Welke redenen zijn er allemaal voor iemand om te automutileren?

hebben opgenoemd, bedoel ik.

een aantal redenen staat. het werkwoord staan gaat over het onderwerp een aantal redenen. een aantal redenen is enkelvoud. (1aantal)

Als je dan toch wilt miereneuken, ga dan ook eens hoofdletters gebruiken. Je maakt zo jezelf alleen belachelijk.

Hahaha Widar, ik zou Miereneuken wel even met een hoofdletter typen!

+ (Helaas) helemaal waar...en nu ga ik hier weg...jij snapt denk ik wel waarom ;)

Als buitenstaander kun je niks doen, helaas.
Ze zou misschien cognitieve gedragstherapie kunnen aanvragen, hierin leert ze anders te denken in bepaalde situaties, waardoor de pijn minder diep komt en haar niet grijpen kan. Sterkte ermee, en trek het je niet persoonlijk aan, al is dat makklijker gezegt dan gedaan.

@jenesy
Dank je voor je reactie.
Jij weet waar je over praat,helaas..
Ik zag je antwoord en reacties.
Het is voor mij altijd persoonlijk omdat ze m'n liefste vriendin is.
Ik hou van haar als een zusje, zeg maar.
Als zij pijn heeft,voel ik het ook, bij wijze van spreken. En andersom.
Zij is er ook voor mij.Ik heb een eetstoornis ontwikkeld en probeer hier uit te komen.
Twee hopeloosje bij elkaar.
Misschien dat we daarom zo'n band hebben.
Daar komt echt niemand tussen.
Ik wil er altijd voor haar zijn.
Daarom voel ik me nu zo machteloos..

Help haar het te verzorgen als het weer eens zo laat is en maak er verder geen drama van. Ik heb dat meerdere malen voor een vriendin van mij gedaan en die waardeerde mijn nuchtere handelen enorm. Als je vriendin zegt dat ze het doet zodat ze geestelijke pijn niet voelt, dan zal dat wel zo zijn. Dat was mijn reden ook. Daarmee kun je haar bijna zeker niet helpen, daar is meestal professionele hulp voor nodig.

@Widar
bedankt voor je reactie.
Ik geloof dat het inderdaad het beste is haar nu zo te helpen en niet hysterisch te reageren,daar heeft ze niks aan.
Wel heel moeilijk,vooral nu ze zichzelf ook brandt.
Dat ziet er zo afschuwelijk uit,ze heeft echt lelijke wonden op haar armen.Ze zegt dat stoppen nu geen optie voor haar is en dat het de enige manier voor haar is om rustig te worden.Voor mij onbegrijpelijk.maar ik probeer te accepteren hoe dit voor haar voelt.De laatste keer in het ziekenhuis(waar ik bij was)deden de arts en verpleegkundigen heel lullig tegen haar:'Zo,heb je jezelf nu alweer toegetakeld?En nu moeten wij je weer helpen?Je doet dit zelf hoor"(etc)
IK moest me echt inhouden.
Het leek wel of ze het idee hadden dat ze dit voor haar plezier doet,ofzo.
Veel onbegrip dus.Daar weet jij zelf misschien ook wel over mee te praten.

@Catherien, graag gedaan.
Onbegrip in de medische wereld is heel groot, ook binnen zorginstellingen, echt nog heel slecht. al is het wel beter dan dat het was. Ze weten echt niet wat ze ermee aan moeten. Gelukkig helpt therapie die gericht is op andere geestelijke zorg, automatisch tegen automutulatie.
Dat die artsen zo reageren vindt ik schandalig, ik zou de volgende keer gewoon vragen of ze wel weten wat het is? waarschijnlijk nauwelijks. Maar dat is het nadeel van boekjes mensen, die weten alles, behalve de wereklijkheid. Even grofgezegd.
Dat je moeilijk begrijpt waarom ze dit met zichzelf doet snap ik, maar een eetstoornis en automutulatie liggen heel dicht bij elkaar en komen meestal uit hetzelfde gevoel voort. Ik weet natuurlijk niet precies welke eetstoornis je hebt, maar anorexia bv is eigenlijk een vorm van automutulatie, alleen dan zonder littekens.
Wel fijn dat jullie elkaar zo goed begrijpen, veel mensen hebben dat niet, althans niet op dat gebied.
Ik wens jullie heel veel sterkte en geluk.
En zoek profesionele hulp als het echt niet meer gaat.
Daar zijn ze immers voor, het vergt wel wat doorzettingsvermogen om de juiste hulp te vinden, maar dan heb je ook wat.

Nog een kleine tip, smeer geen brandzalf op de brandwonden, maar gebruik hiervoor beaphanten foam spray, dit kun je namelijk met water uit open wonden spoelen en brandzalf niet, dat moet je eruit peuteren en kan gaan ontsteken. Voor schaaf en lichte brandwonden heb je gaasjes met zalf te koop bij de drogist, die werken heel goed.

Hoi Catharien, Ja, over het onbegrip kan ik meepraten. Ik heb al eens meegemaakt dat men in het ziekenhuis die vriendin van mij weigerde te hechten. Hebben we 't zelf thuis dicht moeten plakken... Men begrijpt daar vaak niet waarom mensen het doen en redeneren dan in de trant van "tja, ze doen 't zelf, waarom zouden wij ze moeten helpen, wij zijn er voor ongelukken, niet voor vreemde spelletjes". Stoppen is inderdaad vrijwel onmogelijk voor je vriendin. Het is een ernstige verslaving, zeker als je het al lang doet. Ze ziet/weet geen enkele andere oplossing meer. Ze zal alternatieven moeten leren die ze kan gebruiken ipv snijden en branden. Cognitieve gedragstherapie is al genoemd. Maar dat moet ze wel willen en ook vol kunnen houden, want dat is niet een cursus van een uurtje eens in de 2 weken. Als ze trouwens alléén maar oppervlakkig in de huid snijdt, heb ik nog wel een tip: Sperti erop smeren. Sperti trekt de huid glad, zodat er weinig littekenweefsel overblijft. Op mijn rechterarm zie je daardoor praktisch niet meer dat ik 't gedaan heb.

oke..werkt dat ook achteraf? Ik heb nu echt wel spijt van die littekens die ik elk solicitaitegesprek probeer te verbergen en me vaak van afvraag hoe vaak mensen naar armen kijken. Ik heel veel namelijk ( logisch). Dus ik zoek nog iets wat ook later iets tegen littekens doet.

Of het achteraf werkt, weet ik niet, maar je kunt het allicht proberen. In plaats van verbergen kun je ze ook gewoon laten zien en je er niet druk over maken wat mensen ervan denken. Bij mij denken ze meestal dat ik een ongelukje heb gehad, of dat de kat het gedaan heeft of zo. (Nou heb ik ook geen gigantisch beschadigde armen, alleen links een 15-tal evenwijdige strepen, omdat m'n moeder er met een handdoek overheen heeft gerost...) Als mensen ernaar vragen, vertel ik gewoon wat ik gedaan heb, waarom en dat ik het zelf heb overwonnen. Dat is een teken van kracht en dat wordt ook gewaardeerd.

Ja dat snap ik en deels zie ik het ook wel zo, maar ik wil straks in de hulpverlening werken en zoals hierboven al beschreven is daar het begrip toch iets minder groot. Het zijn ook geen mega litekens, gelukkig, maar wel van die krassen dat je zeker weet dat de kat wel heel evenwijdig bezig was. Stop nou met er over praten, want ik heb het lang niet gedaan en dat wou ik graag zo houden, anders begint het weer te kriebellen. Maar thanx voor je antwoord. Zal het zowiezo in huis halen, mocht ik wel weer een keer de mist ingaan.

Bedankt voor jullie tips.
Maar mijn vriendin takelt zichzelf ongelofelijk toe.Ze snijdt echt diep, het moest zelfs al een paar keer gehecht worden.Ik ben er al een keer beroerd van geworden,zo afschuwelijk ziet het eruit.En nu brand ze zichzelf ook nog.Daar heeft ze in het ziekenhuis zalf voor gekregen.De arts zei dat ze zeker een plastisch chirurg nodig zal hebben als ze zo door gaat.
Ik vraag me af er veel mensen zijn die het zo erg doen.
Ik heb er veel respect voor dat jullie zo ver zijn gekomen.
Ik hoop dat mijn vriendin ook die kracht zal vinden,en misschien kan ik haar daar bij helpen.
Al heb ik momenteel zelf ook hulp nodig om overeind te blijven.
"Groei doet pijn",zei mijn psycholoog tegen me,nou dan blijf ik liever een "klein" meisje..

Ik volg het hier even allemaal, ik kan geen aanvulling op de gegeven tips geven, maar heb wel een vraag.
Heeft deze vriendin borderline?
Ik vind het trouwens heel dapper van iedereen hier die zich zo inzetten voor een ander, ik weet zeker dat er veel mensen zijn die hard weg zouden rennen in zo'n situatie.

@Jenesy: Die van mij kunnen ook nooit van een kat zijn, maar toch denken de mensen dat en kijken ze me niet raar aan. Ik denk dat jij je drukker erover maakt dan nodig hoor :) @Catharien: Ja, als ze zo diep snijdt, dan helpen dingen als Sperti ook niet meer, dan hou je gewoon lelijke littekens over. Maar bedenk dat littekens op haar ziel erger zijn dan littekens op een stukje huid. Dat is tenslotte maar de verpakking. Blijf haar steunen zodat die andere niet erger worden. (En ja, er zijn best veel mensen die snijden en erg ook.) @Wiccalife: Het zou best een borderliner kunnen zijn, maar niet alleen bordies doen het natuurlijk.

@ Widar, dankjewel...zal idd wel zo zijn, maar dan ben je er zelf zo mee bezig.
@ Catharien, ja helaas gebeurt dit heel veel, wat ik altijd doe/deed is niet zo ernstig. Er zijn zelfs you tube filmpjes van (die ik liever niet zie), dus ik kan me voorstellen hoe schokkend het voor jou soms moet zijn. Helaas kun je er echt niets aan doen het zut van binnen. Groeien doet idd pijn, I know, ,maar ik had het achteraf liever eerder gedaan, omdat nu nimenad mij meer kan afpakken wat ik ben. Ik heb er voor gevochten en ik vecht nog steeds, al weet ik dat er mensen zijn die het vele malen zwaarder hebben, ik weet wel dat het het waard is. Je moet door die pijn heen, vergelijk het met leren lopen, je valt en doet je zeer, maar na een half jaar oefenen ren je gewoon weg en wordt je er daarna alleen maar handiger in. Hoe ouder je wordt hoe meer je op het verleden en de toekomst gaat letten en wie jij daarin bent. Ik heb weer leren lopen, gewoon lopen, niet denkend aan hoe ik gister viel, niet denkend aan of ik morgen rennen kan, ik sta nu, en elke dag dat ik blijf staan is mijn dag en als ik val zie ik dan wel. Het helpt mij heel erg om zo te denken. Aan nu. Hoop dat je er wat aan hebt en anders wens ik je zowiezo heel veel sterkte. Liefs jenesy