Als ik met iemand een discussie heb dan "klap ik vaak dicht". Is hier wat aan te doen?

Goeie Vraag.

Helaas heb ik hier ook wel eens last van, nou is het al een stuk minder als vroeger maar goed, ik ben benieuwd naar de komende antwoorden.

Bij mij is het in ieder geval minder geworden door gewoon te zeggen wat ik denk, en oefenen. Want eerst komt het er moeilijk uit, maar hoe vaker je het doet hoe makkelijker het word. En ik heb nu zoiets lekker belangrijk wat anderen van mij denken. En zeg dan ook vaak zo kan het ook op een andere toon, of is dit nodig?

Dan is er verwarring en angst tegelijk, of boosheid en angst, dus dan heb je een combinatie-emotie en dan zit je vast...

Kijk welke twee emoties meespelen, en neem één van die twee onder de loep... Dan kun je verder...

Zit je vast dan moet je ontsnappen, net als een autogordel, als je daar te hard aan trekt dan slaat hij vast... Dus even gas terug en opnieuw proberen... Zo gaat dat...

Stel een tegenvraag, waarmee je wat tijd krijgt om je antwoord voor te bereiden. Vraag bijvoorbeeld: "Wat bedoel je precies?" of "Waarom denk je zo over mij?". Probeer niet adrem te zijn als je dat niet bent, maar profiteer van je zwakte en kom na even goed nadenken met een reactie die doordacht is.

Je ziet dit ook vaak bij discussies met veel personen bij de koffieautomaat. Sommigen slaan dicht omdat anderen het haantje willen zijn. Gewoon rustig afwachten en goed luisteren. Dan jouw mening ventileren. Het dwingt respect af, omdat je niet veel zegt, maar wel iets slims zegt met weinig woorden.

Probeer je niet persoonlijk aangevalllen te voelen en rustig en vriendelijk te reageren. Daardoor escaleert zo'n discussie minder snel.
Verder bestaan er boeken en cursussen over geweldloze communicatie, zoals het boek 'Geweldloze communicatie' van Marshall B. Rosenberg. Misschien iets voor jou?

Als jij je verbaal aangevallen voelt, kan je eigenlijk niet meer van een 'discussie' spreken. Bij een discussie worden verschillende meningen geuit, maar er wordt geluisterd naar de argumenten, en er is (hoop je dan...) wederzijds respekt voor een mening die anders is.

Bij een verbale aanval word je in de verdediging geduwd, en als je daarop niet voorbereid was, is het logisch dat je 'dichtklapt'. Je kunt om te beginnen checken, of die boodschap echt een '' aanval' was, of dat het gewoon wat rottig de strot uitgekomen is. Gewoon de opmerking herhalen, met een 'begrijp ik je goed?' Vaak zal iemand zich dan realiseren, dat hij/zij wel erg ongenuanceerd uit de hoek is gekomen, en inbinden. Of gaan uitleggen, wat hij/zij werkelijk bedoelde, en dan is de hitte weg uit de aanval, en kan je er gewoon met elkaar over praten.

Mensen zijn vaak zó opgefokt, dat ze niet meer in de gaten hebben, hoe ze een boodschap uitzenden. Door dat even terug te kaatsen, zullen ze het misschien bij een volgende keer iets doordachter doen.

Al gooien ze gloeiend hete soep op je bordje, ze kunnen je niet dwingen hem ter plekke op te eten. Effe dimmen, effe afkoelen, en het dan nog eens proberen....

Ik denk, dat je dan veel minder die 'dichtklap-ervaring' hebt.

Rustig blijven en vooral niet harder gaan praten.

Er worden voor jou nieuwe feiten, verbanden tussen die feiten en ook nog conclusies over je heen gestort.
Door elkaar heen, zonder dat ze zo zijn aangeduid.

Als dan ook nog druk gegeven wordt dat je snel moet antwoorden,
dan heb je te weinig tijd om de *jouw bekende* feiten op een rij te zetten, de verbanden aan te geven en Jouw conclusie te vermelden.

Dan wordt het een warboel in je bol en klap je dicht. Zijn conclusie lijkt niet op de jouwe, en je kunt niet zo snel aangeven waar hem dat in zit. Dus klap je dicht en zegt maar niks meer.

Verwarring.

Hou je bij je eigen feiten, analyse en conclusies, maar sta wel toe dat er vervolgens nieuwe bijkomen.
Rustig, stuk voor stuk, afwegen wat je vind. Zo kun je leren en je mening opbouwen, en je mening soms, als het moet, maar wel onderbouwd, veranderen.
Zonder je aangevallen of overdonderd te voelen.

Je wordt gehoord, je leert bij...

Dus samengevat: rust en eerst vasthouden aan wat je weet, dan gedosserd nieuwe dingen toelaten. Rust eisen.

Zo kan het misschien ook:)

Je kunt altijd zeggen dat je er even over wil nadenken en dat je er op terug komt.Vervolgens ga je er een mening over vormen,kan ook zijn dat iemand jou zo naar benaderd heeft dat je daar meer van schrok.Dan kan je ,als je er dan weer op terug komt even zeggen,dat je de manier waarop die gene jou heeft benaderd niet de jouwe is dat je dat niet prettig vindt.En vervolgens praat je verder waar je over nagedacht hebt.volg je mij nog :-)

Ik denk dat als je daar last van hebt dat je op dat punt wat meer zelfvertrouwen moet kweken. Als jij degene bent die in een hoekje wordt gedrukt ben jij in de verdediging en sta je psychologisch al onder diegene die je aanvalt. In zoon situatie kan je m.i. 4 groepen maken:
- De persoon die bezwijkt onder druk.
- De persoon die bluft, dus veel luide en stoere dingen zeggen maar inhoudelijk niet zo veel.
- De persoon die gewoonweg veel weet en daarom goed is in één op één discussieren.
- De persoon die het allemaal niet interesseert wat de persoon aan de andere kant van de tafel over hem te zeggen heeft.

natuurlijk is niemand altijd één van deze typen maar meer een mix daarvan. Ik weet niet hoe oud je bent maar zulke dingen gaan meestal jaren terug en zijn in de loop der jaren een deel van je persoonlijkheid gaan uitmaken. Dit valt niet zomaar te veranderen omdat je nu eenmaal zo in elkaar steekt. Ik denk dat het wel te verminderen is door óf veel kennis te vergaren en assertiviteitstrainingen en/of speeching cursussen te volgen, óf door je zelfvertrouwen op een ander vlak te verhogen. Dit werkt namelijk vaak door in andere aspecten van je persoonlijkheid. bijvoorbeeld als je erg goed wordt in kickboxen ofzo, en je wordt weer "aangevallen", dan voelt het erg sterk wanneer je gewoon bij jezelf kan denken "wannneer hij tever gaat kan ik hem in ieder geval hebben".