Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

hoe kan ik mijn grenzen beter bewaken bij de activiteiten die mijn werk organiseert zonder het gevoel te geven dat ik niet gemotiveerd ben?

Op mijn werk doen we geregeld activiteiten.
Op de één of andere manier zijn het altijd dezelfde die zich blauw werken (hapjes maken, vaat doen, opdienen etc...) terwijl anderen rustig met een glaasje in de hand een babbel doen met een schepen etc. Nu begrijp ik goed dat het leidende team dit laatste moet doen, om op die manier onze organisatie te representeren. Maar van de overige 25 collega's zie ik toch altijd weer dezelfde die zich uitsloven.
Nu was er weer een activiteit. Ik had me doelbewust opgegeven om enkel in de voormiddag te helpen met de hapjes. Maar voor ik het wist stond ik weer es de hele dag in de keuken van hier naar daar te vliegen. Mocht ik het niet gedaan hebben, stond een andere collega er helemaal alleen voor voor hapjes en maaltijden te bereiden
De collega's die niets deden zegden nadien "jaja, maar wij hebben onze naam ook niet op de takenlijst opgeschreven". Aan de andere kant, toen ik belde naar een organisatrice of er voldoende helpende handen waren zei deze "ja hoor, de lijst is helemaal vol".
Door ons beleid wordt er niet echt ingegrepen. Je wordt dus niet meer gewaardeerd als je hard werkt dan niet.
Hoe kan ik hier beter mijn grenzen bewaken? Hoe kan ik het zo organiseren dat ik enkel dat doe wat ik ook wilde doen en niets meer? Ik wil zeker niet ongemotiveerd lijken, want dat ben ik echt niet!

Toegevoegd na 2 minuten:
en ik kan toch ook niet een collega in de steek laten die er anders helemaal alleen voor zou staan (zie hoger) vind ik...

liveisgreat
11 jaar geleden
in: Psyche
1.1K
Pieter2011
11 jaar geleden
Aha, alweer een feestje..?! Net als jij heb ik in het verleden talloze evenementen georganiseerd, maar wat ik in jouw verhalen mis is iemand die verantwoordelijk is voor de organisatie en die tijdens een evenement de leiding heeft. Hoewel bij ons bijna alles (waaronder de catering) werd uitbesteed, was er altijd een strak draaiboek en hield ik de touwtjes stevig in handen. Die evenementen waren primair voor externe relaties, dus collega's kregen alleen een uitnodiging als ze taak hadden (m.n. als gastheer/-vrouw). Een halfuur vóór het evenement begon moest iedereen aanwezig zijn voor een briefing. Wat jouw eigen inbreng betreft: als je ervoor blijft zorgen dat alles op rolletjes verloopt door telkens het werk van anderen te doen, zal iedereen het wel prima vinden zoals het gaat. Als verantwoordelijke voor het organiseren van een evenement hoor je die collega's bij hun nekvel te grijpen en ze voor de keuze te stellen: meteen aan de slag óf vertrekken en nooit meer uitgenodigd worden voor een feestje...
liveisgreat
11 jaar geleden
wel, bij ons is er ook een strak draaiboek hoor (als ik het organiseer in ieder geval) maar op het moment zelf is er vaak zoveel te doen dat je wat op goodwill moet rekenen van je collega's. Dus dat ze gewoon de taak uitvoeren waarvoor ze zich hebben opgegeven. Op onze organisatie-evenementen MOET iedereen aanwezig zijn. Het zijn een soort verplichte feestjes (of debatten of andere dingen).
Het is ook typisch iets aan onze organisatie : als ik met andere organisaties samen iets organiseer is dat probleem er veel minder (of zelfs onbestaande). De oorzaak is m.i. een incompetente leidinggevende die de "loyalen" aan haar beleid niet kwijt wil en postjes geeft. Hierdoor zijn er echte blunders gebeurd, bv.mensen die benoemd werden en nadien moesten aftreden wegens incompetent. En die nu nog altijd incompetent zijn maar zich goed kunnen verkopen. En dat ziet zijn nu eenmaal niet. Ik wil hiermee trouwens geen steen werpen naar die mensen als mens: op persoonlijk vlak zijn dat best leuke lui.

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Het beste antwoord

Iemand of anderen 'het gevoel geven dat'... is een aanname he? Je weet helemaal niet wat voor gevoel jij/ jouw handelen een ander geeft. Ook al zou je achterover gaan leunen of je helemaal in het zweet werken. Wat een ander ervan denkt of welk gevoel het geeft kun je niet weten. Ook 'in de steek laten' is maar een idee. Wanneer laat je nou echt iemand in de steek?
Laat het allemaal een keer aan een ander over, en doe zelf niets... gewoon expirimenteren hiermee.
Misschien kom je er achter dat ook al doe jij niks alles nog wel gebeurt.
Misschien kom je er zelfs achter dat jij het in stand hield dat omdat jij (en de andere doeners) het werk doen en dus anderen niet omdat jij dat al deed.
Vaak werkt het echt zo simpel...
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden

Andere antwoorden (4)

Over die lijst: iemand heeft gelogen en zoiets moet je meteen uitzoeken.

Probeer eens bij een werkoverleg of iets dergelijks dit probleem aan te kaarten. Stel voor dat je gewoon om de beurt ingedeeld wordt en als je niet kunt moet je zelf ruilen.

Kortom: laat je stem eens horen en bespreek het probleem en zeg eens wat vaker nee. Als niemand de hapjes meer wil doen zullen ze een andere oplossing verzinnen. Als er telkens maar mensen zijn die over hun grenzen gaan is daar geen noodzaak toe.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
liveisgreat
11 jaar geleden
ik denk niet dat het een leugen was, er stonden wellicht overal namen bij maar die hebben hun taak niet vervuld. ze hebben gewoon een andere mentaliteit. Zo had ik eens de verantwoordelijkheid over een activiteit en een invulbare takenlijst opgemaakt waarbij iemand zich opgaf om voor een infomarkt de elektriciteitsaansluitingen te doen. TOen de standhouders toe kwamen, zag ik dat de electriciteit nog niet in orde was. Het was een mega-evenement dus ik had het helaas nog niet eerder kunnen checken tot ik werd gebeld "hej, kom es, er is hier een probleem".
Degene gezocht die het zou doen en die zat doodleuk te eten en zei "sorry, ik ben nu aan het eten, ik kom zo". Dan heb ik me boos gemaakt en gezegd dat hij nu direct moest komen want dat de markt zo zou moeten beginnen. Hij lachte me gewoon uit en zei 'rustig, ik eet mijn bord leeg en ik kom".
Gevolg : ik ben zelf met kabels en aansluitingen beginnen te sleuren alhoewel ik al niet meer wist waar mijn kop stond op dat moment. En heb het dus zelf gedaan...
Dat bedoel ik dus. De leidinggevende grijpt niet in.
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Ja maar omdat JIJ het telkens oplost (langer blijven bij hapjes, meteen beginnen met de kabels) is er geen reden voor de leidinggevenden om in te grijpen. Kom op, kaart het aan. Het systeem van invullijstjes werkt niet, dat is duidelijk. Hoe werkt het met je loon? Waarom is dit zo vrijblijvend, krijg je niet extra betaald ofzo? Denk eens na hoe dit te verbeteren maar stop met dingen doen die de verantwoordelijkheid zijn van een ander of stop met ZELF die persoon te benaderen, laat een leidinggevende dat doen. Het is toch geen vrijwilligerswerk! Jij neemt de taken van de leidinggevenden over en je neemt de taken van de luiaards over... tja, allemaal prima maar dan moet je niet gaan mopperen over hoe het allemaal (niet) loopt op jouw werk.
liveisgreat
11 jaar geleden
Het punt was.... toen was ik de coördinator van de activiteit. Maar idd ik denk dat ik voortaan gewoon aan de mouw trek van een leidinggevende en zeg "ik vind het zo vervelend om doen, wil jij even aan.... zeggen dat de elektriciteit in orde moet?". Beetje gemeen misschien maar zo wordt het tenminste zichtbaar.
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Daar is niets gemeens aan, daar wordt die leidinggevende voor betaalt. Niet jij. Het is niet jouw taak om leiding te geven en als er heibel van komt dan zeg je dat: als jullie mij leidinggevende maken dat ga ik leiding geven. Vanaf nu doe ik mijn taak en ik geef mij niet meer overal voor op maar we doen het om de beurt. Als er schepen gaan stranden zorg jij dat je NIET op dat schip zit en zal de rederij er wel voor zorgen dat iedereen een betere radar krijgt ;)
Misschien is een roulatie systeem iets (biedt desnoods aan om mee te helpen aan het opstellen van een schema, als je toch bang bent dat het overkomt alsof je niet wilt)
En als jij je een keer niet opgeeft, hoef je je niet schuldig te voelen vind ik, het is dan aan je leidinggevende om te signaleren dat er te weinig handjes zijn.
Houdt bij hoevaak je al hebt geholpen, dan kan je dat laten zien als je een keer niet meehelpt. Dan noem je verder geen namen maar als jij van de 10 activiteiten al 10x hebt geholpen kun je aangeven dat anderen ook hun steentje kunnen bijdragen.

Je bent in ieder geval gemotiveerd, aangezien je meer doet dan van je gevraagd wordt. Daarnaast ben je ook nog eens collegiaal want je wilt je ene collega niet overal voor laten vliegen. Dus dit zegt meer over de mensen die niets doen dan over jou, daar hoef je niet bang voor te zijn! (of je moet een rare leidinggevende hebben die dit soort dingen echt niet ziet)
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
liveisgreat
11 jaar geleden
mijn leidinggevende is niet zozeer raar maar ze is dom (ik bedoel dit niet oneerbieding, maar het is zo). Ondanks haar studies en ervaring bezit ze onvoldoende doorzicht en wijsheid. ze zit vol angst : angst dat onze organisatie in diskrediet komt, angst om iets nieuws te proberen, angst voor kritiek en feedback vanuit collega's, angst om geen geld genoeg te hebben enz...
Ze ziet dus dingen effectief niet omdat ze erg verkrampt is.
Eén van onze beleidsmensen heeft het wél door en zal hierover een opmerking maken tijdens de evaluatie. Maar die opmerkingen zijn al zo vaak gemaakt dat ik niet echt hoop heb dat het zal veranderen.
Ik denk dat ik, zoals je suggereert, me de volgende keer gewoon niet zal opgeven!
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
En dan niet alsnog mee gaan helpen als er te weinig mensen zijn. Zo komt er nooit een eind aan.
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Heb ook ff de reactie gelezen bij het antwoord dat vóór mij is gegeven... Jeetje wat irritant zeg!
Echt een keertje overslaan is geen ramp... het is echt aardig van je dat je zo met collega's begaan bent maar aan het eind van de dag is het toch echt je leidinggevende haar probleem als het niet gaat zoals het moet. Aangezien jouw naam niet bij die taak stond kan ze het jou nooit kwalijk nemen.
En ik weet dat het echt lastig is als je ziet dat er dingen moeten gebeuren die niet gedaan worden (of te laat). Maar voel je niet té verantwoordelijk, daar ga je aan onderdoor. Je werkt niet op de hartbewaking (vind ik altijd een mooie zin... maakt me wat rustiger)
In beginsel is het niet verkeerd hoe je doet hoor, zouden meer mensen moeten doen. Maar nu denken ze misschien wel, ach wat maakt het uit 'liveisgreat' lost het wel op!
liveisgreat
11 jaar geleden
@maddie: idd, dat van die hartbewaking is een goeie. trouwens ik heb er één keer op gelegen na een reactie op adrenaline bij de tandarts, bij ons in Antwerpen is dat een viersterrenhotel : broodjes, variatie aan kazen bij het ontbijt etc...
Nee, je hebt wel gelijk, het is voor me moeilijk om niet in te grijpen als ik zie dat er dingen moeten gebeuren. Het is inmiddels ook een "kliekje" die "helpers". Dus mensen die aan elkaar hangen, alles doen en ondertussen zeuren dat de anderen weer niks doen.
En de leidinggevende zegt : ja, iedereen werkt volgens zijn competenties. Haha, dus ik zal mijn competentie voor het drinken van glaasjes wijn eens opvijzelen denk ik.;-)
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Haha heel goed!! Proost!!
het lijkt mij dat je heel veel, zelfs te veel, doet en dat de meeste van je collega's niet-collegiaal zijn, maar zelfs egoïsten! (en jij vangt het op, zodat er niets verkeerd gaat.)

hoe kan je je zelf in toom houden/je grenzen bewaken ?

je hebt keus uit een paar mogelijkheden:
je niet meer opgeven als er vrijwilligers gevraagd worden,
dit punt op de agenda zetten van een werkoverleg
of
je aansluiten bij de a-sociale collega's...

of uiteraard een combinatie van deze drie.

misschien kan je er beter nog een nachtje over slapen ? :)

Toegevoegd na 3 minuten:
het is overigens heel herkenbaar wat je vertelt, ik heb het zelf meegemaakt en het zijn inderdaad altijd dezelfden met een glas in hand/aan de lippen en de ander die de glazen verzamelt om schoon te maken bij wijze van spreken...!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
liveisgreat
11 jaar geleden
hahaha, dat laatste vind ik een goeie : me aansluiten bij de asociale collega's. Ik denk dat ik dat gewoon ga doen, men zal niet weten wat men ziet denk ik.
Het komt op een werkoverleg a.s. vrijdag, helaas zonder mij want ik werk 4/5. Maar ik heb alles al overgemaakt aan de coördinator. Het punt is alleen : het wordt al zo lang gezegd en er gebeurt niks mee. Dus ineens harde actie : ik word vriendjes met de nietsdoeners! Lijkt me super maar ook een gevecht tegen mijn eigen verantwoordelijkheidsbesef en allicht ook schuldgevoel....:-/
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
misschien is het zaak om je te realiseren dat je niet vecht tegen je verantwoordelijkheidsbesef of schuldgevoel, maar deze tijdelijk op de bank zitten, omdat je een punt "van jouw onmiddellijke/dagelijks samenleving/werkverband" aanpakt, waar je je kennelijk al langer mateloos aan ergert!
en dan is het tijd voor actie, vriendjes worden van de nietsdoeners! maar ook, weet niet of dat bij jou van toepassing is, ook voorkomen dat je met een mond vol tanden (zonder weerwoord) staat bij een snedige opmerking over jouw afwezigheid bij de hulptroepen...
wat ik wil zeggen is: bereid je voor op "flauwe" grappen dat je nú wel een glas met hen drinkt en niet de toastjes staat te smeren ! :) (mogelijk antwoord: ja, ik realiseerde me dat jullie helemaal gelijk hebben, ik was wel gek om iedere keer in de keuken te staan!...)
misschien een paar ideetje ...? :)
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
misschien een paar ideetjessssssss ...? :) natuurlijk :))
liveisgreat
11 jaar geleden
nee, ik sta niet zo gauw met mijn mond vol tanden. Ik han teer de Oosterse verdedigingstechnieken : de tegenstander vloeren met zijn eigen kracht:-). Alleszins bij mensen waarmee ik geen emotionele band heb.
Dus als iemand zo iets zegt glimlach ik met een kop alsof ik er helemaal niks van begrijp en zeg hooguit "hoezo?".
Maar de hulptroepen zullen alleszins wél reageren. We zijn immers de doeners-kliek. Ik heb hen al verwittigd : met mij niet meer, en ze vonden het okee. Maar ik weet dat de morele druk groot zal zijn. Als ze het niet meer aankunnen zullen ze sneller bij mij komen dan bij iemand van de niets-doeners. En dat wordt een uitdaging om mee om te gaan, want die mensen zie ik echt graag. Lesje in vriendelijk en beleefd been-stijf-houden!
Je collega's geven terecht aan dat je er voor opgegeven hebt, maar dat betekent niet dat je dat altijd hoeft te doen (intekenen). Heel sociaal dat je die andere collega niet in de steek wilt laten, maar als jullie vaak de pineut zijn, dan moeten jullie misschien maar afspreken om de volgende keer niet in te tekenen! Als er daardoor handen tekort komen, dan komt er echt wel een andere regeling. Want door het steeds wel te doen, zien ze het probleem niet. De meesten hebben pas door dat iets niet gaat als ze er zelf problemen van ondervinden.

Daarnaast is het wel handig om als je aangeeft alleen in de morgen te kunnen, wel weg te gaan. Het voelt misschien niet sociaal t.o.v. je collega, maar het is in feite niet jouw probleem dat er (alweer) niet genoeg mensen zijn geregeld. Daardoor wordt het misschien ook duidelijk dat er iets geregeld moet worden, nu denken ze misschien wel dat je toch wel de hele dag zult blijven als ze niemand anders hebben.

En door een keer niet te helpen, kun je zelf ook een beetje netwerken en profileer je je ook beter dan door steeds te helpen (dat zien ze echt niet hoor!).
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 2500
Gekozen afbeelding