Hoe kan ik iemand in de ontkenningsfase het beste actief ondersteunen? (zie uitleg!)
Iemand die ik ken is een aantal maanden geleden bij mij uit de kast gekomen. Ik heb diegene destijds geadviseerd om een brief naar de ouders te schrijven. Het gezin en die persoon zijn zeer streng christelijk.
De persoon in kwestie had het een tijd heel zwaar, omdat diegene graag geaccepteerd wilde worden, maar tegelijkertijd in de knoop zat met zichzelf. De ambitie was namelijk gelijk Jezus te leven.
Ik heb niet geïnformeerd naar wat het antwoord van de ouders op de brief was. Ik heb aanleiding om te geloven dat diegene thuis genegeerd word nu het feit bekend is. De persoon wil nu helemaal niets meer te maken hebben met wat voor referentie met diens geaardheid dan ook, en (*) kan bijna alleen maar praten over mensen van het andere geslacht.
Ik begrijp dat dit een onderdeel is van de uiteindelijke acceptatie. Daarom heb ik tot nu toe niets over het onderwerp gezegd. De persoon weet dat ik diegene volledig geaccepteerd heb en ondersteun.
Voor mijn gevoel werk ik door de averechtse verhalen(*) alleen maar aan te horen echter mee met het negeren, wat de ouders doen. Ik heb ook zeer sterke aanleiding om te geloven dat verder niemand uit diens omgeving ingelicht is over het probleem of het als probleem accepteert.
Is er een manier om, op een respecterende maar actieve manier, te proberen om de persoon in kwestie te ondersteunen in deze fase?
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.