Kan iemand die depressief is, verliefd worden?

Er zijn zelfs mensen die verliefd worden op hun hulpverlener, dus het is mogelijk.

Ja hoor, hoewel de ernstige pieken en dalen wat meer afgevlakt worden, kunnen deze mensen alsnog verliefd worden. Ze zullen alleen minder hard van stapel lopen.
Maar ook iemand met een depressie zonder medicatie kan verliefd worden.

Die dingen staan los van elkaar. Depressie heeft vaak te maken met een ontevredenheid in je leven of in jezelf. Dat houdt in dat je externe factoren nog wel kunt waarderen. Alleen het gaat gewoon minder snel, een depressief persoon zoekt het niet zelf op (vaak wat lusteloos en zal dus niet elk weekend in de kroeg te vinden zijn).
Misschien is het verliefd worden zelf wel een soort van vlucht uit de realiteit.

Hoe dan ook is het voor een depressief persoon moeilijk een relatie te onderhouden zonder daar teveel te steunen op diens partner. Je moet eerst van jezelf kunnen houden (en dus vertrouwen op wat je te bieden hebt) voor je dat kunt geven aan een ander.

het kan wel alleen is het wel heel erg met ups en downs en het komt niet vaak voor...dat zeiden ze tegen mij...ik ben ook (ernstig) depressief en ik merk wel dat ik niet meer verliefd ben, ik ben gewoon het gevoel 'kwijt'..

er zijn meerdere vormen van depressie, en er zijn gradaties in.

het ene sluit het andere dus niet uit.
mensen die manisch depressief zijn zien het de ene momenten helemaal niet meer zitten, en een uur later gaan ze flierefluitend door het leven.

dus ja, het kan wel degelijk.

Ja hoor, ik ben er zelf eentje. Ik ben al mijn hele leven depressief en toch maakt de liefde mij regelmatig gelukkig. (tussendoor). Godzijdank.

bij zware of een ernstige depressie hebje hier geen gevoel of oog voor

je houdt dan niet van je eigenzelf , laat staan van een andere.

Tuurlijk kan dat! Of je er oog voor hebt ligt meer aan je karakter dan aan je ziektebeeld. Medicatie zwakt de gevoelens niet af, maar legt een soort van 'deken' over het geheel, denken èn emoties.

Er is een verschil tussen een 'niet-depressieve' verliefdheid en een 'depressieve' verliefdheid (ik hoop dat je me begrijpt). Bij een niet-depressieve verliefdheid zie je alles door een roze bril, maar bij een depressieve verliefdheid is die bril het ene moment roze, en het volgende moment grijs getint, of roze met grijze vlekken erin. Het gevoel gaat dus sterk op en neer, van euforisch tot diep-neerslachtig, en alles daar tussenin.

Mensen die aan een depressie lijden hebben weinig tot geen gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen. Dan bestaat het gevaar dat de depressieve persoon zich heel erg aan degene waar hij/zij verliefd op is vastklampt, uit een gevoel van 'jij bent mijn redding, want ik kan het niet alleen. Blijf bij me, ondanks dat ik je niet verdien'. Daardoor voelt de ander zich vaak verstikt, en wanneer die dan de relatie verbreekt, is dat voor de 'patient' een "zie-je-wel-ik-ben-het-niet-waard"-moment, een self-fulfilling prophecy dus. Gelukkig zijn er echter ook uitzonderingen!

ja dat kan wel. iedereen ziet zijn depressie weer anders. ikzelf had niet heel veel oog voor jongens toen. op dit moment slik ik antidepressiva dat vlakt mijn emoties wel wat af. ik zie nog steeds wel leuke jongens voor bij lopen maar echt hefig verliefd word ik niet meer. dus die medicatie kan je verliefdheid (net zoals je andere emoties) wel afvlakken.

Ja dat kan zeker! Mijn vriendin en ik zijn al tijdje gelukkig samen en heel erg verliefd op elkaar. Ze twijfelde in het begin wel of ze het moest doorzetten vanwege haar depressie. Verliefd zijn is niet altijd een pretje. Denk aan onzekerheid, jaloezie, gedachtes en verlangens. Jij bent degene die hem/haar misschien nog het beste kan helpen als hij/zij je leuk vind en heel goed vertrouwd. Eigen ervaring is dat veel praten echt goed helpt en beur hem/haar op als hij/zij het even niet meer ziet zitten.