Als je medicijnen slikt,Hoe komt het dan altijd op de goede plaats terecht?

Medicijnen werken over het algemeen door de gelijkenis die ze vertonen met de stoffen die het lichaam zelf gebruikt, of ze zijn er identiek aan. De crux is dat ze binden aan receptoren die cellen op de membraan hebben zitten en op die manier komen ze terecht bij die celtypes die een groot aantal van dat soort receptoren hebben. De medicijnen kunnen zich via bloed en lymfe verplaatsen en worden geadsorbeerd aan receptoren die daardoor kunnen worden geactiveerd, maar soms ook buiten werking gesteld. Als voorbeeld kun je bijvoorbeeld rattengif (coumarine en gelijkende stoffen) nemen dat zeer veel op vitamine K lijkt. In de lever zitten cellen die eiwitten maken die nodig zijn voor de bloedstolling en deze cellen hebben vitamine K nodig voor de aanmaak van dat stollingseiwit. Als je nu coumarine geeft gaat coumarine op de plek van vitamine K zitten en kan er geen stollingseiwit gemaakt worden. Als een patient last heeft van bloedstolling in het lichaam of een risico loopt (hartkleppen) dan krijgt hij zoveel coumarine als nodig is om ongewenste stolling te voorkomen. De verschillende soorten coumarines verschillen in de tijd dat ze in het lichaam doorbrengen. Dat wordt bepaald door de zuivering in de nieren, de tijd dat ze op een receptor blijven zitten, of de lever ze gemakkelijk af kan breken en dergelijke. Heeft iemand een vitamine K tekort of een bloeding dan is vitamine K een medicijn.
Een ander voorbeeld zijn de cytostatica (chemokuur)die je krijgt bij kanker deze stoffen binden op plaatsen waar cellen druk bezig zijn met delen en verstoren daardoor de celdeling. Snel delende cellen als kankercellen, de cellen in de haarwortel en darmcellen zijn de slachtoffers.