Op gegroeid met liegen. Daar wil ik vanaf. Hoe doe ik dat?

Hoi, In mijn relatie heb ik gelogen. Het liegen uit angst is iets wat mij is aangeleerd. Dit is mij aangeleerd door mijn eigen moeder. Dit is sinds een paar dagen geleden ook eindelijk bevestigd door haar. Ben druk bezig om het liegen dat ze mij heeft geleerd af te leren en het goede aan te leren. Ik wil dat ik definitief niet meer lieg. Al is het om bestwil. Ik wil geen enkele leugen meer vanuit mij laten komen. Ook al is het soms makkelijker. Ik wil dat niet meer. Ik heb mijn vertrouwen aan mijn vrouw al genoeg geschaad en wil dat dit echt stopt. Mijn stappen die ik reeds al vernomen heb zijn:
1. afspraak maken met de psycholoog.
2. extra afspraken met mijn huisarts.
3. over online zoeken naar mogelijkheden en hulp.
4. diegene confronteren die mij dit heeft aangeleerd.
5. iedere stap doorgeven aan mijn vrouw.
6. Alles wat me nieuw word aangeleerd gelijk van toe te passen.
7. het oude afleren.
8. met behulp van de psycholoog het leed van het verleden waardoor dit me is aangeleerd een plekje te geven. Het toepassen lukt me aardig goed. Dit doe ik gewoon gelijk. Ik gun mezelf niet de mogelijkheid om erover na te denken. Om te zoeken naar alle mogelijkheden. Het confronteren van diegene die mij dit hebben aangeleerd heb ik ook gedaan. Al vond ik dit best wel erg lastig. Werd er zelfs heel erg boos om de antwoorden die ik kreeg. Want toen ik vroeg: waarom heb je mij geleerd om te liegen? Was het antwoord: dat hoef je niet meer. Dat hoeft echt niet meer. Dat is niet meer nodig. Ook gaf ze aan: dat moet je naast je zien te leggen. Daar kan ik ook echt niet tegen en boos om worden Het werd me aangeleerd. Mijn relatie met mijn vrouw lijdt er nu onder en ik mag nu zelf naar een oplossing zoeken. Daarnaast krijg ik ook helemaal niks van haar geen sorry , geen excuses alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Maar toch had en heb ik haar bevestiging nodig en moet ik mezelf er mee confronteren om permanent om te houden met liegen. Dat wil ik niet meer. Ik hou zielsveel van mijn vrouw en mijn kinderen voor hen heb ik alles voor over en wil ik alles aangrijpen dat mij kan helpen om hier definitief mee op te houden.
Wat kan ik nog meer doen? Dat dit echt stopt. Ik wil dit niet meer. Nu niet Nooit niet. Groetjes August

Heb je jezelf dit al eens afgevraagd: Wat denk je dat het jou gaat brengen als je moeder excuses maakt? Wordt het dan makkelijker om haar te 'vergeven' voor wat ze je fout heeft aangeleerd? En wanneer zijn de excuses dan genoeg? Hoe ga jij toetsen of jouw leugenachtige moeder oprecht is?
Ik denk dat je je moeder het beste kunt vergeven en volwassen kunt worden: verantwoordelijkheid nemen voor je eigen daden. Je bent een volwassen vent, je kunt ZELF de beslissing nemen om nooit meer over belangrijke dingen te liegen zonder je moeder te blijven aanrekenen dat ze het jou verkeerd heeft 'voorgeleefd'. Gedane zaken nemen geen keer. Dit is de werkelijkheid, hier moet je het mee doen. Sluit vrede met het niet al te best opgevoede kind in je en leef door als volwassene.

Ik ben trouwens nog wel nieuwsgierig naar waar we het concreet over hebben: lieg je over vreemdgaan, over gokken, verslaving, veel geld uitgeven? Of over onbeduidende dingen?

Dat is waar. Alleen gaf mijn psycholoog aan dat we bij de bron van het probleem moesten komen. Om vandaar uit verder te gaan. Zodat het een plek mag en kan krijgen.
Ik weet dat de dingen die ik fout doe mijn schuld is. Dat geef ik ook toe en heb het mijn vrouw ook toegegeven dat ik hiervan de schuldige ben. Maar ik wil alles aan doen dat ik hier ook mee stop. Wil namelijk niks aan toeval over laten. Ondanks dat ik al naar de psycholoog ga en extra afspraken maak met mijn arts. Wil ik meer doen om dit ten einde te brengen. Nee, ik ben niet vreemd gegaan ben mijn vrouw compleet 100% trouw. Ik heb geen begeerte naar andere vrouwen. Ik lieg uit angst, wanneer ik me benauwd voel uit angst dan lieg ik. Dat wil ik hebben dat stopt.

Effe wat psychologie van de ijskoude grond: 'normale' reacties bij angst zijn vechten, vluchten of verstijven. Liegen lijkt mij een soort combi van vluchten en verstijven. Misschien moet je het langs de 'angst'-kant aanpakken: waar ben je bang voor, hoe herken je dat en hoe zorg je er voor dat je dan een denkpauze neemt en niet reageert met een leugen?

Die denk pauze mis ik heel erg. ik heb vaak al gelijk een leugen verteld. Wat dus absoluut niet de bedoeling is. Daarin probeer ik nu mezelf direct te corrigeren. Omdat wanneer ik een leugen vertel snel aan me knaagt. daarnaast probeer ik mijn angst gelijk te vertellen zodat ik er niet om kan gaan liegen. dat is wat ik momenteel mezelf opnieuw heb aangeleerd.
waar ik bang voor ben is opnieuw pijn te ervaren. pijn die ik mijn verleden heb ervaren opnieuw te moeten ervaren. eigenlijk angst dat mijn verleden zich herhaalt