Het gevoel van een schoppende baby ken ik - ondanks twee gezonde dochters - nauwelijks, en alles wat ik meende te voelen was medisch zo beladen dat ik dat onmogelijk in het rijtje genot kan scharen. Dus geniet driedubbel van het feit dat je zwangerschap zogoed verloopt ; het is maar een heel korte periode in je leven.
Voor mij gaat er weinig tegen een mooie zonnige maar niet te warme ochtend in de tuin met een enorme kop koffie, een handwerkje,een goed boek en volmaakte stilte om me heen (dat lukt dus ook alleen 's ochtends; kinderen naar school, buurtbewoners naar hun werk en de niet werkende nog in bed of in huis).
Als het dan niet zo koud en donker was, zou je me er 's nachts wakker voor mogen maken.
En ik geniet altijd weer van het zien hoe mijn kinderen leuke dingen doen, hoe groot ze worden, hoe lief ze KUNNEN zijn (lang niet altijd namelijk) en hoe ze langzaamaan uitgroeien tot twee prachtige, heerlijke dametjes. Daar speelt hun moeilijke start uit de eerste zin natuurlijk ook een grote rol in ; ze zijn met 31 en 31,5 weken allebei vrij 'kansarm' begonnen.