles van je af en maak er dan een lied over.

Nee, de agressiviteit zelf niet, maar de oorzaak van je agressie wel. Meestal is het zelfs omgekeerd: een zekere vorm van agressie heeft een oorzaak die veel schrijvers of filmscenaristen en muzikanten tot een boost van creativiteit brengt.

Creativiteit (versus destructiviteit) komt van 'crea' is creëren. Jij brengt vooral de nuance naar 'nieuwe publicaties/creaties', vermoed ik.

Dit vergt een kloof of een plots bewustzijn vanuit eigenschappen die je hebt om je te uiten (muzikaal, kunst, agressie). In de tentoonstelling in het SMAK te Gent is een van de laatste muzikale creaties net ontstaan te midden de hooligans met een homoseksuele grafiti-spuiter uit de VS en de kloof die de 'veronderstelde agressie' tot uiting brengt bij toehoorders vanuit de zachtheid die diep in die jongen net zit hoewel hij zeer extravagant gekleed is (in de clip zijn ook extravagante poses).

Energie uit zich in waves, in uitspattingen soms, niet als een mooi lineair verloop. Er zijn talloze malen meer gedichten over liefdesverdriet (ook ik heb daar een hele dichtbundel van "Among the dead ones") versus gedichten over de (veel langere) liefdevolle periodes ("Among the living ones" schrijf ik nu zo'n 30 jaren later en verloopt veel moeilijker). Maar agressie is niet direct wat ik ken, omdat het zo snel beheerst is. Niettemin is het nog steeds de aan de bron liggende emotie die wel mijn energiebron blijft, ook in poëzie en kunstvol schrijven, maar ook van mijn wetenschappelijke publicaties en ontdekkingen.

Het beheersen van je agressiviteit is voor de meesten een perfecte weg naar creativiteit. Het niet beheersen ervan naar destructiviteit. Maar ook destructiviteit is een vorm van creativiteit of het vrijmaken van plaats voor nieuwe belevenissen (beluister of lees de lyrics eens van "1000 scherven" van Marco Borsato en ook daar merk je dat hij gemakkelijker schrijft over de overgangen van slecht naar goed en van goed naar slecht dan de statische situaties tussendoor).

Als het bij jou je minder afgaat, dan heb je wellicht een intrinisiek probleem met je agressiviteit en moet je kijken wat de oorzaak is van je mindere creativiteit. Creativiteit ga je nooit hebben als je ze angstvallig WIL. Loslaten is veel beter.

Wellicht is de omschrijving "(niet) kunnen loslaten" (materie, omstandigheden, of jezelf, maar in onze maatschappij verwoordt men het meer als loslaten van een ander) een beter antwoord op je vraag wat je creativiteit 'doodt' dan wel 'voedt'.