Vinden jullie ook het wachten op een uitslag het ergste? (medische uitslag)

ze willen het natuurlijk wel zeker weten, voor ze met een schokkende diagnose komen, maar het lijkt me wel slopend, dat wachten.
ik kon op een mammapoli terecht, en had meteen dezelfde dag de uitslag.
jammer dat dat niet altijd zo kan gaan.
een mens lijdt het meest, door het lijden wat hij vreest...

Ja dat is vreselijk, wij zitten er nu met een familielid middenin, maar het is voor een arts ook moeilijk, en halve antwoorden heb je niets aan. Met het kan dit of dat zijn wordt het wachten nog erger. En geloof mij (ik heb een aantal jaren in een ziekenhuis gewerkt) artsen vertellen het echt zo snel mogelijk, zij hebben er zelf geen enkel belang bij om die informatie "vast" te houden en willen vaak zo snel mogelijk een evenetuele behandeling op starten. Maar daarvoor zullen ze natuurlijk toch eerst het een en ander uit moeten zoeken. Stel hij zegt tegen jou dat je geopereerd moet worden, vaak heeft hij (of zij) dan al uitgezocht wat er precies gaat gebeuren en als het snel moet zelfs een datum al geprikt. Daarbij zijn ze ook afhankelijk van bijvoorbeeld de OK (ruimte en personeel) en de uitslaapkamer, IC afdeling etc. Maar vervelend blijft het.

De onzekerheid... Ja dat is erg lastig...

Het gaat in je eigen ervaring over leven en dood... Daarom is het zo moeilijk, want je ervaart dat het gaat over leven en dood... Maar ik heb me erop voorbereid, ik ga er vanuit dat elke dag de laatste kon zijn...

Ik heb in de 80er jaren in Poona een groep gedaan... En die groep was dat je in 8 dagen zou gaan sterven. Wat er dan allemaal op je afkomt is erg intens... Afscheidsbrieven schrijven... Noem maar op... En sindsdien ben ik er wel anders tegen aan gaan kijken en leef ik bijna elke dag alsof het de laatste is...
En als je werkelijk voelt dat elk moment het laatste zou kunnen zijn, dan is zo´n uitslag toch geen reden om je anders te voelen dan elke dag tot nu toe...

Als deze uitslag goed is, dan krijg je toch weer een nieuwe uitslag ooit... Het leven had een begin, dus een einde...

Maar ik hoop voor je dat deze uitslag goed is...

antwoord op de laatste vraag van je... Omdat jij dan zoveel mogelijk de tijd neemt om worstcase scenarios door te nemen...

Ik ben het er ook mee eens; wachten op een uitslag is vreselijk.

Wanneer je thuis zit te wachten ga je vaak vanzelf ook nog eens zitten doktoren via vreselijke verhalen van anderen, vreselijke verhalen via internet en je symptomen komen 'natuurlijk' ook voor bij de meest vreselijke ziektes die je voorbij ziet komen.
Vervolgens ga je je steeds meer zorgen maken; je fantasie wordt steeds groter en wat een simpele ziekte kan blijken te zijn lijkt voor jou van te voren levensgevaarlijk.

De artsen vertellen niets over hun vermoedens om dezelfde reden; ze willen je niet bang en bezorgd maken.
Ze laten je liever in onwetendheid zitten dan je zorgen te gaan maken over het een of het ander.
Zelfs vermoedens over ziektes die weinig voorstellen kunnen ze niet uitspreken, want vervolgens zijn je zorgen weg en zou het toch iets levensbedreigends blijken te zijn.

Ik vind wel dat ze zouden kunnen proberen tenminste íéts te zeggen, bijvoorbeeld dat het hóógst waarschijnlijk iets ongevaarlijks is, maar ze het nog niet zeker weten, zodat ze je ook geen zekerheid geven maar voor dat moment tenminste enige rust kunnen geven.

Vertrouw er echter maar op dat ze hun diagnoses zo secuur mogelijk willen stellen en je alleen van de juiste informatie willen voorzien, want steeds te horen krijgen dat het eventueel dit of dat kan zijn, wel of toch maar niet gevaarlijk, daar word je natuurlijk ook niet vrolijker van.

Nee, dat ze zo lang mogelijk wachten met het vertellen van een negatieve diagnose zit echt tussen jouw oren. Dat is niet zo.

Het gaat er niet alleen om je te vertellen wat het probleem is, maar je wilt bij de diagnose ook horen wat de behandeling gaat worden. Een minimaal detail kan het verschil uitmaken tussen de behandelingsmethode.

Ik heb zelf een nekhernia gehad en werd ook moedeloos van alle onderzoeken, maar uiteindelijk is wel de beste behandeling uitgevoerd en zijn alle klachten verdwenen. Als de arts obv de eerste onderzoeken aan een operatie was begonnen, was het resultaat niet zo positief geweest.

Aan vermoedelijke diagnoses doet een goede arts niet, gokken doe je in het casino niet bij de dokter. Bovendien speelt nog het probleem van de aansprakelijkheid bij een verkeerde diagnose. Niet iedereen kan omgaan met een 'vemoedelijke' diagnose, met alle ellende van dien.

Maar ik ben wel met je eens dat het wachten op de uitslag slopend kan zijn, dat is geen twistpunt. Ga jezelf niet gek maken door de symptomen op internet in te voeren en zelf een diagnose stellen. Je krijgt er de meest verschikkelijke doemscenarios van.

als ze het niet helemaal zeker weten maar denken wat het waarschijnlijk is en dan blijkt na een tijd dat het toch niet dat was wat de artsen dachten dan kan dat bij heel veel een fikse schadeclaime kosten,dat is wat mijn zwager zegt als arts

hee.

uit eigen ervaring kan ik je vertellen dat een vroege diagnose zonder second opinion nogal heftig kan uitpakken.
ik had donkerbruin bloed in mijn ontlasting, er werd met een camera en alles gekeken, de arts liet het woord oncoloog vallen. ik was helemaal in shock.
later bleek het geen geconstateerd littekenweefsel, kortom niets aan de hand.
ik was boos dat ze zo vlug allemaal dingen hebben geroepen.
wacht dus beter af tot jou uitslag 100% dan 50/50

succes