Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Het valt me op dat diversen kennissen uit mijn kennissenkring het contact afhouden sinds ze werkeloos zijn geraakt, herkent iemand dat?

En hoe ga je daar mee om?

Toegevoegd na 5 minuten:
Even: we hebben in dezelfde situatie gezeten en waren blij met de steun van onze vrienden..weten dus hoe het voelt en willen graag helpen.. maar dat kan dus eigenlijk niet zo goed nu..

Verwijderde gebruiker
14 jaar geleden
981

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Het beste antwoord

Ik herken dat alleen van de outplacementcursus die ik kreeg toen ik in de dotcomcrisis gedwongen werkloos werd.

Die outplacementadviseur begon ook mij door het rouwproces te begeleiden - een rouwproces dat ik op dat moment al lang achter mij had gelaten. Hij vertelde me een paar sessies later dat de meeste van zijn cliënten boos zijn, of het ontkennen, of zich schamen.

Hij heeft mij zelfs expliciet gevraagd of ik wel eens iets ongewoons zag bij mijn buren. Ik zei dat mijn overburen vaak tot erg laat de gordijnen gesloten hielden. Hij vroeg me of ik daardoor negatief ging denken over die overburen. Waarop ik zei: nee, hoezo? Het valt me alleen op, maar verder, wie weet houden ze gewoon niet zo van de directe zonnestralen.

Zijn les was: zie je wel, die overburen maken zich misschien zorgen over wat jij wel niet van ze zou denken, maar jij denkt er helemaal niets van. Zijn les die hij daarmee aan mij wilde geven: jij bent nu wel werkeloos, maar je hoeft je er geen zorgen over te maken wat jouw buren wel niet van jou zouden kunnen denken - die denken waarschijnlijk helemaal niets.

Goed, nu had ik die les niet nodig, want het is mij worst wat mijn overburen van mij denken.

Maar waarom vertel ik dit: kennelijk is het heel gebruikelijk dat een werkloze zich van alles in zijn hoofd haalt over wat jij wel niet van hem zou kunnen denken.

Bij jouw kennissen speelt dat misschien ook. Ze maken zich zorgen over jouw gedachten. In werkelijkheid leggen ze daarmee hun eigen gedachten in jouw hoofd, maar dat beseffen ze natuurlijk niet. Voor hen zijn het jouw gedachten die jij over hen zou hebben.

Geen wonder dat je je dan wat terugtrekt.

Het kan natuurlijk ook zo zijn dat ze het simpelweg zat zijn om steeds maar hetzelfde verhaal te moeten vertellen. Steeds maar aan te moeten horen hoe de ander met ze meeleeft. Steeds maar instemmend te moeten knikken bij alweer diezelfde nutteloze tips.

Als dat zo is, helpt het om het contact aan te houden, en het gewoon over andere dingen te hebben. Alles behalve werkloosheid en solliciteren.
(Lees meer...)
Cryofiel
14 jaar geleden

Andere antwoorden (4)

Ja ik herken het... Dat is schaamte... En is heel pijnlijk eigenlijk... En het is minderwaardigheid ook...

Ik was ooit dakloos, dan slaan vrienden de deur voor je neus dicht, dat is dan wat anders, maar ook heel pijnlijk...
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
14 jaar geleden
Mensen die werkloos zijn geraakt voelen zich verstoten; hun verhaal kwijt. Hun verhaal is niet meer als het jouwe.
Probeer het contact te herstellen en weer opnieuw, blijf belangstelling tonen, want zij zullen zelf niet gemakkelijk initiatieven tonen, zij denken alles verloren te hebben n.l. aansluiting bij de rest, de groep waar ze ooit bij hoorden.

Toegevoegd na 15 minuten:
Misschien waren jullie je gevoel van eigenwaarde niet verloren en dan is er nog een brug te slaan. Dat wordt inderdaad heel wat moeilijker als mensen hun complete zelfbeeld ophangen aan de status die een baan hen gaf.
Als het zo ligt en zo ligt het toch vaak wordt het heel wat moeilijker en misschien wel onmogelijk. Dat is hard, maar dan kun je misschien niet veel doen.
Er zijn denk ik veel van dergelijke mensen in deze maatschappij; dat is de pest van een samenleving waarin alles om uiterlijk en status draait.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
14 jaar geleden
Ze hebben het er moeilijk mee en willen niet geconfronteerd worden met verhalen van mensen die de dans zijn ontsprongen, en ze willen niet steeds weer hun eigen verhaal doen.
Dit zie je meer bij mensen die ongewild in een bepaalde situatie zijn gekomen. Een misschien vreemde vergelijking: maar mensen die geen kinderen kunnen krijgen hebben vaak ook moeite met het op bezoek gaan bij mensen die net een kind hebben gekregen. Het gevoel komt overeen. Vanuit een situatie die je zelf niet wilt geconfronteerd worden met een meer plezierige situatie van anderen.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
14 jaar geleden
Ben jij wel echt of ben je wat je bent geworden. De mensen die hun hele hebben en houden ophangen aan hun "pseudo"carrière hebben een serieus probleem. Je bent een mens met ups en downs, hebbelijkheden en onhebbelijkheden. Deze mensen zijn helaas een klein beetje in de war en zien niet meer scherp wat ze daadwerkelijk zijn.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
14 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 2500
Gekozen afbeelding