hoe kan ik deze boosheid loslaten?

Eigenlijk lees ik, als ik me niet vergis, tenminste, drie verschillende vragen.

Ten eerste : als jij heel lief bent voor mensen, lijken ze zich tegen je te keren na een tijdje. Blijkbaar verwacht jij een andere reactie, nl dat ze dankbaar zijn, of lief terug zijn tegen jou.
Maar dan bouw je je eigen teleurstelling in : mensen doen zelden, wat jij van ze verwacht.
Tenzij je dit vantevoren uitspreekt : ik wil best dit of dat voor je doen, maar dan moet jij wél zus of zo voor mij doen...
Misschien voelen de mensen die verwachtingen van jou wél, maar weten niet precies wát je nou eigenlijk van ze verwacht, en dan voelen ze zich ongemakkelijk, dus gaan ze op afstand.
Misschien ervaren ze je lieve dingen wel als opdringerig, en vinden je een beetje 'too much'...
Bewaar je lieve dingen voor mensen, die ervoor openstaan en die het waard zijn. Een dorstig mens geef je water, een mens dat kletsnat uit de regen komt, heeft hier geen behoefte aan...Dus wees gewoon wat selectiever, en vooral : verwacht absoluut niets terug als je iets liefs doet, gewoon om jezelf te beschermen.

Want dat je woedend bent, en ze iets ergs toewenst, geeft wel aan, dat je ten koste van jezelf lief 'doet', en voor hen bedenkt, waar ze behoefte aan hebben. Daar zit je vaak mee naast de werkelijkheid : wacht gewoon, tot mensen je hulp vragen, en bezwaar ze niet met emmers vol water over zich heen, als ze gewoon een glaasje water willen.

Het hele 'leuterverhaal' zou ik maar naast me neer leggen, het zijn rotjochies in hun puberteit met gierende hormonen - blijf ze lekker uit de buurt...

Die woede en het als wreedheid ervaren als ze niet reageren zoals jij hoopt of verwacht, kan je misschien gaan zien als het gevolg van jouw te hoog gespannen verwachtingen.
Geef niet van jezelf weg, wat je eigenlijk niet kunt missen, en dan zal je ook minder boos zijn. De meeste mensen zijn misschien minder gevoelig dan jij : bescherm jezelf, en geef je lieve dingen aan lieve mensen, en bovenal : verwacht er nooit iets voor terug. Geven betekent nou eenmaal iets van jezelf weg-geven, weg-doen, en je staat niet op de markt met een ruilhandeltje.

Geef geen parels aan de zwijnen, wees lief voor wie erom vraagt, en vooral : wees lief voor jezélf!!
Wees je eigen beste vriendinnetje, want die heb je je levenlang bij je, en die is het waard om van te houden. Die schat ook in, hoeveel het je kost om lief te zijn, en stelt je zelden teleur...

Hulpvaardigheid wordt vaak verwart - maar slaat ook vaak om - in bemoeizucht. Daarnaast krijg ik ook de indruk dat je vrij makkelijk een beetje over je heen laat lopen. Of, ook een valkuil, dat je zoveel goedwilligheid uitstraalt dat mensen er een beetje niet goed van worden, omdat dat ook best hautain of 'superieur' kan overkomen. Let wel : ik zeg niet dat het zo IS, alleen hoe het op mensen kan OVERKOMEN.

Natuurlijk hoef je de neiging mensen te helpen niet te onderdrukken, maar vraag je daarbij altijd wel af of ze ook echt geholpen willen worden, OF, anderzijds, het niet gewoon alleen maar makkelijk vinden, en de eerste beste keer dat je gedwongen nee moet zeggen boos worden.

Meer voor jezelf opkomen, je zelfrespect bewaren, en niet te snel willen inspringen als een ander problemen lijkt te hebben (wacht bijvoorbeeld tot ze concreet signalen afgeven) en af en toe nee zeggen werkt op de lange duur het best. Als je te goed bent, wordt dat namelijk niet alleen niet of nauwelijks gewaardeerd, je krijgt ook letterlijk stank voor dank.

Het probleem kan dus twee kanten hebben, in de 'zend' en in de 'ontvang'- kant, die echter beiden aan JOU zijn om mee aan de slag te gaan. En daarbij geld toch ook : neem de mensen zoals ze zijn, want andere zijn er niet. Laat niet over je heen lopen, maar geef mensen ook nooit de indruk dat je beter bent dan zij.

Begin ermee om je zelf niet leiver of beter te voelen dan de rest, als je dat uitstraalt dan krijg je inderdaad een tegenovergestelde reactie.

Omdat we je niet persoonlijk kennen, is het moeilijk om hier het juiste antwoord op te geven.
Zoals ik het nu lees, krijg ik de indruk dat jij een valkuil voor jezelf hebt ontwikkeld, namelijk; aardig gevonden willen worden.
Als je doorschiet in deze behoefte, kan het zijn dat mensen dit aanvoelen, en het respect voor je verliezen.
Je cijfert jezelf a.h.w. weg, om maar aardig gevonden te worden. Doordat je niet trouw aan jezelf bent gebleven, voel je hier later erg veel boosheid over./
Nu richt je die vooral op de ander, maar het kan ook zijn dat de boosheid die je voelt eigenlijk op jezelf slaat, omdat je jezelf in de steek hebt gelaten.
Als tip wil ik je meegeven om dichter bij jezelf te komen en te blijven. Dit vergt heel veel oefening, en je zult bepaalde angsten moeten overwinnen.
Als jij vol had gehouden aan je EIGEN gevoel; namelijk aangifte doen, dan was dit verhaal heel anders afgelopen en had je nu niet met die boosheid gezeten.
Het begint dus bij jezelf.
Succes!