Hoe kan ik het plots uitschelden afleren?

Klinkt heftig. volgens mij kun je het beste professionele hulp inschakelen (psychiater) voordat het erger wordt. Die kan je dmv technieken leren om jouw boosheid/bom niet af te laten gaan. In de link staan er een paar.

en een heleboel mensen gaan naar een psychiater, dus is helemaal niets om je voor te schamen. Zijn vaak aardige mensen die jou willen helpen.

Dit kun je afleren door zelf het te willen.
Denk na waarom je dat doet en wat de gevolgen kunnen zijn, bijvoorbeeld: kun je bij je sollicitatie grove taal gebruiken, ben je daardoor stoer, of doen mensen dan wat je wil.
Als je ervan overtuigd bent dat je dit af moet leren, dan moet je erop gaan letten, wanneer je grove taal gebruikt en waarom.
Bedenk een paar woorden die je bij pech of woede in de plaats van grove taal kunt gebruiken en ga dat doen,
bijvoorbeeld kut wordt grut
godverdomme wordt pot zure bommen
Klote wordt pilote.
Het afleren is het doen, het willen en weten dat je het kunt.
Succes.

Het gaat er niet om dat je moet leren om niet te schelden, de ellende is, dat je blijkbaar met een hoop woede rondloopt die je niet op een effectieve manier kwijt kunt.
Het kan heel goed zijn dat die woede terecht is (of niet), maar daar gaat het niet om. Het gaat erom dat je hem nu op een manier uit die niet bijdraagt aan jouw geluk en aan jouw leven. Als je boosheid op een goede manier kunt uiten, heb je er wat aan. Dan maak je mensen duidelijk waar jouw grenzen liggen, en kunnen zij bijvoorbeeld hun gedrag aanpassen. En mocht je op den duur toch genoeg van iemand hebben en hem/haar niet meer als vriend(in) willen, dan heeft iedereen (jij ook) tenminste een eerlijke kans gehad. Niets is erger dan je van geen kwaad bewust zijn, en dan ineens zo'n woedeaanval over je heen te krijgen. Dat is niet eerlijk én niet handig!

Nu was ik als kind een driftkikker. En ik merkte wel dat dat inderdaad niet handig was. Toen heb ik mezelf iets aangeleerd. Ik noemde dat de 'preëmptieve driftbui', maar je mag het net zo noemen als je wilt. Wat ik deed, was het volgende:

Ten eerste sprak ik met mezelf af dat ik mijn woede alléén mocht uiten naar degene op wie ik boos was. Dus NIET dat je loopt te koken omdat je op school op je donder hebt gekregen en dan de broertje uitschelden of zo. Nee, als je boos bent op Jantje, dan koel je je woede op Jantje en nooit op iemand anders.

Ten tweede spéélde ik dat ik kwaad was, voordat ik driftig werd. Als je echt woedend bent, dan zeg je namelijk allemaal onhandige dingen. Dan worden mensen boos op jou of je doet ze veel verdriet, ze vinden je onhandelbaar of laten je in de steek. Daar schiet je niks mee op. Dus zodra je boos wordt, ga je naar die iemand toe, en dan kun je rustig en bedaard een beetje boos worden, terwijl je handige dingen zegt. Dus niet: 'Stomme geitenkop met je dikke reet, ik wil je nooit meer zien!' maar (bijvoorbeeld): 'Ik vind dit echt geen stijl van je! Ik denk dat ik vandaag maar even vakantie van je neem tot je weer normaal doet.'

Als je ouder wordt (sprak oma...) word je steeds beter in het 'handig' uiten van je woede. Dan leer je om mensen gewoon te zeggen wat je dwars zit op een moment dat je er nog rustig over kunt praten.

Niet iedereen leert dit even makkelijk. Dat ligt gewoon aan hoe je in elkaar zit, maar ook aan je opvoeding en je omgeving, en aan wat je hebt meegemaakt. Het is dus ook helemaal niet raar om hulp hierbij te vragen. Er zijn psychologen en (bijvoorbeeld) coaches zat. Succes!