Hoe kom je van ziekelijke angst af?

Dat is niet waar je makkelijk zelf van af komt. BLijkbaar heb je er wel last van.
Daar heb je erg goede therapie voor. Bespreek het eens met je huisarts. Die kan je doorverwijzen.

Toegevoegd na 29 seconden:
er zijn namelijk verschillende soorten therapie. je moet uitzoeken (met hulp van je huisarts) wat bij jou past

Therapie volgen. Ga bijvoorbeeld naar je huisarts en laat je doorverwijzen naar het ggz. Er bestaat ook medicatie om angst te onderdrukken. Er zijn altijd voldoende mogelijkheden om het voor jezelf aangenaam te maken. Je bent nog jong dus je kan leren hoe je er mee om moet gaan.

Er zijn specifieke therapieen om angst stoornissen te behandelen. Soms is het zelfs te doen door medicatie, die een stofje in je lichaam blokkeert.

maar meestal wordt angst aangepakt door een combinatie van praten en cognitieve gedragstherapie.
Soms ook is de behandeling specifiek toegespitst op jouw eigen angst/fobie.

Blijf er vooral niet in je eentje mee lopen, gevoelens zijn iets heel normaals, en ook met gevoelens gaat wel eens wat fout.

De oplossing kan simpeler zijn dan het nu lijkt.
Geef het niet op, je leven is kostbaar en onvervangbaar.
Ik begrijp heel goed dat angst je dit soort dingen laat denken, zoals dat je niet meer leven wilt.

Maar ik denk eerder dat je niet meer MET DIE ANGST wilt leven. Zodra je angst verminderd, kun jij gewoon goed functioneren!

vertrouw alsjeblieft op het feit dat er hulp voor je is!! Dat zal misschien niet heel makkelijk zijn, maar volgens mij ben je niet bang om te proberen beter te worden. Je moet alleen even de juiste weg vinden!!

Geef het niet op. Dat is niet nodig. Bel je huisarts, zeg dat je last hebt van een angststoornis, dat je zelf geprobeerd hebt dat op te lossen, maar dat je nu zover gekomen bent dat je je suicidaal voelt.

Je arts zal je helpen!!!

Heel erg veel sterkte en succes gewenst, bij het overwinnen/leren beheersen van je angst.
Accepteer er alsjeblieft hulp bij!

Sterkte!

Je zit nog op school en je woont dan waarschijnlijk ook nog thuis.
Misschien kan je bij je ouders terecht om je te helpen. Samen of eventueel alleen kan je dit ook eens met je huisarts bespreken. Maar ik vermoed dat je zo wie zo eens moet gaan praten met een psycholoog. Daar is niets mis mee hoor. Je wilt jezelf helpen en dat is het aller belangrijkste. Goed dat je aan de bel trekt.

Onder de angst zit waarschijnlijk veel pijn en verdriet, kan jij zien welke dat zijn?

In principe heb je ooit (mogelijk onder invloed van de PDD-NOS) verkeerd gedrag aangeleerd. Dat kan al zijn geweest toen je heel klein was, en je kan er zelf niets aan doen dat je dat zo hebt geleerd. Iedereen kan een angst of fobie krijgen. Door gedragstherapie kan je ander gedrag aanleren. Nu voel je je angstig en je wordt zelfs bang voor je eigen angst. Normale dingen worden nu eng. Daardoor heb je vaak een rotgevoel. Dan is het ook niet gek dat je op een gegeven moment het gevoel krijgt dat je dit leven zo niet wilt.

Ik adviseer je om bij de huisarts een verwijzing te vragen voor een behandelaar die je kan helpen om ander gedrag te vertonen, dus niet in paniek raken, niet gaan hyperventileren (dat is als je spieren strak staan en je bijna niet kan ademhalen en concentreren). Maar wel rustig ademhalen, om je heen blijven kijken en je beseffen dat er eigenlijk geen bedreiging is. Want dat voelt je lichaam steeds: dat er een bedreiging is, maar die is er eigenlijk helemaal niet.

Mijn zus heeft hier ook heel veel last van gehad. Het werd alleen maar erger en erger. totdat ze de tip kreeg om op yoga te gaan. Ze is er helemaal vanaf en gebruikt zelfs geen medicijnen meer. Zet de stap naar de huisarts en laat je niet volproppen met medicatie als valium e.d.

Klaarblijkelijk ben je nog jong en is er reeds wel een diagnose gesteld (PDD NOS). Het is uiterst belangrijk dat je onmiddellijk hulp zoekt. Ik weet iet of je medicatie gebruikt voor PDD NOS (Ritalin of wellicht Concerta)? PDDOS is een verzameling van autistisch verwante stoornissen welke niet direct onder een 'stempeltje' als ADHD, Asperger of ODD vallen. Ik weet niet of je al in een zorgtraject zit maar zoek daar hulp (jeugd-psychiater), alternatief is de huisarts. Zoek ieder geval iemand die je ook vertrouwt (ouders of andere familie), je hoeft en niet alleen voor te staan en er zijn echt genoeg andere lotgenoten. Acceptatie is vaak erg belangrijk en als ik goed begrijp / lees ben je daar al flink eind op weg. De juiste hulp en/of medicatie kan je echt goed helpen, nogmaals, niet alleen op proberen te lossen!!!! Succes en houdt moed, ik hoop oprecht dat je uit deze hekele situatie komt!!

Ik heb die angsten ook gekend en ik kan me niet herinneren hoe ik er aan ben gekomen en al evenmin hoe ik ze terug kwijt ben geraakt. Maar het heeft wel lang geduurd (toch enkele jaren).

Wat is de uiteindelijke oorzaak van de angst. Als dit gedachten, vooroordelen zijn en denk je dat je in de toekomst kunt kijken , dan is coaching toch een remedie. Vaak zijn het beren op de weg die er in werkelijkheid niet zijn en nooit zullen komen. Vraag hulp en zorg dat het niet meteen gepsychologiseerd wordt.

Hoi,

Ik heb ook een bepaalde angst gehad,
Dat ik werd bekeken op straat, en ik was bang om fouten te maken,, etc.. Ik ben hiervoor in therapie gegaan, Ik werd aangemeld voor een vriendendienst, Dat is iemand die vrijwillig, contact met je opneemt, Zich helemaal gedraagt naar jouw wensen, je niet dwingt en altijd rekening met je houdt. Het is iemand die je regelmatig opbelt, en vraagt om iets leuks te doen.. Alleen wanneer en hoe jij dat wilt... je hoeft helemaal niks te zeggen als je dat niet wilt. Ik vind het heel knap dat je hebt geprobeerd om de confrontatie aan te gaan. Maar daar heb je misschien steun en leiding bij nodig, 9 van de 10 gevallen is er helemaal niks mis met je, en zit het allemaal in je hoofd. En daar moet je vanaf. Dus mijn advies is om hiervoor hulp te gaan zoeken... Therapie dus.
Veel sterkte.

Mirelly