Niet echt, of volkomen dom.
Het is meer dom, als je recalcitrant ben, en daardoor onwetend ben. Een recalcitrant persoon is een onwillig persoon, gebruikt in de zin dat iemand niet wil luisteren, als het gaat om gevaar en hierbij wordt gewaarschuwd, dan is het wel dom, dat die persoon zijn gang gaat en door de mand valt, maar het hoort er bij. Als diegene zou doorgaan met zijn wijze van doen, zal het een blijvende situatie zijn, en met andere worden is dit dom.
Als een persoon niet recalcitrant is, maar meer informatie tekort komt, hetzij dat de toekomst niet inteschatten is en eventueel een besluit vormt op basis van gevoel. En het zou van belang kunnen zijn voor zijn gezondheid of levensonderhoud, dit zou niet dom zijn. Want dit is bij iedereen vrijwel voorkomend. De toekomst is niet juist en exact te voorspellen.
Door ervaringen van een persoon aangezien zijn leeftijd en positie in de maatschappij/ samenleving, wordt hier erg op gelet, of iemand wel erg bij zinnen is, hier gaat het om dat ernaar gewezen is. Zo is domheid meer een kwestie van perceptie door hen die dat oordeelt, bijkomend is zijn gevoel van hoe diegene overkomt die geoordeeld wordt. Onwetendheid kan overkomen als dom, maar dom is meer hierin een scheldwoord dan een feit.
Ik vindt persoonlijk; Dom zijn is niet willen weten wat niet dom aan jezelf is, en onwetendheid kan uitgroeien tot lering indien iemand het echt wil weten, ook al heeft deze persoon moeite , dom is meer een blijvende stempel dan onwetendheid, een kind is voor bepaalde onderwerpen nog te jong, de ethiek is dat het kind geniet van zijn jeugd, hierin zijn ouders onderling ook verdeeld, er zijn ouders die de wens hebben, dat kennis erg jong bij hun binnenkomt zodat zij later, een mooi en goed verdiende baan krijgen. Hoe het kind ook is, onwetendheid over het verloop van de maatschappij is er toch, en zal naar verloop de kennis krijgen, waarin hij zich prettig voelt, om te doen.