Kan ik bipolair zijn, wat zijn precies de symptonen voor bipolair?

*** Vervolg antwoord *** D. De stemmingsstoornis is voldoende ernstig om duidelijke beperkingen in werk, of normale sociale activiteiten, of relaties met anderen te veroorzaken, of opname in een ziekenhuis noodzakelijk maken om schade voor zichzelf of anderen te voorkomen, of er zijn psychotische kenmerken. E. De symptomen zijn niet het gevolg van het directe fysiologische effect van een middel. Naast de manische episodes moet er dus eigenlijk ook sprake zijn van depressieve episodes. Hiervan is sprake bij de volgende criteria: A. Vijf (of meer) van de volgende symptomen zijn binnen dezelfde periode van twee weken aanwezig geweest en wijzen op een verandering t.o.v. het eerdere functioneren. Ten minste één van de symptomen is ofwel depressieve stemming, ofwel verlies van interesse of plezier. 1. depressieve stemming gedurende het grootste deel van de dag, bijna elke dag, zoals blijkt uit ofwel subjectieve mededelingen (bv. voelt zich verdrietig of leeg) ofwel observatie door anderen (bv. lijkt betraand). N.B.: Kan bij kinderen of adolescenten ook prikkelbare stemming zijn.
2. duidelijke vermindering van interesse of plezier in alle of bijna alle activiteiten gedurende het grootste deel van de dag, bijna elke dag (zoals blijkt uit subjectieve mededelingen of uit observatie door anderen)
3. duidelijke gewichtsvermindering zonder dat dieet gehouden wordt of gewichtstoeneming (bv. meer dan 5% van het lichaamsgewicht in één maand), of bijna elke dag afgenomen of toegenomen eetlust. N.B.: Bij kinderen moet gedacht worden aan het niet bereiken van de te verwachten gewichtstoeneming.
4. insomnia of hypersomnia, bijna elke dag
5. psychomotorische agitatie of remming (waarneembaar door anderen, en niet alleen maar een subjectief gevoel van rusteloosheid of vertraagdheid), bijna elke dag.
6. moeheid of verlies van energie, bijna elke dag.
7. gevoelens (die waanachtig kunnen zijn) van waardeloosheid of buitensporige of onterechte schuldgevoelens (niet alleen maar zelfverwijten of schuldgevoel over het ziek-zijn), bijna elke dag.
8. verminderd vermogen tot nadenken of concentratie of besluiteloosheid (ofwel subjectief vermeld ofwel geobserveerd door anderen), bijna elke dag.
9. terugkerende gedachtes aan de dood (niet alleen de vrees dood te gaan), terugkerende suïcidegedachtes zonder dat er specifieke plannen gemaakt zijn, of een suïcidepoging of een specifiek plan om suïcide te plegen. *** Vervolg in volgende reactie ***

*** Vervolg Antwoord *** B. De symptomen voldoen niet aan de criteria voor een gemengde episode C. De symptomen veroorzaken in significante mate lijden of beperkingen in het sociaal of beroepsmatig functioneren of het functioneren op andere belangrijke terreinen. D. De symptomen zijn niet het gevolg van de directe fysiologische effecten van een middel [bv. drug, geneesmiddel] of een somatische aandoening [bv. hypothyreoïdie] E. De symptomen zijn niet eerder toe te schrijven aan een rouwproces, d.w.z. na het verlies van een dierbaar persoon zijn de symptomen langer dan twee maanden aanwezig of zijn zij gekarakteriseerd door duidelijke functionele beperkingen, ziekelijke preoccupatie met gevoelens van waardeloosheid, suïcidegedachtes, psychotische symptomen of psychomotorische remming. Dat zijn dus nogal wat dingen om rekening mee te houden en vele hiervan kan je over jezelf eigenlijk niet objectief beoordelen. Er worden online inderdaad test aangeboden om te zien of je eventueel naar een psychiater zou moeten. Het is belangrijk, dat je begrijpt dat dit geen diagnostische tests zijn. Ze zijn niet bedoeld om aan te tonen dat je een ziekte wél hebt. Ze zijn er om te zien, dat je de ziekte níet hebt. Op het moment de test de ziekte niet uit kan sluiten volgt het advies om een psychiater te bezoeken. Het overgrote merendeel van de patiënten krijgt dan na onderzoek van de psychiater alsnog te horen dat er niets aan de hand is. Bij jou is dit werk al gedaan door je psycholoog; de online test voegt dan niets meer toe. Ik zou je dus aanraden om het advies van je psycholoog op te volgen. Hij/ zij is er overigens ook in getraind om te zien wanneer de problemen buiten zijn/ haar terrein vallen. Dat hij/ zij daar bang voor is maakt een beoordeling door een psychiater des te raadzamer. Ik begrijp je terughoudendheid overigens heel goed, maar als blijkt dat je wel een bipolaire stoornis hebt dan wordt je leven juist beter als je hulp van een psychiater krijgt.

Uitgebreide uitleg, maar ik zou toch een correctie willen aanbrengen. Het is namelijk volgens de DSM-IV (TR) zeker wel mogelijk om Bipolair-I vast te stellen zonder een depressieve episode (in het verleden). Manie is geen codeerbare stoornis, dus bij één manische episode spreek je van "bipolaire I stoornis, éénmalige manische episode (296.0x)". Bij eerdere episodes (depressief en/of gemengd) wordt dat "Bipolaire I stoornis, laatste episode manisch (296.4x)". Zo is het ook mogelijk om de diagnose bipolair-I te stellen zonder manische episode, namelijk wanneer er (ooit) een gemende episode is (geweest). Het is dus niet zo dat psychiaters of psychologen die bipolair-I vaststellen bij iemand die nooit een depressie heeft gehad, afwijken van de DSM-criteria. @VS: naast de hier beschreven criteria is er ook nog de bipolaire-II stoornis. Hierbij is sprake van zgn. hypomanie en niet van manie. Dat betekent dat het allemaal wat milder is, en er vaak geen ziekenhuisopname nodig is. Iemand heeft dan - naast eventueel depressieve episodes - periodes waarin hij/zij zich vrolijk of juist prikkelbaar voelt, sneller denkt, sneller beweegt en vaak sneller praat, en waarbij iemand dingen onderneemt die onverantwoord zijn of waarbij zelfoverschatting een rol speelt: gokken, seksuele interesses die je anders niet zou hebben, onvoorzichtig rijden, grote plannen voor de aankoop van een nieuwe auto, een nieuw huis, dat soort dingen. Verschil met een echt manische episode is dat hier de gedragsverandering NIET zo ernstig is dat je er echt door in de problemen komt of dat je opgenomen moet worden. Mensen met een manische episode zijn "out of control", mensen die hypomanisch zijn, zijn overdreven enthousiast, enorm druk en ondernemend, dit terwijl zij dat dus niet altijd zijn. Vaak voelt iemand tijdens een hypomane episode zelf prima: ze kunnen immers de hele wereld aan voor hun idee. Ik denk wel dat je inderdaad terughoudend moet zijn met een dergelijke diagnose, zeker bij iemand van jouw leeftijd. Ik ken jouw situatie niet natuurlijk, maar vraag me wel af waarom de schoolpsycholoog precies aan een bipolaire stoornis denkt. Gewoon - zoals jij beschrijft - af en toe heel verdrietig en dan weer vrolijk zijn is zeker niet voldoende voor een dergelijke diagnose. Maar als je klachten hebt die jou belemmeren in het alledaagse leven en de psycholoog kan je hier niet (meer) bij helpen, kan het misschien inderdaad verstandig zijn om je eens verder te laten onderzoeken.

Bedankt voor de correctie. Het is al weer een flinke tijd geleden dat uk als anios werkte bij de psychiatrie.
Dit is inderdaad een diagnose die niet lichtvaardig gesteld moet worden. Zoals ik aan het begin van mijn relaas al zei, de klachten zoals je ze beschrijft kunnen ook passen bij volkomen normale stemmingsschommelingen.