Wat kan ik nog doen aan mij jaren lange chronisch depressieve klachten?

Allereerst is het natuurlijk belangrijk of er een diagnose is gesteld?
Dus mijn vraag aan jou zou zijn is dit al gebeurd en zo ja door wie (huisarts, psycholoog, psychiater).
Daarnaast is het belangrijk dat er genoeg therapieen zijn alleen zoals ik al aangaf eerst een diagnose.
En inderdaad sommige aandoeningen zijn chronisch net als bijvoorbeeld astma, reuma etc.
Deze lichamelijke aandoeningen zijn vaak beter te accepteren voor de buitenwereld.
Dus soms is inderdaad een depressie chronisch en zul je er dus inderdaad mee moeten leren leven, wat echter niet wil zeggen dat je er iets aan kan doen om er beter mee te leren leven.
Maar nogmaals eerst een diagnose.

Als je al totaal door de medische molen bent geweest, dan weet je misschien ook waar de chronische depressie vandaan komt? Heb je misschien een trauma of meer dan 1 meegemaakt?
Zo ja, dan is EMDR misschien iets voor je. Deze vorm van therapie is er nog niet zo heel lang en misschien heb je die nog niet uitgeprobeerd.
Onderstaand info:
http://www.emdr.nl

Om te leren accepteren en aanvaarden, dat je leven momenteel is zoals het is, is Mindfulness misschien iets voor je.
Onderstaand informatie.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Mindfulness

Ik heb goede ervaringen met beide.

Beste bloemetje,

Ik vermoed dat je al aan het oriënteren bent in een andere richting waar ook kracht en steun uit te halen is. En wil je bij deze daarin stimuleren.

Naast het fysieke (medicatie) en het psychische (psychiatrie) heb je nog de spirituele dimensie van de mens. De weg om je geestelijke dimensie te ontdekken.

Ga ontdekken wat jouw (het) doel in het leven is en wat de bron en zin daarvan is. En dat is op een diepere laag dan je misschien gewend bent. Jouw geestelijke dimensie die jouw relatie met jezelf, het hogere en de ander beter kan funderen.

Ik weet niet of je ook open staat voor de meer godsdienstige wegen. Maar JC kan een goede spirituele gids zijn. In dat geval kan een geestelijke je nog meer wegwijzen, zelfs in een groepsvakantie.

Misschien is jouw somberheid óók een soort Weltschmerz, waarin de wereld zoals jij die al bezit (werk vrienden huis) jou niet genoeg voldoening geeft. De melancholische weltschmerz is evenwel niet zo erg als een echte depressie, maar van somberheid zoals door jou gebruikt is daar wel sprake van.

Maar wees ook op je hoede in het spirituele. Blijf ook daarin behoedzaam en waakzaam want niet alle wegen zijn heilzaam.

Voor een lotgenoten forum:
http://www.depressief.nl/lotgenoten/default.asp

Toegevoegd na 16 uur:
Voor nog meer lotgenoten en tips (voor het geval je het nog niet gezien hebt):

http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1274314

Je schrijft dat je chronisch depressief bent. Dat wat je beschrijft doet inderdaad vermoeden dat je dat bent. Echter zeker een endogene depressie kent een neurotische component. Zodra die component de reden wordt voor de depressie zal het inderdaad zeer moeilijk zijn om het juiste antidepressivum in te zetten en dat in de juiste dosering. Ik vraag me af welke medicatie je al gebruikt hebt (en nog gebruikt). Vaak helpt de inzet van een middel als Dogmatil een psychiater om de overige middelen te stimuleren. Vaak in combinatie met een middel om te kalmeren. Om de neurotische component uit te schakelen en therapie effect te kunnen laten hebben is dit nodig.

Een lotgenoten plek heb ik als derde bron toegevoegd.

Teneinde te begrijpen wat er gebeurt bij depressieve gevoelens, en om later wellicht gerichter hulpverlening te kunnen zoeken zou je "Het wezen van de angst" van Riemann eens kunnen lezen. Zeer verhelderend!

Beste Bloemetje90,

Je berichtje komt mij erg bekend voor. Veel (voornamelijk jonge, hoogopgeleide) mensen hebben hier last van. Het heeft ook een naam: het Dertigersdilemma. Wat vervelend dat je hier zo'n last van hebt zeg!

Heb je in de hulpverlening ook tips gehad hoe je somberheid aan kan pakken? Een handig en praktisch boek vind ik Depressievrij van Robert Leahy.

Het verbaasd me dat psychiaters en hulpverleners zo makkelijk doen hierover, en je vertellen 'er gewoon mee te leven', alsof je een keuze hebt en ervoor kiest om somber te zijn! Ik ben zelf ook psycholoog met een eerstelijnspraktijk. Misschien kun je eens met een ander soort hulpverlener hierover praten?

Veel succes/sterkte!