Dit onderwerp is ooit hier aan de orde geweest, ik meen dat het over krassen van nagels over schoolborden ging.
Het is een oeroud instinct tot zelfbehoud in de mens. Als je in je stam zat te eten, en iemand begon te braken, kon je er donder op zeggen dat het eten niet goed was. Je kunt dan het beste hetzelfde gaan doen, dan krijg je zo weinig mogelijk binnen…
Ik twijfel of dit zo is. Het lijkt heel aannemelijk, maar waarom hebben veel mensen dezelfde braakneiging bij het ruiken en van een vieze poep, of bij het ruiken van iemand die heel erg stinkt, bij het ruiken van een lijkenlucht, bij het zien van een lijk, etc.?
20 August 2009 03:10
Bij dat soort luchten is de primaire reactie wegrennen, zo ver mogelijk weg van het gevaar.(voor besmetting) Je wilt zo snel mogelijk het ruiken van de stank stoppen. Braken daarbij is niet zo algemeen, naar mijn mening, al komt dat natuurlijk wel voor.
Ik heb daar geen last van. Smakelijk is het ook niet om te zien. Het zal ook wel met gewenning te maken hebben. Hoe vaker je zoiets ziet hoe minder je het zal doen denk ik.
Ik denk dat als je hersenen iets signaleren dat vies is (via reuk, smaak of door het te zien) er gelijk een signaal naar je maag gaat om te zorgen dat jij eventueel verkeerd voedsel niet gaat verteren.
Overigens krijg ik bij de gedachte aan die dingen al braakneigingen, dus ik schrijf maar niet te veel op...
Volgens mij is het vooral de geur, die maakt dat andere mensen óók gaan spugen, of misselijkheidsgevoelens krijgen.
Aan boord van een turbulent vliegtuig gaat alles redelijk goed, tot de eerste zijn kotszak gebruikt - dan is het hek van de dam....Ook al zit zo iemand een paar rijen achter je, en heb je het niet zien gebeuren.