Hoe zorg ik er voor dat mijn man zijn hoorapparaten wel in doet?

Ik ben het helemaal met u eens.
Bedankt voor uw reaktie.

Ik ben het ook met Moolkeesje eens, maar helaas is dat niet waar het om gaat. Ik heb sinds een paar jaar een leesbril en moet bekennen dat ik die al tien jaar eerder nodig had. Da's leuk om te weten, maar de man van Lobke70 koopt daar niets voor.
Schaamte voor dergelijke hulpmiddelen is heel persoonlijk en heel ingrijpend. Dat jij je er gemakkelijker overheen zet is heel fijn voor jou, maar niet relevant.
"Wat anderen denken moet jou worst wezen", dat kun je gemakkelijk zeggen maar feit is nu eenmaal: het is hem niet 'worst'. Niet bagatelliseren, niet kleineren, niet van tafel vegen als onzin. Daar maak je het alleen maar erger mee.Luisteren naar wat hem echt dwars zit en daar constructief en liefdevol mee omgaan. Ik gok dat het een combinatie is van drie zaken: eerst "ik loop voor gek met die dingen", ten tweede "met die apparaatjes zie ik er ineens uit als een bejaarde en ik voel me nog helemaal geen bejaarde" en tot slot misschien wel de belangrijkste "die dingen herinneren me eraan dat ik oud word en ik ben doodsbang om oud te worden". Dat is heel wat ingrijpender dan "wees nou niet zo verrekte eigenwijs en doe die dingen in je oor". Die hulpmiddelen zijn niet zomaar hulpmiddelen, ze hebben een betekenis: de hele wereld kan zien dat jij oud wordt en dat je gebreken krijgt. Voor veel mensen is dat afschuwelijk.

@wieri 374
Waarom zou je er voor gek mee lopen, als je er veel mensen mee ziet lopen en dat zijn toch echt allemaal normale en verstandige mensen.
Met 70 ben je nu eenmaal niet jong en dat moet je gewoon accepteren.
Ook zonder die hulpmiddelen kan de hele wereld zien dat je oud wordt, dat is nu gewoonweg de gang van zaken in een mensenleven en waarom dat ontkennen?
Dat geeft geen blijk van realiteitszin en daar ontbreekt het m.i. Lobke's echtgenoot aan.

Ha Moolkeesje, ik ben het met je eens hoor. Maar wat ik wilde zeggen is dat wij het allemaal met elkaar eens kunnen zijn dat het een verkeerd soort ijdelheid is, dat die meneer zichzelf er geen plezier mee doet etc etc etc, maar dat Lobke70 er pas mee geholpen is als ze weet hoe ze de mening van haar man moet beinvloeden. Wat wij met z'n allen denken over gehoorapparaten doet niet ter zake. Hij neemt beslissingen op basis van de ideeen en aannames die hij in zijn hoofd heeft. Verder niks.

Je slaat de spijker op zijn kop.
Mijn man zegt doodleuk ,, als ik het
niet versta moeten ze het nog maar een keer zeggen. Hij legt zijn probleem bij een ander neer.

Dan zit daar dus de clou.
En negeer vooral de andere beantwoorders, die het hebben over "gelijk"/"ongelijk" of over "volwassen"/"onvolwassen".
Als je zo tegen het probleem blijft aankijken kun je het niet oplossen. Het gaat niet om gelijk of ongelijk, het gaat om de onbewuste afwegingen die iemand in zijn hoofd maakt. Uw man heeft per definitie gelijk, voor zichzelf, in zijn eigen hoofd. Dat is het enige waar je rekening mee moet houden. Al die andere antwoorden baseren zich op een gebrek aan respect voor uw man, met zijn afwegingen en zijn keuzes. Zijn gelijk (voor zichzelf) bestaat eruit dat hij prioriteit geeft aan zijn ijdelheid en niet aan zijn gehoorshinder. Dat mag, dat is prima, dat doet iedereen. Daar mag je dus niet over oordelen.
Je kunt er wel rekening mee houden en erop inspelen, door te zorgen dat de balans anders uitpakt en hij zijn gehoorshinder wel grotere prioriteit MOET gaan geven. Ik zeg dus dat je ervoor moet gaan zorgen (liefdevol, met geduld en respect) dat hij verdraaid veel hinder krijgt van zijn gehoorsprobleem. Tegelijkertijd kun je ook de andere helft van de afweging gaan beinvloeden. Hij vindt dat hij er stom uitziet met die apparaatjes in. Als je maar vaak genoeg zegt "grappig, maar ik had vandaag mijn eigen apparaatjes in en niemand die het zag" of "hee die man heeft gehoorapparaatjes, maar ze staan eigenlijk best geleerd / erudiet / chique", of "het valt me nu ineens op dat zo ontzettend veel mensen gehoorapparaatjes hebben", dan kun je zijn beleving bij die dingen beinvloeden. En dan zul je zien dat op een gegeven moment zijn besluit kantelt. Nog een valkuil: als hij ze een keertje inheeft, pas dan heel goed op wat je zegt. Niet belerend gaan doen, niet uit de hoogte ("ik zei het toch"), niet gelijkhebberig ("was dat nou zo moeilijk?"), maar neutraal en eenvoudig ("toch handig he, die dingen") of zelfs helemaal negeren. Het signaal dat je op dat moment moet geven is dat het de gewoonste zaak van de wereld is.

Wat ik er nog even aan wil toevoegen: ik reageerde een beetje fel op de pseudo-oplossingen van de andere antwoordgevers en dat moet ik misschien even toelichten.
Zoals ik uitlegde heeft jouw man in zijn beleving de keuze uit twee kwaden: voor schut lopen met die apparaatjes of dingen niet goed kunnen horen. (Nogmaals: het gaat om zijn beleving, zijn waarheid. Dus je kunt niet zeggen: ik vind het onzin, want je loopt er niet mee voor schut. Hij vindt van wel, dus het telt mee. Punt.) Die andere adviezen gaan allemaal uit van de persoonlijke waarheid van de beantwoorder, soms zelfs lekker generaliserend: "mannen zullen altijd kinderen blijven". Als je dat soort redeneringen toevoegt aan de discussie (door tegen hem te zeggen "doe nou niet zo kinderachtig" of nog erger "de mensen op Goeievraag vinden ook dat je stom bezig bent") dan wordt voor hem de afweging verzwaard met een paar extra factoren. Namelijk "als ik ze nu wel in doe dan heeft dan geef ik toe dat dat mens gelijk heeft" of "als ik nu toegeef dan moet ik dat nog jaren horen" . Anders gezegd: er wordt een factor "machtsstrijd" aan de afweging in zijn hoofd toegevoegd. En voor een man zijn er maar twee dingen erger dan zijn mening herzien: de eerste is dat hij tegen zijn vrouw moet zeggen "schat, je had gelijk" en het tweede is dat ze hem daar steeds aan gaat herinneren ("zie je wel, als je nou voortaan meteen doet wat ik zeg dan wordt het voor ons allemaal veel makkelijker. Want weet je nog, toen-en-toen..."). Je kunt hier voor "man" ook "vrouw" lezen want het gaat hier gewoon om het subtiele spel tussen twee partners. Man/vrouw heeft er niks mee te maken. Dus zodra je er argumenten aan toevoegt die er een strijd van maken van macht of gelijk hebben, dan verandert het spel en gaat hij die dingen absoluut nooit in doen. Dan gaat hij alleen maar flauwekul-argumenten verzinnen zoals "ze passen trouwens niet eens goed". Tot slot: ga bij jezelf even heel zuiver na wat jij het belangrijkst vindt: wil je dat hij toegeeft dat jij gelijk had of wil je gewoon simpelweg dat hij ze in doet en verder niks. Als het bij jou gaat om gelijk hebben of de strijd winnen, dan zul je verliezen.
Als het jou heel zuiver gaat om hem te helpen gemakkelijker door het leven te gaan zonder zich ergens voor te schamen, kun je ervoor zorgen dat je allebei wint. Succes!