Depressief en hoe moet ik met mijn gevoel om gaan?

Een depressie gaat niet zomaar over, ook niet door het gebruik van antidepresieva.
Ten eerste heeft het tijd nodig, maar ook nog therapie naast de medicatie.
Wat je zelf kan doen is zorgen voor regelmaat, als het lukt ga dan elke dag een flinke wandeling maken, zorg voor voldoende beweging.

Wat de therapie betreft. Praten kan goed helpen ook al worden er geen kant en klare oplossingen geboden.

Wat bij mij goed hielp is niet het praten geweest.
Maar fysiotherapie (psygosomatisch)
Er kwamen door oefeningen dingen naar buiten, wat ik nooit had gewete.

Het is niet moeten,
Praten mag onderwijl.

Verder zou je een online cursus kunnen doen, dat heet kleur je leven.
Je kunt wanneer jij zin heb er aan werken en laten liggen.

Met antidepressiva lukt het meestal niet alleen. Het werkt beter als als het word aangevuld door iets.

Kleur je leven word vergoed door een aantal verzekeraars. Je vult eerst een lijstje in en zij kijken of je geschikt bent.
Fysio zou je even kunnen informeren bij je verzekering. Psygostomatische fysio heb je als prive therpie maar ook als groepstherapie.
Beide zijn aan te raden

het lijkt me dat je deze voorgeschreven hebt gekregen van een psychiater? heb je verder met niemand gesprekken?

het klinkt wel herkenbaar qua medicatie. Sommige antidepressiva hebben op bepaalde mensen ook niet de goede werking, ik heb ontzettend veel verschillende dingen moeten gebruiken voordat ik mijn ''wondermiddel'' tegen kwam.

Ik voelde me bij sommige ook enorm futloos en bij 1 was opstaan als teveel moeite, enorm duizelig misselijk en moe, ze staan dr een beetje om bekend dat alles een beetje vlak wordt, wat suffer, en hongergevoel versterkend.

Ik zou het even aankijken en als je niet gevoel hebt dat je hiermee verder kan ondanks dat het je probleem wel aanpakt
maar voor een nieuw probleem zorgt zou ik vragen of je iets anders mag gaan proberen.

Het doel van anti-depressiva is (simpel gezegd) het onderdrukken van het malen in je hoofd. Dit gebeurd door bepaalde processen in je hersenen een beetje af te remmen. Die processen zijn ook nodig voor je gewone denkvermogen. Het is dus eigenlijk heel logisch dat ook je gewone denkvermogen wat afneemt. Je neemt dat bij jezelf waar doordat je jezelf was suf voelt.

Toch proberen (relaxed) te bewegen bewegen helpt daartegen. Liefst in een omgeving met niet teveel prikkels. Een lekkere boswandeling is b.v. ideaal.

Therapie kan je op twee manieren helpen. Voor sommige mensen is het heel goed om hun hart te kunnen luchten. Problemen en (nare) ervaringen komen boven drijven waarna je er onbewust wat mee 'doet'. Zo krijgt dat 'een plekje'.

Daarnaast kun je, eventueel door de therapeut gestimuleerd, met hetgeen is boven komen drijven ook actief aan de slag. Je wordt gestimuleerd om over oplossingen na te denken en deze ook uit te voeren.

Dat lost uiteindelijk niet alleen de problemen op, maar versterkt ook je zelfvertrouwen. En zelfvertrouwen is een grote hulp bij een positieve houding naar het leven toe.

Soms zal een therapeut er voor kiezen om je naast het bovenstaande ook wat extra vaardigheden bij te brengen die je kunnen helpen uit moeilijke situaties te komen. Op die manier ben je in de toekomst weerbaarder wanneer je opnieuw tegen dezelfde problemen op loopt.

Ben je b.v. erg makkelijk over te halen om over je eigen grenzen te gaan, dan kan een assertiviteits-training je b.v. helpen de volgende keer op tijd 'nee' te zeggen.

Vindt je het moeilijk om contacten aan te knopen en ben je daardoor eenzaam, dan kunnen oefeningen op het gebied van sociale vaardigheden je wellicht ver der helpen.

Zo heeft een therapeut een heel scala van opties waarmee hij/zij kan helpen.

Daarbij is het echter wel belangrijk dat er een 'klik' is tussen jullie. Zo'n klik is soms niet eenvoudig te maken. Geef het daarom niet te snel op om te zoeken naar de juiste therapeut voor jou.

Puur op medicijnen door een depressie heen komen lijkt mij erg moeilijk. Het is een beetje als je zorgen verdrinken in de alcohol. Zodra de middelen zijn uitgewerkt, dan is er niets veranderd en zijn de problemen weer even groot als vanouds.

Goed van je dat je in elk geval probeert hulp te vinden ! Je zult iemand vinden die bij je past. En ook bij het zoeken mag je hulp vragen. Ga b.v. eens samen met je nieuwe vriend voor het eerst naar een therapeut. Samen sta je sterk !

Succes !

Helaas heeft het idd tijd nodig, geef jezelf die ruimte hoe moeilijk ook. AD is rommel, soms even nodig, maar onderdrukt de oorzaak, in dit geval omgaan met emoties als woede bijv. Daarvoor heb ik individuele pmt gehad en dat heeft me enorm goed geholpen. Daarnaast niet vechten tegen dingen, alles waar je tegen vecht groeit. Niet dat je in een hoekje moet gaan afwachten, maar meer dat je accepteert dat het nu is zoals het is. Elke dag wandelen, structuur houden, vaste tijden opstaan, naar bed, goed eten, drinken, jezelf verzorgen. Ik ben mbv klassieke homeopathie van de medicijnen afgekomen, geen bijwerkingen meer, geen vergif meer, geen onderdrukte toestanden meer. Therapie is aan te raden, er zijn echt goede, maar idd moet er een klik zijn, die is er soms direct, soms moet het groeien. Bedenk wel altijd dat JIJ en alleen JIJ het kan doen. Toitoi

Over het algemeen wordt antidepressiva nooit zonder enige vorm van therapie voorgeschreven. Het is vaak een combinatie van pillen en praten.
Ik neem aan dat de medicijnen door de huisarts zijn voorgeschreven?
Als dat het geval is, ga dan een keer samen met hem/haar kijken welke vorm van therapie het beste kan zijn voor jou. Psychotherapie zal voor niet iedereen helpen.
Wellicht is het een idee om ritmische massage te overwegen. Hiervoor kun je bij de fysiotherapeut terecht (vaak de antroposofische). Zeker omdat je ook noemt dat je rugpijn hebt die naar je hoofd is gestegen. Dit lijkt te maken te hebben met stress klachten dat je je toch teveel druk maakt over (dagelijkse) dingen.

Als ik je beschrijving lees, zie ik dat je in een soort gevecht bent tegen jezelf. Je aanvaardt met andere woorden niet de toestand van dit moment. Je zit onderhuids op jezelf te schelden en beschouwt je tegelijk als slachtoffer. Het sleutelwoord voor jou op dit ogenblik is dan ook zelfaanvaarding.
Je zit nu blijkbaar in een soort verwerkingsfase van zaken die gebeurd zijn. Aanvaard dit. Bedenk : het is niet leuk als iemand je bedriegt, maar hoe je hierop reageert is geen algemeen omschreven wetmatigheid. De ene reageert met "goed, blij dat ik van die lul af ben" en stapt er los overheen. De andere raakt er van in de put en raakt er moeilijk nog uit. Je kan jezelf afvragen waarom je zo sterk reageert op iemand die je bedrogen heeft.
Maar je mag hier niet tegen jezelf vechten, het is okee. Dat jij deze gevoelens hebt, heeft immers een welbepaalde oorzaak.
Mogelijk heeft de situatie met je vorige vriend dieper liggende gevoelens naar boven gebracht. Dieper liggende gevoelens die te maken met bv. je kindertijd en die je nooit hebt kunnen verwerken. Waarvan je je misschien niet eens bewust bent. Bv. kwaadheid die je nooit hebt kunnen uiten, angst die niet verwerkt is.... En die maken dat je nu ook overreageert als je huidige vriend weg wil gaan.
Artsen zijn over het algemeen niet zo happig om meteen antidepressivum voor te schrijven. Een goede arts zal na verloop van tijd de medicatie ook terug afbouwen. Maar om hier te geraken, moet er iets gebeuren. Verwachten dat je morgen zal opstaan als de "vrolijke meid van vroeger" en hop, weg met die pillen...is niet realistisch. En geeft ook veel teleurstelling.
Dus er is echt wel werk aan de winkel. Een therapie, zoals je al gevolgd hebt, is hier zeker aanbevolen. De vraag is echter wat je van een therapie verwacht. De meeste therapeuten geven je geen oplossingen, maar wel puzzelstukken zodat je zelf naar de oplossing kan toegroeien. Vooraleer je ooit naar een oplossing groeit, moet je echter eerst de oude gevoelens verwerken. Dat kan angst en weerstand veroorzaken, het kan lijken alsof je even achteruit gaat ipv vooruit. Maar die fase is nodig.
Vergelijk het opruimen van je geest met het opruimen van een overvolle rommelige kamer. Je maakt kasten leeg, sorteert al wat er ligt... Het lijkt even alsof er een bom is ontploft! Tot je dan alles hebt gepoetst, mooi inruimt en weggooit wat je niet meer nodig hebt. En dan zie je dat je plots weer plaats hebt voor iets nieuws.
Succes!