Kan een volwassen vrouw met een hechtingsstoornis zich wel binden aan haar kind en man?

Ik denk dat ze zich wel kan binden, maar ook deze verbondenheid zal heel anders zijn als wat door de buitenstaander als 'normaal' wordt ervaren. Mensen met een stoornis als omschreven zullen hun karaktereigenschappen en gedrag vooral op mensen in hun nabijheid tonen. Het binden zal voor de tegenpartij heel anders worden ervaren. Die zullen de 'nukken' van hun moeder en vrouw anders beoordelen dan zijzelf. Zij kan zich wel verbonden voelen, maar de tegenpartij moet daar ook voor openstaan. En dat lijkt me heel moeilijk als het is zoals je omschrijft.

Het is een stoornis,dus niet iets wat voor altijd onmogelijk zal zijn,maar waarschijnlijk moeizaam blijft verlopen wanneer er niet aan de stoornis wordt gewerkt.
Het kan dus wel, het is niet te voorspellen hoe die binding zal verlopen.
Veel zal afhangen van deze vrouw, de hoeveelheid energie die ze steekt in haar stoornis ,het aanvaarden van hulp,en het geduld dat haar man voor haar op kan (blijven) brengen.

Is het zeker dat ze een hechtingsstoornis heeft, is ze als zodanig onderzocht en gediagnosticeerd?
Er zijn vele persoonlijkheidsstoornissen en dit gedrag heeft ook iets van borderline. het kan ook een theatrale persoonlijkheidsstoornis zijn.
Wij op GV zijn over het algemeen geen deskundigen dus kunnen ook niet met zekerheid zeggen of zij zich wel binden kan.
Mensen met een hechtingsstoornis hebben een stoornis die diep in hen verankerd is, deze persoon weet niet anders en vaak is de stoornis al vanaf de geboorte gevoed en is het een persoonlijkheidsprobleem. Is de stoornis op latere leeftijd ontstaan dan is er sprake van een hechtingsproblematiek.
Deze stoornis is dus niet binnen korte tijd te behandelen.
Hieraan zal lange tijd therapie nodig zijn als het haar zelf stoort én ze er vanaf zou willen. Ze zal het eerder niet accepteren want zelf ziet ze dat niet zo.

Of zij zich wel gebonden voelt aan haar man en kind? Ik denk het wel. Ze hoort bij haar gezin en heeft er zelf voor gekozen. Een moeder hecht zich al van nature aan haar kind en daar zorgen de hormonen wel voor. Zij stoot het kind toch niet bewust altijd af? Zij zal ook op haar tijd wel liefdevol kunnen zijn en dat schrijf je ook. liefdevol en gezellig. Het is haar persoonlijkheidsprobleem dat de kop opsteekt, ze heeft wel iets van bipolaire stoornis misschien. Anyway, deze mensen hebben nu eenmaal deze 2 kanten en daarbij is het niet direct zo dat zij zich niet kunnen binden aan hun geliefden. Het blijven mensen.
Bedenk wel, ík ben geen deskundige en dit is dan ook mijn
visie hierop.

Afhankelijk van het feit op welke leeftijd de hechtingsstoornis zich heeft ontwikkeld zal deze gecorrigeerd kunnen worden met therapie. Zonder therapie zal deze vrouw (indien juist gediagnosticeerd) niet zelfstandig tot hechting kunnen komen.

Als er sprake is van een gediagnostiseerde hechtingsstoornis, lijkt er nog veel meer aan de hand gezien de erg tegengestelde signalen die worden uitgezonden. Er lijkt een complex van gedragingen te zijn die door de omgeving worden gesignaleerd. Deze vrouw drukt iets uit wat door de omgeving mogelijk niet wordt begrepen. Ook de aanleiding of omstandigheden staan niet in het verhaal. Ga na wat je als familie met haar wil bereiken en of zij het zelf ook een probleem vindt en er iets mee wil doen. Mogelijk kan dan worden gekeken naar een profi die er licht op kan werpen